نحوه کاشت و پرورش منگوستین

مشخصات گیاهی منگوستین:

منگوستین از درختان گرمسیری همیشه سبز به شمار می رود. گیاهی چندساله است که میوه خوش طعم و خوشمزه ای را با شهرت جهانی تولید می کند طوریکه به عنوان ملکه میوه ها نیز شناخته می شود. قسمت خوراکی میوه این گیاه به رنگ سفید است که در عین معطر بودن بسیار نرم نیز است که به راحتی می توانید آن را میل کنید. قسمت خوراکی میوه این گیاه همچون پرتقال دارای برش های کوچک و بزرگی است که برخی از آنها دارای دانه و برخی دیگر بدون دانه هستند. برگ های سبز رنگ ضخیمی به صورت متقابل و بیضی مانند به طول 8 تا 15 سانتیمتر تولید می کند. گلهای این گیاه به صورت منفرد و جفتی بر روی ساقه گیاه و در انتهای آن ظاهر می شوند. میوه این گیاه خواص بسیاری دارد.

طرح کشت و پرورش منگوستین

منگوستین یکی از میوه های عجیب دنیا بوده که به آن ترگیل هم می گویند. چرا که شکل ظاهری میوه منگوستین آن را به یک میوه فضایی شباهت می دهد. حتی مزه این میوه نیز بسیار ناشناخته و عجیب است. فکر می کنید که دارید یکی میوه فضایی و غیر زمینی می خورید. در صورتی که این میوه در همین زمین و در مناطقی مانند جزایر سوندا و ملوک در جنوب هند کاشته می شود. میوه ای بومی در هند با نام منگوسین که بسیار شبیه به تخم شترمرغ است. منگوستین یا ترگیل یکی از انواع میوه های گرمسیری بومی مالزی، تایلند، اندونزی و جنوب هند است. گرد و کوچک به اندازه ی یک توپ تنیس بوده که به رنگ بنفش تیره یا بنفش مایل به قرمز دیده می شود. قسمت خوراکی آن نرم و سفید رنگ بوده و می تواند بدون دانه یا دارای ۵ دانه باشد.
این میوه استوایی و خوشمزه، غنی از آنتی اکسیدان بوده که خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را کاهش می دهد، برای درمان اسهال خونی مفید بوده و باعث لاغری و کاهش وزن می شود. منگوستین، میوهٔ گیاهی با نام علمی گارسینی انبه ای (Garcinia mangostana) از تیرهٔ گل راعیان (Clusiaceae)، و راستهٔ چنارسانان (Malpighiales) که گرد و کمی کوچکتر از توپ تنیس و به قطر سه و نیم تا هفت ونیم سانتیمتر است و رنگ آن بنفش تیره و گاه بنفش مایل به قرمز است؛ قطر پوستهٔ آن شش تا ده میلیمتر و در مقطع عرضی به رنگ قرمز است؛ بخش خوراکی آن نرم و سفیدرنگ است و ممکن است بدون دانه یا دارای یک تا پنج دانه باشد؛ گیاه این میوه در مالزی و تایلند و اندونزی و جنوب هند می روید. منگوستین، میوه ای شبیه بادمجان دلمه ای اما در اندازه کوچکتر است. پوست آن هم رنگ بادمجان اما کمی سفت است. وقتی پوست آن را بگیرید، داخل آن لطیف ترین میوه دنیا را مشاهده می کنید که شیرین، آبدار و بسیار لذیذ است. موقع خرید منگوستین دقت کنید، ابتدا پوست آن را کمی با انگشت فشار دهید اگر نرم بود سالم است ولی اگر سفت بود و اثر انگشت شما در آن معلوم نشد داخل منگوستین خراب شده است.
منگوستین (Mangosteen) یا ترگیل یک میوه گرمسیری است که به عنوان یکی از میوه های بسیار خوش طعم جهان شهرت دارد و عنوان ” ملکه میوه ها ” را به خود اختصاص داده است برای رشد این میوه منگوستین، صبر، پشتکار و استعداد و دانش نیاز است، یک درخت منگوستین می تواند ۱۳ متر یا کوچکتر باشد، اما تا زمانی که به این ارتفاع برسد، سالها طول می کشد، زیرا رشد بسیار کندی دارد. زمانی که به دوران میوه دهی برسد هر سال دوبار میوه می دهد و می تواند نیاز بازار را برطرف کند . این میوه گرمسیری، که بعضی آن را بسیار گرم می دانند، در قسمت بیرون قهوه ای است .خارج آن دارای پوسته بسیار سخت و یک گوشت آبدار سفید رنگ در داخل درد. داخل آن به بخش های تقسیم می شود، بیشتر شبیه نارنگی است و هر یک از چهار تا هشت قسمت اغلب دانه های کوچک و بزرگ را دارد، هرچند برخی از آنها بدون هیچ دانه ای وجود دارند. این که دانه ندارد به این معناست که هیچ لقاح جنسی وجود ندارد و از یک طرف این دانه به اصطلاح و یک ریشه از دیگری ظاهر می شود. بافت میوه ظریف است و طعم و مزه آن تا حدی به گریپ فروت نزدیک است، اما آنچان آبدار نبوده ولی طعم شیرین دارد و قطعا بسیار معطر است. آنها در حدود ده روز یا دو هفته نگه داشته میشوند و در دمای حدود پنجاه درجه نگهداری میشوند و به مدت سه هفته که باعث رسیدن میوه منگوستین می شود. در هنگام کاشت منگوستین بایستی فاصله گذاری از ۳۵ تا ۴۰ فوت (۱۲-۱۰.۷متر) رعایت گردد . کاشت بایستی قبل از شروع فصل باران صورت بگیرد . اندازه مناسب هر گوده(چاله کاشت نهال)۴× ۴ ×۴ فوت است که بایستی ۳۰ روز قبل از کشت نهال ایجاد شود و با مواد آلی ، کود مناسب غنی سازی شده و با روخاک در معرض هوا قرار بگیرد . درختان جوان تا بعد از کاشت بایستی در مکانی با مراقبت مستمر و شدید نگهداری شوند به طوریکه ریشه ها آسیب نبینند و در بازه های زمانی معینی مداوم آبیاری شوند . به مدت سه تا پنج سال بایستی نهال های جوان را توسط شاخ و برگ خرما یا وسیله هایی دیگر سایه بخشی نمود تا در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار نگیرند. درخت منگوستین با شرایط رشد در سنگ های آهکی تطابق نیافته است و در خاکهایی با غنای مواد آلی که دارای عمق زیادی هستند بسیار بهتر رشد می کند به خصوص گیاه خاک های ماسه ای یا خاک سرخ . در هند بیشترین گونه های پر محصول در خاک های رسی دانه درشت یافت می شوند که دارای مقدار کمی سیلیت نیز باشند . خاکهای آبرفتی ماسه ای مناسب نیستند . درخت نیازمند زهکشی مناسب است و جدول آب بایستی در حدود ۶ فوت (۱.۸ متر ) عمق داشته باشد .

نیازهای اکولوژیکی:

یک گونه بسیار گرمادوست است و تحمل دمای زیر ۴ درجه سانتی گراد را ندارد و دمای بیشتر از ۳۷ درجه سانتی گراد را نیز تحمل نمی کند. نهال های منگوستین دردمای ۷ درجه سانتی گراد از بین می روند. نیاز بالایی به رطوبت دارد. در ایران شرایط مناسب اقلیمی برای رشد این گیاه فراهم نیست و پروش آن کار بسیار مشکلی است.

طرز کاشت بذر منگوستین:

منگوستین از طریق بذر تکثیر می شود. توجه داشته باشید که بذر این گیاه در صورت خشک شدن از بین می رود به همین دلیل آنها را قبل از کشت خوب بخیسانید. یک گلدان با زهکشی مناسب تهیه کنید و بذر گیاه را در داخل آن و در عمق مناسب بکارید. روی بذر را با کود نرمی بپوشانید، گیاه را تا زمان جوانه زنی مرطوب نگه دارید. پس از گذشت دو تا نهایتاً سه هفته بذر گیاه جوانه می زند و شروع به رشد می کند. زمانیکه گیاه رشد کرد و به حد معینی از رشد رسید آن را به گلدان بزرگتر و در نهایت به زمین اصلی منتقل کنید. از رشد متوسطی برخوردار است و پس از گذشت 5 تا 6 سال میوه می دهد.

• زمان کاشت بذر: زمان کاشت بذری این گیاه در فصل بهار است.
• ارتفاع: ارتفاع این گیاه بسته به شرایط اقلیمی و محیطی رشد متغیر و بین 6 تا 25 متر است.
• عمق کاشت بذر: عمق کاشت بذر 10 تا 15 میلیمتر است.
• فاصله کاشت بذر: فاصله کاشت بذر درختان 5 تا 7 متر است.
• خاک مناسب رشد: برای رشد خاک های عمیق و مرطوب را می پسندد.
• دمای مورد نیاز: دمای مناسب برای رشد این گیاه 15 تا 35 درجه سانتی گراد است.
• زمان گلدهی: گلدهی این گیاه در فصل بهار است.
• مقدار آبدهی: به آبیاری کم و در عین حال مرطوبی نیاز دارد.
• نور: برای رشد آفتاب نیمه سایه را می پسندد.

میوه منگوستین

میوه های حاصل از نهال های بذری تقریبا یکسان هستند. منگوستین فاقد هسته حقیقی است که از طریق آپومیکسی ایجاد شده. ریشه ی ابتدایی جنین،کاذب است زندگی کوتاهی دارد. هسته های رویان تا ۵ روز بعد از جدا شدن از میوه قابلیت زیست خود را از دست خواهند داد در بسته بندی هایی که غیر قابل نفوذ هوا هستند تا ۵ماه زنده می مانند. کشت غیرمستقیم (نشا) بهتر از کشت مستقیم بذر است. یک مشکل عمده فیزیولوژیکی در گیاه منگوستین که اصطلاحاً به آن gamboges می گویند، نمایان شدن جریان لاتکس در سطح میوه ها و شاخه ها در هنگام بارش های طولانی و به علت غلظت زیاد لاتکس است که گرچه در کیفیت مصرف میوه تأثیری ندارد اما به مرور زمان میوه ترک می خورد و ممکن است با ورود مخمرهای رطوبت پسند پس از مدتی گوشت میوه متورم و نرم شود. فشارهای ناشی از توفان نیز می تواند در این ناهنجاری ها مؤثر بوده باشد. میوه هایی که در معرض تابش مستقیم آفتاب نیز قرار دارند احتمال تراوش لاتکس از آنها زیاد است . در هندوراس میوه منگوستین دارای دانه های کریستال مانندی در گوشت است که اغلب چنین میوه هایی غیر قابل مصرف هستند. بیشتر کشورهای غربی آشنایی چندانی با میوه mangosteens ندارند همچون مردم کشور ما ایران هستند. نحوه خوردن میوه منگوستین, گوشت خوشمزه درون موضوع مورد اختلاف است. بعضی می گویند باید بطور طبیعی مصرف شود و پوسته آن هم مصرف شود ولی اکثریت می گویند گوشته داخل میوه منگوستین باید خارج شود

میانگین عملکرد منگوستین

برداشت منگوستین نامنظم است و عملکرد آن از درخت به درخت دیگر و از فصلی به فصول دیگر متفاوت است. اولین محصول ممکن است ۲۰۰ تا ۳۰۰ میوه در هر درختچه باشد. متوسط عملکرد یک درخت پر رشد حدود ۵۰۰ میوه است. هنگامی که محصولات حاصل از ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ میوه حاصل می شود ، عملکرد به طور مداوم تا ۳۰ سال باربری افزایش می یابد. ددرختان انفرادی بین ۲۰ تا ۴۵ سال از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ میوه به دست آورده اند. پس از آن به تدریج بهره وری کاهش می یابد ، اگرچه این درخت هنوز در سن ۱۰۰ سالگی بارور می شود. با رشد کامل رنگ و نرم شدن اندک ، شکافیت را از بین می برد. چیدن برگها ممکن است وقتی میوه ها کمی کم رسیده باشند ، اما باید کاملاً بالغ شوند (توسعه یافته) یا بعد از برداشت آنها حاصل نمی شوند. میوه ها را باید با دست از نردبان یا به وسیله قطب برش برداشت کرد و اجازه سقوط نداد.

نحوه نگهداری و انبارداری منگوستین

در انبارهای خشک ، گرم و بسته ، مانگوستن ها می توانند ۲۰ تا ۲۵ روز نگهداری شوند. دوره های طولانی تر باعث سفت شدن پوست بیرونی و لاستیک شدن پوست می شوند. بعداً ، پوست سخت می شود و باز می شود و گوشت خشک می شود.
مانگوستن های رسیده به مدت ۳ تا ۴ هفته در دمای ۴۰ درجه تا ۵۵ درجه فارنهایت (۴/۴۴ º -۴۴- ۱۲.۷۸ درجه سانتیگراد) در انبار نگه می دارند. محاکمات در هند نشان داده اند که شرایط بهینه برای سرمایش دمای ۳۹ درجه تا ۴۲ درجه فارنهایت (۵.۸۹ º ۵.۵۶ درجه سانتیگراد) و رطوبت نسبی ۸۵ تا ۹۰، است که برای ۴۹ روز کیفیت را حفظ می کند. توصیه می شود که میوه ها در دستمال کاغذی بسته شوند و بسته بندی های ۲۵ تا جعبه آن را در جعبه های چوبی سبک با پوشال قرار دهند.

منگوستین از قسمت های زیر تشکیل شده است:

پری کارپ (Pericarp): (که گاهی اوقات به صورت Pericarb تلفظ می شود): یک پوسته ضخیم به رنگ ارغوانی تیره با پوستی صاف که اجزاء میوه را در بر گرفته است. پالپ (Pulp): چهار تا هشت قطعه سه گوش به رنگ سفید با گوشتی نرم که طعم عالی آن زبان زد است. منگوستین به عقیده بسیاری از بهترین میوه های گرمسیری دنیاست. منگوستین حاوی مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها، پلی فنول ها، ویتامین A، ویتامین B6، تیامین، نیاسین، ریبوفلاوین، فولات، ویتامین C، پتاسیم، روی،کلسیم، منیزیم، سدیم، فسفر، کاروتن و کریپتوکسانتین است.

منگوستین سرشار از مواد مغذی:

این میوه با توجه به ظاهر کوچکی که دارد دارای حجم زیادی از مواد مغذی می باشد، به طور معمول اگر شما به استفاده از ۱ پیمانه منگوستین خشک شده بپردازید مواد مغذی زیر را به بدن خود رسانده اید که تمامی این ویتامین ها و مواد معدنی برای حفظ سلامتی بدن کاملا ضروری می باشد.

• کربوهیدرات: ۳۵ گرم
• فیبر: ۳٫۵ گرم
• مس: ۷ درصد
• چربی: ۱ گرم
• کالری: ۱۴۳
• پروتئین: ۱ گرم
• منیزیم: ۶ درصد
• ویتامین C: حدود ۹ درصد
• ویتامین B1 (تیامین): حدود ۷ درصد
• ویتامین B2 (ریبوفلاوین): حدود ۶ درصد
• ویتامین B9 (فولات): حدود ۱۵ درصد
• منگنز: ۱۰ درصد

منگوستین سرشار از آنتی اکسیدان:

یکی از بهترین خواصی که در میوه منگوستین جای داده شده است وجود برخی آنتی اکسیدان های مهم گیاهی می باشد، حضور آنتی اکسیدان ها در بدن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد زیرا وظیفه آنها مبارزه با رادیکال های آزاد می باشد، از این رو ما را از ابتلا به هر گونه بیماری ها و سرطان ها در امان نگه می دارد.
میوه منگوستین حاوی ترکیبات مهمی مانند ویتامین c، زانتون و فولات است که باعث شده میوه ای با قدرت آنتی اکسیدانی بالایی باشد، علاوه بر این طبق تحقیقات انجام شده نشان داده اند که وجود آنتی اکسیدان زانتون در این میوه اثرات ضد پیری، ضد سرطانی، ضد دیابتی و ضد التهابی دارد که می تواند اثرات بالقوه ای بر روی سلامتی داشته باشد.

آفات و بیماریها:

تا کنون تعداد اندک شماری آفت گزارش شده است . کاترپیلار برگ خوار در هند شاید آفت اصلی منگوستین قلمداد گردد. همچنین از خانواه بید علفی Lymantridae گزارش شده است. یک نوع مورچه کوچک به نام Myrnelachista ramulorum در پورتوریکو با ایجاد کلنی در درخت، در تنه و شاخه های درخت حفره هایی را ایجاد می کند که به درختان جوان آسیب جدی وارد می کند. کنه ها نیز برخی اوقات باعث خسارت به محصول می شوند. با گزش میوه و خراشیدن آن باعث بدشکل شدن میوه می شوند. در آسیا میوه های رسیده مورد تهاجم و استفاده میمون ها، خفاش های میوه خوار و موش های صحرایی در آسیا هستند. در پورتوریکو زنگ گیاه که توسط عامل قارچی به نام Pellicularia koleroga گزارش شده است که اغلب برگ ها و شاخه های جوان و کوچک گیاه را درگیر می نمایند و میوه درختان سایه دار که در مکان مرطوب قرار گرفته اند نیز به این بیماری دچار می شوند. در مالزی قارچ Zignoella garcineae باعث ایجاد فساد و تومور در شاخه ها می شود و وضعیت بسیار بدی را برای برگ ها بوجود می آورد و در نهایت موجب از بین رفتن کامل گیاه می شود . علت فساد میوه منگوستین در انبار قارچهای Diplodia gossypina, Pestalotia sp., Phomopsis sp.,Gloeosporium sp., Rhizopus nigricans. and هستند .

امیدوارم از محتوای نحوه ی پرورش و نگهداری میوه ترگیل نهایت لذت را برده باشید و برای کسانی که گیاه دوست هستند، میتوانید ارسال نمایید. همچنین برای مشاهده ی مطالب پر محتوای دیگر میتوانید به بخش سبک زندگی ساعدنیوز مراجعه نمایید. از همراهی شما بسیار سپاسگزارم.

نحوه کاشت و پرورش میوه کیوانو