رقص یک زیر سن قانونی با «دافی» دردسرساز شد 

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از برترین ها، همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، مدیر یکی از مدارس ابتدایی کرمان به دلیل پخش آهنگ «دافی» در مدرسه برکنار شد. آهنگی که طی چند ماه اخیر با واکنش‌های بسیاری روبه‌رو بوده است.

این موضوع با واکنش‌های بسیاری در فضای مجازی مواجه شده است. عده‌ای با پخش چنین آهنگی که «مبتذل» تعبیر می‌شود، موافق اخراج آن مدیر بوده‌اند. آن‌ها معتقدند که مدرسه محل تعلیم و تربیت بوده و این اتفاق، با اصول تربیتی منافات دارد که البته بی‌راه هم نیست؛ اما شاید بتوان این ماجرا را با زاویه دید متفاوتی نگاه کرد. احتمالا بتوان چنین اتفاقی را تبدیل به یک موضوع آسیب‌شناسی اجتماعی بسیار گسترده برای ریشه‌یابی این معضل کرد.

اواخر سال تحصیلی 98-99 بود که پخش یک آهنگ {مبتذل} دیگر به مناسبت روز معلم در یکی از مدارس، سروصدای بسیاری به‌پا کرد. همان زمان نیز عده‌ای در همین باب، طرح مسئله کردند اما پیگیری خاصی صورت نگرفت.

با این اوصاف، به نظر می‌رسد بهتر است استفاده از این گزاره که «برخی مدارس ایرانی آهنگ مبتذل پخش می‌کنند»، به گزاره مهم‌تری انتقال ‌یابد: «بچه‌های ایرانی این ترانه‌ها را کاملا حفظ هستند»! حتی ترانه‌‌هایی که به وضوح از الفاظی استفاده می‌کند که احتمالا بچه‌ها معنی‌اش را جز با کنجکاوی شخصی نمی‌دانند.

مردم چه می‌گویند؟

کاربران توییتر نیز به این موضوع واکنش‌های خاصی داشتند. یکی از کاربران صراحتا به این موضوع اشاره کرده و مدرسه را مقصر تام ماجرا نمی‌داند:

کاربر دیگری نیز نوشته است:

یک کاربر دیگر، اتفاقا با اخراج مدیر موافق بود اما به آن روی سکه نیز توجه کرده است:

نظر کارشناسان چیست؟

در همین راستا، ایسنا مصاحبه‌ای با یک کارشناسی موسیقی منتشر کرده بود. رضا مهدوی که مانند دیگر دغدغه‌مندان این حوزه، نگران رسوخ موسیقی مبتذل میان جوانان است، دغدغه‌اش را به آموزش‌وپرورش مربوط می‌داند: «ما در کشور تولیدات موسیقایی شاد داریم اما در مدارس پخش نمی‌شود. سرود در مدارس از بین رفته و به عنوان ماده درسی وجود ندارد. معلمان ساعت هنر را نادیده می‌گیرند و آن را به رشته‌های دیگر اختصاص می‌دهند. با این وضعیت بچه‌ها هم هرچه را در خارج از مدرسه می‌شوند تقلید می‌کنند و به حافظه می‌سپارند.»

همچنین سید محمد طباطبایی، کارشناس فرهنگی، نیز در بخشی از یادداشت خود در فضای مجازی، با همین رویکرد، دست به نقد سیستم آموزشی زده و طرح سوال کرده است: «وقتی موسیقی در مدارس ما، «هیچ»، تاکید می‌کنم «هیچ» جایگاهی ندارد، شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی سلیقه موسیقایی نسل تازه را شکل می‌دهند. اگر در گذشته ضرورت پرداختن به موسیقی در مدارس به اندازه حالا احساس نمی‌شد، دلیلش این بود که در دهه‌های قبل نه ماهواره بود، نه فضای مجازی؛ اما حالا شرایط تغییر کرده است و اگر ما فکری برای معرفی موسیقی خوب به نسل تازه و عادت دادن گوش کودکان به این نوع از موسیقی نکنیم به طور حتم ابزارهای جدید ارتباطی نظیر ماهواره و فضای مجازی در این حوزه نقش بازی خواهند کرد. سوالم از وزیر محترم آموزش و پرورش، وزاری پیشین و تمامی مسئولان حوزه آموزش و پرورش است؛ چه کاری در حوزه موسیقی در مدارس کرده‌ایم که حالا انتظار داریم کودک ما در مدرسه با ساسی مانکن لذت نبرد؟»

با تمام این تفاسیر، مسئله حتی فراتر از پخش موسیقی مبتذل در مدرسه بوده و اساسِ «فرهنگ موسیقیایی» جوان امروز، هدف قرار گرفته است. امروز باید به این بیندیشیم که چه بر سر سلیقه موسیقی جوان امروز آمده است؟