به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از همشهری آنلاین، شهریور سال ۱۴۰۰ خبر قتل زنی جوان به پلیس اعلام شد. از آنجا که تحقیقات نشان می داد وی قربانی یک درگیری خانوادگی شده، همسر وی تحت بازجویی قرار گرفت و بلافاصله به قتل اعتراف کرد.
ناصر ۲۷ ساله در تشریح ماجرا گفت: ۳ سال پیش با شیرین ازدواج کردم و یک دختر ۲ ساله هم داریم. من وضعیت مالی خوبی نداشتم و به سختی توانستم خانه ای ۶۰متری در جنوب تهران اجاره کنم. خانواده همسرم وضع مالی خوبی داشتند و با اینکه قول داده بودند به ما کمک کنند اما هیچ کمکی نمی کردند و من و همسرم مدام اختلاف داشتیم. تا اینکه روز حادثه دوباره دعوای مان شد. همسرم مدام به من سرکوفت می زد و من از شدت عصبانیت او را کتک زدم و وقتی به خودم آمدم دیدم که بی هوش شده است. به همین خاطر بسرعت او را به بیمارستان رساندم اما فوت کرد.
در ادامه تحقیقات، پلیس به سراغ پدر و مادر مقتول رفت و آنها در توضیح ماجرا اظهار کردند: ناصر وضعیت مالی مناسبی نداشت اما چون فکر می کردیم پسر خوبی است تلاش کردیم خودمان کمک شان کنیم. به همین خاطر پس از ازدواج برای آنها خانه ای اجاره کردیم و مدام کمک مالی می کردیم تا اینکه آنها بچه دار شدند.
وی ادامه داد: از آنجا که می دیدیم ناصر کاری ندارد و ممکن است زندگی شان خراب شود به خاطر دختر و نوه مان تصمیم گرفتیم مبلغی را به عنوان سرمایه به دامادمان بدهیم تا او کاری را شروع کند اما به خاطر مشکلی که برای خودمان پیش آمد ناچار شدیم پرداخت پول را چند ماه به تعویق بیندازیم. ناصر هم در جریان این مسأله بود اما او بعد از مدتی فکر می کرد که ما به قول مان عمل نکرده ایم و با کتک زدن دخترمان شیرین تلاش می کرد به ما برای پرداخت پول فشار بیاورد و در نهایت هم دخترمان را بی رحمانه کشت. ما از خون دخترمان نمی گذریم و ناصر باید قصاص شود. از طرفی به علت صغیر بودن سن دختر قربانی، رئیس قوه قضائیه از طرف وی خواستار پرداخت دیه شد.
با تکمیل تحقیقات و گزارش های پزشکی قانونی و پلیس برای ناصر به اتهام مباشرت در قتل عمد کیفرخواست صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
تأکید اولیای دم بر قصاص متهم
در ابتدای جلسه دادگاه، پدر و مادر قربانی درخواست قصاص کردند و پدر شیرین به جایگاه رفت و گفت: من به هیچ عنوان نمی توانم از خون دخترم بگذرم و حتی حاضرم سهم دیه نوه 2 ساله ام را نیز پرداخت کنم تا قاتل دخترم به سزای عملش برسد.
پس از آن ناصر به جایگاه رفت و در دفاع از خودش گفت: من قصدم کشتن همسرم نبود. ما باهم اختلاف داشتیم اما نمی خواستم چنین اتفاقی بیفتد.
روز حادثه وقتی بحث مان شروع شد، او مدام به من سرکوفت می زد که اگر خانواده اش نبودند ما از گرسنگی می مردیم. از حرف او خیلی عصبانی شدم اما برای آنکه اتفاقی نیفتد از خانه خارج شدم و یک ساعت بعد برگشتم. خواستم با شیرین حرف بزنم که دیدم نه با من حرف می زند و نه به من محل نمی گذارد.
همان موقع ظرف غذا را جلویم گذاشت و خواست به آشپزخانه برود که ظرفم را به سمتش پرت کردم و بعد هم با مشت و لگد او را زدم. همسرم مدام فریاد می زد و ناسزا می گفت اما آنقدر او را زدم تا اینکه جان باخت و حالا هم خیلی پشیمانم.
بعد از اظهارات متهم و وکیل او، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.