به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از وقت صبح، او نمونه‌ای ناب از یک ابوالمشاغل است. تنها بازمانده بروس لی بزرگ برای آن که زنی پرکار و موفق لقب بگیرد، همه ابزارها را دارد: بازیگر و تهیه کننده سینما و تلویزیون، مستندساز، بازرگان، شاعر، دانش‌آموخته صدابرداری، استاد جیت‌کان‌دو، ووشو و تکواندو، مالک موزه بروس لی در سیاتل ایالات متحده آمریکا، رئیس بنیاد بروس لی، مسئول گروه رسانه‌ای راه بروس لی و مادر تنها نوه بروسلی.
او در 48سالگی بیش از هر زمان دیگر سنگینی باری سترگ را بر دوش می‌کشد.
قرن پر شتاب بیست‌ویکم در حال گذار است و او باید میراث‌دار محبوب‌ترین بازیگر فیلم‌های رزمی در تمام دوران باشد. 44 سال پس از مرگ بروس لی حاشیه‌های کاذب درباره مرگ او نیز فروکش کرده و او باید حافظ و راوی نامی باشد که هنوز بسیاری از بزرگان پشت سر او قرار دارند.
گفت‌وگو با شانون لی دختر بروس لی، به کمک یک واسطه و با مهربانی او مقدور شد.
شانون معتقد است: «زندگی و میراث پدرش ارزش بازخوانی و دیده شدن توسط همه مردم جهان را دارد؛ چرا که فلسفه او بسیار الهام‌بخش و دارای ارزش معنوی بسیار است.»
شاید به همین خاطر است که در کنار صدها مصاحبه‌ای که احتمالا در این سال‌ها انجام داده، این بار ما را بار دیگر در مقابل بروس لی می‌نشاند و خاطرات خاک‌خورده‌مان از او را اندکی کنار می‌زند.
هانتر تامپسون، روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی، اظهار نظر معروفی دارد که «محمدعلی (کلی) با تمام ورزشکاران طول تاریخ یک تفاوت اساسی داشت. او همان قهرمان تسخیرناپذیری بود که همه ما دوست داشتیم در طول زندگی‌مان ببینیم.» به نظر شما چنین توصیفی را با توجه به انقلابی که پدر شما در هنرهای رزمی و صنعت فیلم‌سازی به پا کرد، می‌توان در مورد او نیز به کار برد؟
قطعا اما دوست دارم من هم در مورد پدرم این جمله را بگویم: «درخشان‌ترین کاری که او انجام داد، بروس لی بودن بود؛ کاری که هیچکس قادر به انجام دادنش نبود.»
او شبیه هیچکس نبود. بروس لی بسیار منحصر به فرد و تکامل‌یافته بود. از لحاظ جسمی، ذهنی و روحی بسیار جلوتر از زمان خود بود و در نهایت نیز انقلابی در هنرها و فیلم‌های رزمی به وجود آورد که تاکنون در تسخیر اوست.
دقیقا. در همان زمان هم نمی‌توانستیم به او برسیم چون هیچکس نمی‌توانست شبیه او باشد. گاهی وقتی در مورد فیلم‌های او فکر می‌کنید، حتی نمی‌توانید نام کاراکتری را که او بازی کرده، به یاد بیاورید، چون آن فیلم‌ها فقط فیلم‌های بروسلی است.
به نظرم قطعا می‌توان چنین چیزی را ادعا کرد. در واقع نگرش او به شکستن عادت‌های زاید و تاکید بر مسخ نشدن در یک هنر و اعتقادش به سیال بودن یک رزمی‌کار، نگرشی است که او همیشه با آنها معرفی می‌شود. مثلا «جیت‌کان‌دو» را ببینید. هر چند لزوما نمی‌توان آن را یک هنر رزمی ترکیبی دانست اما در واقع نگرش و اعتقادات رزمی پدرم را به وضوح می‌توان در آن دید.
چرا که نه. بی‌تردید مانده. من تاثیر او را نه فقط در سینما بلکه در چیزهای زیاد دیگری نیز می‌بینم. مثلا در موسیقی، پذیرش بازیگران آسیایی در غرب و حتی رقص. او به علاقه‌مندان ژانر رزمی کمک کرد تا فیلم‌هایی با صحنه‌های مبارزه واقعی بسازند. اگر چه فیلم‌های رزمی بسیاری در آسیا ساخته می‌شود اما او کمک کرد تا فیلم‌ها کیفیتی خارق‌العاده‌تر پیدا کنند. شاید کمتر هنرمندی به اندازه او چنین تاثیر بزرگ و عمیقی در سینمای رزمی جهان بر جای گذاشته باشد.
نمی‌دانم اما در نهایت مثل برادرم با جیت‌کان‌دو شروع کردم. به نظرم انجام این ورزش برای من و برادرم شبیه چیزی بود که حس می‌کردیم واقعا نیاز داریم، انجامش بدهیم.
در واقع این ورزش بخشی از میراث پدرم بود و راهی دیگر برای شناخت او. به همین علت مطالعه هنر او و درک چیزی که او بود، برایم بسیار پرشور و هیجان‌انگیز بود. این کار فرصتی به من داد تا با شاگردان و دوستانش صحبت کنم. بعدها کمی کیک‌بوکسینگ، ووشو و تکواندو نیز کار کردم. اما متاسفانه چند سال است که دیگر ورزش نمی‌کنم و مشغول تربیت دختر و کارهایم هستم.
(خنده) بله اما فکر می‌کنم باید دوباره ورزش را شروع کنم چون بسیار سرگرم‌کننده است.
(خنده) واقعا؟ بسیار جالب و عجیب است. اما چرا؟
باور می‌کنید خودم هم نمی‌دانم! با این همه مثل بسیاری نقاط دیگر جهان در ایران هم بروس لی هواخواهان پرشماری دارد. بروس لی اینجا هنوز نامی قابل احترام و فراموش‌نشدنی است.
این باعث افتخار من است. از شما سپاسگزارم و واقعا از مردم ایران و علاقه‌شان به بروس لی قدردانی می‌کنم.
