به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، تهدید پمپئو وضعیت عجیبی را در عراق به وجود آورد. واشنگتن پست در گزارشی خبر از اولتیماتوم وزیرخارجه آمریکا به مصطفی الکاظمی، نخست وزیر عراق در مورد بسته شدن سفارت ایالات متحده در بغداد داد. بهانه آنها برای این تهدید، حملات راکتی به منطقه سبز در بغداد است. منطقه ای که اماکن دیپلماتیک در آن واقع اند و سفارت آمریکا با وسعتی باور نکردنی هم در همان جا ساخته شده.
در ماه های گذشته به ویژه پس از آنکه ایالات متحده دست به ترور از داخل خاک عراق زد، حملات راکتی به این سفارت خانه افزایش داشته اما منجر به آسیب جدی نشده است. حالا ایالات متحده از دولت مرکزی عراق خواسته است تا جلوی حملات گروه های معترض را بگیرد.
جدایی آمریکا و الکاظمی
روزی که مصطفی الکاظمی در عراق بر سر کار آمد، تصور ایالات متحده بر این بود که بالاخره مردی به میدان آمده که قرار است منافع واشنگتن را در عراق پی گیری کند و مسیری مشابه با دیگر کشورهای عربی را در پیش بگیرد. تیمی که الکاظمی چیده بود هم نشان از این داشت که آمریکایی ها می توانند بر روی گسترش نفود خود در بغداد حساب کنند. اما این اتفاق آنطور که آنها خواهانش بودند نیفتاد. در شرایط عراق الکاظمی هم ترجیح داد تا به جای کمک گرفتن از ایالات متحده تمرکز خود را بر روی سروسامان دادن به وضعیت داخلی عراق بگذارد و روابط خود را با کشورهای موثر در منطقه حفظ کند.
در همین حال پارلمان عراق و گروه های عراقی دست به سلسله اقداماتی علیه حضور ایالات متحده در کشورشان زدند. این موارد موضوعی نبود که از چشم الکاظمی دور باشد، اما اینطور به نظر می رسید که او هر چند در صحبت با آمریکایی ها موضع تندی نمی گیرد، اما تمایلی هم به سرکوب کردن صداهایی که رفتار ایالات متحده در عراق را نمی پسندند، ندارد.
مسیری که الکاظمی در ماه های گذشته در عراق طی کرده آن چیزی نیست که آمریکایی ها توقعش را داشتند. حالا با شدت گرفتن اعتراضات به حضور نیروهای ایالات متحده و عملکرد این کشور در عراق و بالا گرفتن میزان حملات راکتی به سفارت این کشور، کاخ سفید تصمیم گرفته که با تحت فشار قراردادن دولت بغداد، امتیازاتی کسب کند. از جمله مهم ترین این امتیازات، کاهش میزان محبوبیت و نفوذ ایران در عراق است. طرحی که آمریکا از پاییز سال گذشته برای آن تلاش کرده است.
بازی تازه کاخ سفید در عراق
ایالات متحده به سادگی عراق را ترک نخواهد کرد. این کشور حتی در بدترین شرایط، در سال های 2003 تا 2005 میلادی در عراق ماند و بعد از آن نیز به بهانه داعش و لزوم حضور آمریکا برای حفظ امنیت عراق، دوباره به این کشور بازگشت. برای آمریکایی ها عراق کشوری استراتژیک است که از وضعیت نابه سامان آن می توان برای حضور و نفوذ در خاورمیانه استفاده کرد. دولت های عراقی که اغلب با چنین موضوعی مخالف بوده اند، ناچارا و به دلیل چند دستگی در این کشور، تن به ماندن آمریکایی ها داده اند.
دولت دونالد ترامپ در 4 سال گذشته تمرکز خود را بر روی کاهش هزینه های خود در خارج از مرزهایش کرده است. کاخ سفید از کم شدن نیروهای نظامی در عراق و افغانستان استقبال می کند اما خواهان بسته شدن پایگاه های نظامی نیست و البته موضوع دیپلمات ها هم مساله ای جداست و ایالات متحده حاضر نخواهد شد که دست از کشوری مانند عراق بکشد. به همین دلیل است که پیشبینی می شود، تهدید پمپئو یک بازی از پیش تعیین شده است.
اگر ایالات متحده حقیقتا بخواهد عراق را ترک کند، این یک شکست جدی برای آمریکایی هاست. چرا که در یک سال اخیر گروه های عراقی اصرار زیادی به خروج این کشور داشته اند که با مقاومت واشنگتن رو به رو شده است. به همین دلیل به نظر نمی رسد که کاخ سفید بخواهد چنین امتیازی را بدهد.
چه فرضیه هایی مطرح است؟
اولین فرضیه این است که ترامپ قصد دارد الکاظمی را وادار کند که تبدیل به یاری وفادار برای ایالات متحده باشد و در این مسیر گروه های مخالف آمریکا را در عراق محدود کند. ناظران می گویند هدف اصلی ترامپ گروه های نزدیک به ایران هستند و تصور کاخ سفید این است که با بسته شدن دست آنها در عراق، از محبوبیت ایران در این کشور کاسته می شود.
مقامات عراقی سعی دارند به آمریکایی ها بگویند که تصمیم آنها می تواند به ضرر هر دو طرف تمام شود. مثلا وقتی واشنگتن پست به سراغ احمد ملا طلال سخنگوی مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق هم رفت، سخنگوی نخست وزیر عراق به این روزنامه گفت: «ما امیدواریم که دولت آمریکا (در تصمیم خود برای تعطیلی و بستن سفارتش در بغداد) تجدیدنظر کند. گروه های غیرقانونی وجود دارند که می خواهند این روابط (بین بغداد و واشنگتن) را در هم بشکنند و بستن سفارت پیامی منفی به آنها خواهد داد.»
اما فرضیه دوم این است که پیشبینی ها در مورد ایجاد یک درگیری محدود با ایران از سوی ایالات متحده در حال تحقق یافتن است. ایالات متحده عملا گروه های نزدیک به ایران را مسئول این وضعیت اعلام می کند و می گوید که دولت ترامپ ممکن است به زودی همه مقرهای این گروه ها را نابود کند. این موضوع هرچند می تواند یک بلوف باشد اما عراقی ها کمترین تمایلی به اینکه زمینی برای اختلافات ایران و آمریکا باشند، ندارند. کسانی که چنین فرضیه ای را دنبال می کنند میگویند، اگر ترامپ دست به چنین حملاتی بزند، منتظر خواهد ماند تا ایران واکنشی از خود نشان دهد تا بتواند از این واکنش برای درگیر شدن با تهران استفاده کند.
به نظر می رسد که این تصمیم بخش دیگری از سیاست خارجی ایالات متحده باشد که ایران را هدف قرار داده است. عراق همسایه مهمی برای ایران است و این موضوع از دید آمریکایی ها پنهان نیست. اما این کشور نشان داده حاضر نیست قبول کند که روابط تنگاتنگ بین تهران و بغداد فراتر از موضوع همسایگی بین دو کشور است.
پیامدهای تصمیم ترامپ چیست؟
با اینکه امروز مدیر میز عراق در وزارت خارجه ایالات متحده اعلام کرد که تصمیمی برای بستن سفارت ندارد اما این خبر از سوی پمپئو که خود بازگو کننده این تصمیم به رسانه های خبری بود تایید و رد نشده ست. به نظر می رسد که درساختار وزارت خارجه و سیاست خارجی این کشور درباره این مساله اختلافاتی وجود دارد.
با اینحال آمریکا می گوید تصمیم گرفته سفارت خود را ببندد. هر چند که موضوع انتقال دیپلمات ها به کردستان عراق تکذیب شد اما به نظرمی رسد این طرح هنوز روی میز در وانشگتن وجود دارد. با اینحال ایالات متحده می داند که چنین تصمیمی ممکن است به جای آنکه باعث تحت فشار قرار گرفتن ایران شود، به ضرر ایالات متحده باشد. حضور این کشور در عراق اتفاقی نیست که مطبوع کسی باشد، هر چند دولت در بغداد از روابط دیپلماتیک بین دو کشور استقبال می کند اما این روابط در یک سال ذشته ابعاد تازه ای به خود گرفته اند که دولت بغداد را در خطر قرار داده است. برای همین واشنگتن می داند که پا پس کشیدن از عراق ممکن است نتیجه عکس دهد و به قطع دست واشنگتن از این کشور منجر شده و یک پیروزی دیپلماتیک برای مخالفان واشنگتن رقم بزند.
