دزفول معرب کلمه دژپل است و به پلی گفته میشود که به دستور شاپور اول ساسانی پس از پیروزی بر والرین و توسط اسرای رومی در دزفول ساخته شد. پل قدیم دزفول یکی از قدیمی‌‌ترین پل‌‌های آجری جهان است که با گذشت بیش از 17 قرن از قدمت آن، همچنان پابرجاست. قدمت پل قدیم دزفول به سال 260 میلادی در دوران ساسانیان می‌رسد. این پل به دست ده‌ها اسیر رومی و به دستور شاپور اول ساسانی بر روی رودخانه دز ساخته شد، به همین دلیل به «پل رومی» نیز معروف است. پل رومی دو منطقه شرقی و غربی شهر دزفول را به هم متصل می‌کند و در قدیم یک پل ارتباطی بین منطقه جندی شاپور و سرزمین بین‌النهرین بوده است. برای حفاظت از پل رومی دزفول قلعه‌ای نیز در محله‌ای به همین نام یعنی محله قلعه ساخته میشود. این پل امروزه با نام‌های متعددی چون پل اندامشک، پل اندامش، پل روناش، پل قدیمی، پل ساسانی، پل شاپوری، پل رومی و پل باستانی دزفول شناخته میشود.
این پل قدیمی 14 دهانه دارد و از سنگ ساروج و آهک ساخته شده و از معدود پل‌هایی است که با وجود قدیمی بودن تا چند سال پیش همچنان وسایل نقلیه از روی آن عبور می‌کردند. اما این ترددها به تدریج موجب تخریب و نابود شدن پایه‌های پل شد تا اینکه از سال 1389 برای حفظ این اثر جاودانه، عبور خودروها از روی آن بسیار کم و محدود شده است. این پل از اولین آثار به ثبت رسیده ایران در فهرست آثار ملی محسوب میشود. طول پل ساسانی حدود 370 متر می‌باشد. در واقع این پل شرق شهر دزفول را به غرب آن متصل می‌کند. یعنی محل اتصال شهرهای اندیمشک، شوشتر و دزفول بوده است. این پل را بارها مرمت و بازسازی کرده‌اند. آثار معماری ساسانی و صفوی روی این پل مشخص هست. همین مورد نشان میدهد که این پل در زمان ساسانی احداث گشته و در زمان صفوی مرمت شده است.
قدمت پل باستانی دزفول به دوره ساسانیان باز می‌گردد. در سال 260 میلادی، هنگامی‌که شاپور اول ساسانی در جنگ با والرین پیروز شد با به کارگیری اسرای رومی به احداث پلی روی رودخانه دز پرداخت. به دستور وی هزاران اسیر رومی کار ساخت این پل را شروع کردند. برای حفاظت از پل نیز قلعه‌ای بنا شد. باستان‌شناسی فرانسوی، معتقد است که ایرانی‌ها نیازی به علم مهندسی رومی‌ها نداشتند و آنها را به‌عنوان نیروی کار در ساخت این پل به کار گرفتند. شاپور با ساخت این پل زمینه را برای لشکرکشی و عبور آسان لشکریانش از رودخانه دز فراهم کرد. همچنین پایه‌های پل را به‌صورت بند یا سد ساختند تا بتوانند سطح آب رودخانه را بالا ببرند و نهرهای اطراف را پر آب کنند. علاوه بر این‌ها شاه‌راه عظیم ارتباطی نیز با ساخت این پل و پل‌هایی در شوشتر و روی رودخانه کرخه ایجاد شد.
