اصول برقراری رابطه جنسی در بیماران قلبی

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، فعالیت جنسی و بیماری قلبی برای افراد زیادی سوال ایجاد میکند.

زمان شروع و از سرگیری فعالیت جنسی در کسانی که به حمله حاد قلبی دچار شده اند، از ابهامات اساسی در اذهان پزشکان و بیماران آنهاست.

از طرف دیگر ارتباط ناتوانی جنسی با انواع بیماری های قلبی قابل طرح و بررسی می باشد.

رابطه فعالیت جنسی و بیماری قلبی

شایع ترین مشکل در خصوص مردانی است که تحت درمان جراحی بای پس عروقی قلبی، تعویض دریچه و باز کردن عروق کرونر با بالون قرار گرفته و یا دچار حمله حاد انفارکتوس قلب (MI) شده اند.

بیشتر بیماران نگران فعالیت جنسی و بیماری قلبی و یا تمایل جنسی یا ناتوانی جنسی هستند.

ترس و نگرانی از ناتوانی جنسی و ترس از بروز یک حمله حاد سکته قلبی (MI) متعاقب فعالیت جنسی باعث ایجاد اضطراب در بیماران می گردد و این امر موجب خودداری آنها از فعالیت جنسی می شود که می تواند عمیقا کیفیت زندگی را متأثر نماید.

به طور کلی بیماران قلبی عروقی از نظر ارایه یک راهکار علمی برای شروع فعالیت جنسی به سه دسته با ریسک پایین، متوسط و بالا تقسیم می شوند.

خوشبختانه بیشتر بیماران جزو گروه اول بوده و با ایمنی بالا می توانند به شروع فعالیت جنسی ترغیب شوند و یا درمان های دارویی لازم را برای ناتوانی جنسی دریافت نمایند.

در هر سه دسته این بیماران احتمال بروز عوارض خطرناک در حین فعالیت جنسی پایین تر از میزانی است که بیماران یا سایر پزشکان تصور می کنند.

علائم جنسی در بیماران قلبی

برخی از بیماری های قلبی و گردش خون باعث بروز علائم جنسی می شود، از جمله:

• خشکی واژن
• عدم رسیدن به ارگاسم
• از دست دادن میل جنسی
• ناتوانی جنسی یا اختلال نعوظ

از دست دادن میل جنسی

از بین رفتن میل جنسی یا ناتوانی جنسی، زنان و مردان را تحت تأثیر قرار می دهد و یک مشکل شایع است که می تواند عوارض جانبی دارو بیماران باشد. اضطراب همچنین می تواند تأثیر زیادی در میل جنسی و توانایی افراد در ارگاسم داشته باشد. در این مواقع افراد باید در مورد مشکلات خود حتما با پزشک معالج و یا پرستار توانبخشی قلبی خود صحبت و موضوع را مطرح کنند. در صورتی که کاهش میل جنسی ناشی از عوارض داروی مصرفی بیماران باشد پزشک می تواند دوز آن ها را تغییر یا کاهش دهد.

زمان برقراری رابطه جنسی در بیماران قلبی

مبتلایان به آنژین یا بهبود یافتگان از حمله قلبی یا جراحی قلب می توانند به محض خوب شدن و بهبودی کامل رابطه جنسی خود را دوباره شروع کنند. اما بهترین زمان برای برقراری رابطه جنسی در این شرایط معمولاً حدود دو تا چهار هفته پس از حمله قلبی می باشد. در بیمارانی که جراحی مربوط به بیماری های قلبی را انجام داده اند ممکن است نیاز به مدت زمان طولانی تری داشته باشند. بیماران باید موقعیتی را برای برقراری رابطه جنسی خود پیدا کند که برای آن ها مفید باشد و فشار زیادی روی زخم آن ها وارد نکند. شاید قرار دادن بالش کوچک بر روی زخم بین فرد و شریک زندگی او بتواند راهکار مفیدی باشد.

راهکار کاهش اضطراب در برقراری رابطه جنسی در بیماران قلبی

راهکارهای زیادی برای کاهش اضطراب در برقراری رابطه جنسی در بیماران قلبی وجود دارد، از جمله:

• یک فضای آرامش بخش را برای برقراری رابطه جنسی خود انتخاب کنید.
• در مورد هرگونه نگرانی که دارید با شریک زندگی خود یا پزشک عمومی صحبت کنید.
• زمان برقراری رابطه جنسی را به ساعت های که کمتر احساس خستگی می کنید تغییر دهید.
• رویکردهای جدید برای صمیمی شدن، مانند یک نوازش کردن و لذت بردن از همدیگر پیدا کنید. شما هنوز هم می توانید بدون برقراری رابطه جنسی با شریک زندگی خود تان صمیمی باشید.

هنگامی که آمادگی لازم را برای برقراری دوباره رابطه جنسی خود دارید، رابطه برقرار کنید، و راهکارهای زیر را هم در نظر بگیرید:

• موقعیتی راحت پیدا کنید که برای شما مفید باشد.
• از شریک زندگی خود بخواهید که نقش بیشتر و فعال تری داشته باشد.
• قبل از رابطه جنسی از مصرف الکل جدا خودداری کنید زیرا این امر خطر ابتلا به آریتمی را افزایش می دهد.
• بعد از غذا های سنگین از رابطه جنسی خودداری کنید زیرا خطر سوء هاضمه بعد از خوردن غذا وجود دارد که می تواند شبیه به درد قفسه سینه شود.

توصیه های برای بیماران با نارسایی قلبی

فعالیت بدنی در بیماران با نارسایی قلبی می تواند باعث احساس خستگی یا کمبود نفس شود. رابطه جنسی به طور معمول یک نوع ورزش متوسط ​​محسوب می شود. بنابراین، برای کسانی که نارسایی قلبی دارند برقراری رابطه جنسی نباید باعث نگرانی افراد شود. اما داروهای نارسایی قلبی ممکن است باعث کاهش فشار جنسی یا ایجاد عوارض جانبی ناخوشایند شود. حدود 60 تا 87 درصد از مبتلایان به نارسایی قلبی گزارش داده اند که به نوعی مشکلات جنسی را تجربه کرده اند. با این وجود، فعالیت جنسی برای حفظ کیفیت زندگی سالم و در ارتباط ماندن با شریک زندگی بسیار مهم است.

به خاطر داشته باشید که مقاربت جنسی ممکن است برای مرحله و نوع نارسایی قلبی کاملا بی خطر نباشد، اما بوسیدن و لمس کردن هیچ اشکالی ندارد. به عنوان مثال ممکن است برقراری رابطه در طی یک تا دو هفته بعد از جراحی قلب خطرات زیادی داشته باشد.

بنابراین بیماران باید:

• تمام داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنند.
• رابطه جنسی خود را با بوسیدن و لمس کردن شروع کنند.
• از ترس عوارض جنسی به طور خودسرانه مصرف دارو ها را قطع نکنند.
• برای تقویت محرک جنسی خود از گیاهان بدون نسخه و مکمل ها نیز استفاده نکنند.

توانبخشی قلب و رابطه جنسی

انجمن قلب آمریکا بیان کرده که توانبخشی قلب و ورزش می تواند خطر عوارض ناشی از رابطه جنسی را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی کاهش دهد. تحقیقات نشان می دهد که شرکت در یک برنامه ورزشی به تقویت سطح اکسیژن بیماران کمک می کند، ضربان قلب را در حین فعالیت جنسی کاهش می دهد، رابطه جنسی را مطمئن تر و خوشایند تر می کند.

برخی راهکارها در بیماران قلبی برای برقراری رابطه جنسی مطمئن تر، عبارتند از:

• قبل از از سرگیری فعالیت جنسی از پزشک خود بخواهید تا شما را ارزیابی کند.
• زنانی که تصمیم به بارداری شدن دارند قبل از اقدام به بارداری با پزشک خود مشورت کنند.
• اگر اختلال عملکرد جنسی را تجربه می کنید برای تشخیص علت اصلی آن با پزشک خود مشورت کنید.
• مصرف داروهایی که می توانند علائم قلبی عروقی را بهبود ببخشند، قطع نکنید. سلامتی قلب شما باید در اولویت باشد.
• اگر نارسایی قلبی یا سکته قلبی داشته باشید، توانبخشی قلب و فعالیت بدنی منظم می تواند خطر عوارض مربوط به فعالیت جنسی را کاهش دهد.
• به طور کلی در زنان یائسه مبتلا به بیماری های قلبی و عروقی استفاده از استروژن موضعی یا واژینال برای درمان مقاربت دردناک، بی خطر است.
• به طور کلی داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال نعوظ می توانند بی خطر باشد، اما در صورت نیترات درمانی برای دردهای قفسه سینه در بیماری عروق کرونر، نباید از آن ها استفاده کرد.

بارداری در بیماران قلبی

داشتن وضعیت قلبی می تواند بر نحوه مقابله بدن زنان با بارداری تأثیر بگذارد.

برای اکثر خانم ها، بیماری قلبی یا سکته قلبی مانعی برای باردار شدن یا زایمان نیست اما باردار شدن ممکن است فشار بیشتری بر قلب وارد و وضعیت فعلی قلب را بدتر کند. خطر قلب به وضعیت قلب بستگی دارد. مهمترین نکته در زنان مبتلا به بیماری های قلبی این است که قبل از تصمیم به باردار شدن با پزشک خود صحبت کرده و از خطرات ناشی از بارداری با شرایط و بیماری آگاهی کسب کنند. زنانی که به طور غیر منتظره ای باردار شده اند، بهتر است برای یک بارداری مطمئن در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنند چون مصرف داروها در دوران بارداری می تواند بر کودک تأثیر بگذارد. پزشک به سوالات زنان پاسخ می دهند و وضعیت او را کاملاً ارزیابی و بررسی می کند.

باردار بودن در بیماران قلبی

زنان باردار مبتلا به بیماری های قلبی باید در تمام دوران بارداری و هنگام زایمان، توسط پزشک خود بسیار دقیق تحت نظر قرار بگیرند و تمام جلسات درمانی معاینات خود را پیگیری کنند. این افراد باید درصورت ابتلا به دیابت، از داروهای خاصی برای کنترل فشار خون و قند خون استفاده کند و اگر در حین زایمان به فکر داشتن اپیدورال هستند، باید این موضوع را در اوایل بارداری خود با پزشک درمیان بگذارید، زیرا اپیدورال می تواند باعث افت قابل توجه فشار خون در این بیماران شود. در زنان مبتلا به کاردیومیوپاتی یا رگ های قلب گشاد شده، به خصوص اگر این بیماری در اثر بارداری قبلی (کاردیومیوپاتی بعد از زایمان) ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است به فرد توصیه کند که هرگز نباید دوباره باردار شود.

بارداری و شرایط بیماری های ارثی و مادرزادی قلب

برخی از شرایط بیماری های قلبی جنبه ژنتیکی دارند. حتی می توانند به ارث برده یا در رحم (مادرزادی) ایجاد شوند. بیماران قلبی که نگران انتقال شرایط خود به فرزندان خودشان هستند بهتر است در این موارد با پزشک خود صحبت کنند. پزشک می تواند برخی آزمایش های اولیه را برای بررسی بیماری قلبی در جنین تجویز کند.

پیشگیری از بارداری و بیماری قلبی

در بیماران قلبی ممکن است برخی از انواع پیشگیری از بارداری مناسب تر از سایر روش ها باشند.

بیماران باید از روشی استفاده کنند که برای قلب آن ها بی خطر و در عین حال مؤثر باشد.

• قرص ضد بارداری ترکیبی می تواند فشارخون را کمی افزایش دهد. بر همین اساس پزشک قبل از تجویز آن ها برای بیماران باید فشار خون بیمار را بررسی کنند.
• در بیمارانی که احتمال ابتلا به لخته شدن خون در آن ها بیشتر است و یا فشار خون دارند، به احتمال زیاد پزشک انواع روش های پیشگیری از بارداری که حاوی استروژن هستند را توصیه می کند.

همچنین در این بیماران ممکن است خطر ترومبوز ورید عمقی (DVT) یا تشکیل لخته های خونی در قسمت پایینی پا وجود داشته باشد. این امر خطر آمبولی ریوی را افزایش می دهد. آمبولی ریوی خطرناک و جدی است و به درمان فوری نیاز دارد. در بیماران قلبی که احتمال ابتلا به لخته شدن خون زیاد است و یا فشار خون بالایی دارند، پزشک به احتمال زیاد انواع پیشگیری از بارداری که حاوی استروژن هستند را توصیه می کند.

کاشت

• کاشت یک میله کوچک است که دقیقاً زیر پوست زنان در بازوی فوقانی کاشته می شود.
• این ماده حاوی پروژسترون است و برای بیشتر زنان با بیماری قلبی بی خطر می باشد.

بیماران قلبی بهتر است قبل از قرار دادن ایمپلنت با پزشک معالج خود مشورت کنند. درج دستگاه داخل رحمی (IUD) و سیستم داخل رحمی (IUS) با خطر عفونت همراه است. به همین علت پزشک ممکن است بعد از انجام این روش ها، یک دوره آنتی بیوتیک را تجویز کند.

عقیم سازی

• عقیم سازی گاهی اوقات تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
• در صورت تشخیص بیماری قلبی ممکن است برای بیماران خطر ایجاد کند.
• زنان باید قبل از جراحی گزینه های لازم را با پزشک خود بررسی کنند.
• عقیم سازی یک روش دائمی برای پیشگیری از بارداری و یک عمل جراحی است.

یائسگی و بیماری های قلبی

• “یائسگی بیماری نیست”.
• بلکه یک مرحله طبیعی از چرخه زندگی یک زن است.
• زنان با نزدیک شدن به یائسگی، باید از سلامتی خوبی برخوردار باشند.

به طور متوسط، شروع یائسگی، هنگامی که دوره قاعدگی به طور دائم متوقف شود، در حدود 54 سالگی رخ می دهد. این در حالی است که در هر سه زن، یک نفر به نوعی بیماری قلبی عروقی دارد. تقریباً 10 سال پس از یائسگی افزایش کلی حملات قلبی در زنان دیده می شود. به طوری که برخی معتقدند بیماری قلبی قاتل اصلی زنان است.

خطر بیماری های قلبی با افزایش سن برای همه افزایش می یابد. اما برای خانم ها علائم بعد از شروع یائسگی مشهودتر می شود. یائسگی باعث بیماری های قلبی عروقی نمی شود. با این حال، برخی از عوامل خطر در طول یائسگی افزایش می یابد و رژیم غذایی پرچرب، استعمال سیگار یا سایر عادات ناسالم که در اوایل زندگی شروع شده اند نیز می تواند عوارض زیادی را به دنبال داشته باشند.

کاهش سطح استروژن

کاهش هورمون طبیعی استروژن ممکن است عاملی در افزایش بیماری های قلبی در زنان یائسه باشد. چون استروژن تأثیر مثبتی بر لایه داخلی دیواره شریان دارد و به انعطاف پذیری رگ های خونی کمک می کند و آن ها می توانند در شل شدن جریان خون موثر باشند. اما کاهش استروژن تنها دلیل ابتلا زنان یائسه به بیماری قلبی عروقی نیست. اما زنان یائسه می توانند با پیروی از یک شیوه زندگی سالم خطر ابتلا به بیماری های قلبی و سکته را کاهش دهند. البته سابقه خانوادگی نیز در میزان خطر آن ها نقش مهمی دارد. خانم ها باید از طریق ورزش منظم و تغذیه مناسب و با از بین بردن عادات ناسالم مانند سیگار کشیدن از قلب خود مراقبت کنند. این عوامل ممکن است باعث بروز عوارض زیر شود:

• یائسگی زودرس
• کاهش سطح کلسترول HDL
• افزایش خطر لخته شدن خون
• کاهش انعطاف پذیری شریان ها

برای بدست آوردن مواد مغذی مورد نیاز، انجمن قلب آمریکا به زنان توصیه می کند که یک الگوی رژیم غذایی مصرف کنند از جمله:

• میوه
• مرغ
• آجیل
• ماهی
• سبزیجات
• غلات کامل
• محصولات لبنی کم چربی
• محدود کردن گوشت قرمز و غذاهای شیرین و نوشیدنی

زنان باید هر هفته حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی را برای کمک به پیشگیری از بیماری های قلبی هدف قرار دهند. پیاده روی، دوچرخه سواری، رقصیدن یا شنا تمرینات هوازی مناسبی برای زنان یائسه برای ابتلا به بیماری های قلبی هستند.