به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از کیهان، شبکه رسانه‌ای وابسته به مدعیان اصلاح‌طلبی، چندی قبل به بهانه شرکت خاتمی در مراسم سالگرد درگذشت مرحوم دعایی (ره) و حضور خاتمی در کنار برخی چهره‌های موجه، سعی کرد برای این راس فتنه 1388 اعتبار و آبرو فراهم کند. این طیف همچنین آخرین بار تصاویر حضور خاتمی در مراسم تشییع مرحوم آیت‌الله حسن صانعی در حسینیه جماران (در کنار برخی شخصیت‌های موجه مانند آقایان محمدی گلپایگانی و محسنی اژه‌ای) را بهانه‌ای برای القای پایان انزوای خاتمی و رفع اتهام از او قرار داد.
به نظر می‌رسد این صحنه‌ها از سوی اطرافیان خاتمی مهندسی میشود تا چنین القا کند که حساسیت‌ها نسبت به سوابق خیانت خاتمی از بین رفته است و حالا آن‌که به تصریح رهبر انقلاب، فتنه و جنایات واقع شده در آن خط قرمز نظام است و مرتکبان این جنایت دست کم باید ابراز توبه و روشنگری و جبران‌بخش ولو اندکی از مافات کنند.
در حقیقت شورشی که سران فتنه در سال 88 به نیابت از آمریکا و انگلیس و اسرائیل علیه اسلامیت و جمهوریت و امنیت ملی به راه‌انداختند و سپس زیرساخت تحریم‌ها را فراهم کردند، جنایتی نیست که با حضور در مراسم ختم و ترحیم و سوءاستفاده از فضای خاص مراسم این‌چنینی (حفظ حرمت درگذشتگان و بازماندگان آنها) به فراموشی سپرده شود. خاتمی همچنین در جریان اغتشاشات سال گذشته و پس از آن نیز مواضع به شدت منافقانه و ضدانقلابی اتخاذ کرد که نشان می‌داد او فاقد کمترین اختیار سیاسی از مافیای اداره‌کننده‌اش هست و به یک ماشین امضای بیانیه‌ها و مواضع دیکته شده تبدیل شده است. به همین خاطر هم هست که خاتمی جرئت نکرد اعتراف در خلوت با اطرافیان سیاسی مبنی بر باور نداشتن وقوع تقلب در انتخابات 1388 را علنا بازگو کند و شهادت دهد که فتنه آن سال بر مبنای قالب کردن یک دروغ بزرگ به بخشی از مردم پدید آمده است.
در زمینه سوءاستفاده از مجالس تشییع و ختم، به تازگی روزنامه زنجیره‌ای آرمان در نوشته‌ای با عنوان «همنشینی تدبیرگران در جماران» و انتشار تصاویر خاتمی در کنار آقایان محمدی گلپایگانی و محسنی اژه‌ای نوشت: «یک تصویر و یک پیام همبستگی و تدبیر! همنشینی محمدی گلپایگانی (رئیس دفتر مقام معظم رهبری)، محسنی اژه‌ای (رئیس قوه قضائیه) و سیدمحمدخاتمی (رئیس دولت اصلاحات) در مراسم تشییع آیت ا... حسن صانعی (ره) در جماران پیام‌های زیادی داشت. برخی تندرو‌ها از همنشینی محمدی گلپایگانی، رئیس دفتر رهبری با سیدمحمد خاتمی عصبانی شده‌اند و در شبکه‌های اجتماعی به محمدی گلپایگانی (و همچنین محسنی اژه‌ای)، انتقاد کرده‌اند. برخی دیگر این همنشینی را ستودند.
بی تردید آنچه کشور بیش از همه به آن نیاز دارد همدلی و وحدت مسئولان است تا افراد جامعه هم به تأسی از مسئولان به مشارکت در بهبود شرایط بپردازد. برخی اوقات رقابت‌های سیاسی سبب ایجاد چالش‌هایی میشود که‌گریزناپذیر است و در همه کشور‌ها وجود دارد، اما اصل رفاقت پس از رقابت موضوعی است که نباید فراموش شود. برخی تندرو‌ها سال‌ها بر طبل محاکمه خاتمی کوبیدند و اتهامات زیادی به او وارد کردند، اما محسنی اژه‌ای درگیر این جوسازی نیست و حضورش در جماران و نشستن در نزدیکی خاتمی پیامی به تندرو‌ها داد. محسنی اژه‌ای سعی دارد تا از تشنج و ایجاد فضای بداخلاقی سیاسی درکشور جلوگیری کند. پیام یک عکس حجت‌الاسلام محمدی گلپایگانی که به نمایندگی از حضرت آیت ا... خامنه‌ای در مراسم تشییع آیت ا... صانعی کنار خاتمی حضور داشت، هم پیام خوبی به تندرو‌ها داد. بسیاری از سایت‌ها این حضور را با تیتر سید محمدخاتمی کنار رئیس‌دفتر رهبر انقلاب پس از سال‌ها منتشر کردند».
روزنامه هم میهن نیز نوشته مشابهی با عنوان «همنشینی بزرگان در جماران» را کنار عکس مراسم تشییع منتشر کرد.
این رویکرد رسانه‌ای دست‌اندرکاران فتنه قبل از هر چیز نشانگر یک واقعیت مهم است و آن ورشکستی و تهیدستی سران طیف متبوع‌شان پس از ارتکاب خیانت‌های پیاپی است وگرنه دلیلی ندارد که یک جریان سیاسی حضور افراد متفاوت در مراسم تشییع یک شخصیت را حمل بر همنشینی تدبیرگران و کنار گذاشتن رقابت و درپیش گرفتن رفاقت (؟!) تعبیر کنند.
این نکته هم گفتنی است که مرحوم صانعی (ره)، با حکم امام خمینی (ره) رئیس‌بنیاد پانزده خرداد، و با حکم رهبر انقلاب، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. ایشان تعیین جایزه برای اعدام سلمان رشدی ملعون (پس از حکم تاریخی حضرت امام)، غیرت دینی خویش را نشان داد. این در حالی است که خاتمی در ماجرای اخیر در اهانت به قرآن کریم در سوئد و دانمارک سکوت کامل اختیار کرد. او فروردین 1388 با فوگ راسموسن (نخست‌وزیر وقت دانمارک و دبیرکل سابق ناتو) در اسلامبول ملاقات کرد و اصرار داشت که با این عنصر پلید (حامی کاریکاتور‌های توهین به پیامبر اعظم- ص- در دانمارک) دست بدهد. خاتمی همچنین از سران فتنه‌ای است که به حرمت شکنی در روز عاشورا (دی ماه 1388) انجامید، اما حاضر نشد این اقدام رذیلانه را محکوم کند.
