به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از همشهری، این بخشی از جزئیات 59 روز اسارت 3پسر نوجوان در بند آدم ربایانی است که دست به انتقامجویی اشتباهی زده بودند؛ ماجرایی که با معامله یک خودروی پرادوی میلیاردی آغاز شد اما در ادامه با گروگانگیری های انتقامجویانه و شکنجه های وحشیانه 3پسر بی گناه در کوه های بی آب و علف همراه شد.
شامگاه سه شنبه ۱۲ مردادماه، زمانی که 3پسربچه 12 تا 15 ساله به نام های ابوالفضل، حسن و حسین در پارکی در روستای فتح آباد از توابع شهرستان داراب استان فارس سرگرم بازی و دیدن کلیپ های بامزه موبایلی بودند، حادثه هولناکی برایشان رخ داد. 4سرنشین یک خودروی پژو 405 که ظاهرا در کمین آنها نشسته بودند، وقتی مطمئن شدند که در آن ساعت از شب کسی جز 3پسربچه داخل پارک نیست به آنها حمله کردند و با زور و ضرب و شتم، هر سه نفر آنها را ربودند، سوار خودروی خود کردند و از آنجا گریختند.
تماس دلهره آور
تا چند ساعت پس از این اتفاق، هیچ کس نمی دانست که چه بلایی بر سر این سه پسربچه آمده است. خانواده های آنها که نگرانشان شده بودند، وقتی به پارک رفتند و اثری از بچه ها پیدا نکردند، همه جا را گشتند اما تلاش هایشان بی نتیجه بود. در این شرایط بود که راهی اداره آگاهی شدند و خبر از گم شدن آنها دادند. به دنبال این ماجرا، تحقیقات ماموران پلیس برای پیدا کردن بچه ها شروع شد تا اینکه با تماس فردی ناشناس با خانواده بچه های گمشده، معلوم شد که آنها ربوده شده اند.
آدم ربایی اشتباهی
ماجرای ربوده شدن 3پسربچه دارابی، ماجرایی عجیب و باورنکردنی است. وقتی معلوم شد که آنها ربوده شده اند، تیمی از کارآگاهان پلیس آگاهی داراب برای یافتن ردی از آنها وارد عمل شدند و در ادامه و با انجام بررسی های بیشتر معلوم شد که ماجرا انتقامجویی است.
پدر ابوالفضل(پسربچه ربوده شده) می گوید: همه ماجرا از معامله یک خودروی پرادوی میلیاردی آغاز شده بود. مدتی قبل یکی از اهالی روستای فتح آباد خودروی پرادواش را به فردی از استان های مجاور فروخت. خریدار، ماشین را تحویل گرفت اما پولش را نداد. اختلافات آنها ادامه داشت تا اینکه فروشنده تصمیم گرفت با ربودن یکی از بستگان خریدار، آنها را مجبور کند که پولش را پرداخت کنند.
او ادامه می دهد: آنها مدتی بعد پدر خریدار را ربودند و با خودشان به مکانی نامعلوم بردند. بعد هم با خانواده اش تماس گرفتند و گفتند که تنها زمانی پیرمرد را آزاد می کنند که پولشان را دریافت کنند. این ماجرا اما نتیجه عکس داد. خانواده پیرمرد ربوده شده به جای پرداخت بدهی و کمک گرفتن از پلیس، تصمیم گرفت مقابله به مثل کند. آنها به روستای ما آمدند تا به تصور خودشان یکی از اعضای خانواده فروشنده پرادو را گروگان بگیرند، اما اشتباهی پسرم ابوالفضل را که آن شب با 2نفر از دوستانش در پارک بودند، گروگان گرفتند.
پدر ابوالفضل می گوید: من یک برق کار هستم و کارگری می کنم. ابوالفضل تنها پسرم است و هیچ رابطه ای هم با کسانی که پیرمرد را ربوده بودند ندارم. به آدم ربایان گفتیم که ما هیچ کاره ایم و شما بچه های ما را اشتباهی دزدیده اید اما گوششان به حرف ما بدهکار نبود. می گفتند که فقط زمانی بچه های ما را آزاد می کنند که پدرشان آزاد شود.
تلاش برای آزادی
روزها در بی خبری خانواده ها از سرنوشت بچه های ربوده شان می گذشت. آدم ربایان دیگر تماسی نگرفتند و آنها حتی نمی دانستند که بچه هایشان زنده اند یا نه. پدر ابوالفضل می گوید: شرایط وحشتناکی بود. همه چیز را به ماموران آگاهی سپرده بودیم و آنها به ما امید می دادند که بچه هایمان را برمی گردانند. در آن روزها همسرم آنقدر که چیزی نخورد مریض شد و کارش به بیمارستان کشید. خودم اصلا توانایی خارج شدن از خانه را نداشتم. دست و دلم به کار نمی رفت و نمی دانستم چه کار کنم. فقط در خانه بودم به امید اینکه تماس بگیرند و بگویند که پسرم آزاد شده است. هر بار که به اداره آگاهی می رفتم، می دیدم که روی پرونده کار می کنند و شاید اگر تلاش کارآگاهان آگاهی و ماموران اطلاعات نبود، دیگر پسرمان را نمی دیدیم.
و سرانجام آزادی
حدود 60روز از ربوده شدن 3پسربچه دارابی می گذشت که سرانجام تلاش ها برای آزادی گروگان ها نتیجه داد و پنجشنبه گذشته بود که گوشی پدر ابوالفضل زنگ خورد و به او خبر دادند که بچه ها آزاد شده اند. او می گوید: بهترین خبر زندگی ام بود. نمی دانید چقدر خوشحال شدم. به ما گفتند که آدم ربایان بچه ها را به کوه های بی آب و علف اطراف شهرستان کهنوج برده و در آنجا نگهداری می کردند. یک روز طول کشید تا آنها را آوردند و جمعه شب بود که پسرم را بعد حدود 2ماه دلهره و وحشت، در آغوش گرفتم و از ته دل گریه و خدا را شکر کردم.
به گفته یدالله موحد، رئیس کل دادگستری استان کرمان، این گروگانگیری به علت اختلاف مالی بر سر خرید و فروش یک خودرو رخ داد که در جریان آن یکی از طرفین معامله که اهل استان فارس است، یک پیرمرد کهنوجی را ربود. در ادامه نیز خانواده طرف دیگر معامله، 3پسربچه را ربود که خوشبختانه با اقدامات هماهنگ دستگاه قضایی، اطلاعاتی و انتظامی و ورود مصلحان و حکمین قرآنی و سران طوایف شهرستان کهنوج، در اقدامی هماهنگ، طرفین این معامله گروگان ها را آزاد کردند.
شکنجه با زغال داغ
ابوالفضل پیشرو یکی از 3نوجوان ربوده شده است؛ کسی که بیشتر از 2 نوجوان دیگر توسط آدم ربایان شکنجه شد و آثار شکنجه ها هنوز روی بدنش به چشم می خورد.
از وقتی آزاد شده، خانواده اش او را نزد پزشک برده اند و خوشبختانه زخم های روی بدنش رو به بهبودی است اما خودش می گوید که حالش خوب نیست و زیاد نمی تواند حرف بزند. گفت وگو با او را بخوانید.
از شبی که تو و دوستانت ربوده شدید بگو. آن شب چه اتفاقی افتاد؟
آن شب به همراه حسن و حسین که برادرند داخل پارک بودیم. آنها گوشی داشتند و داشتیم کلیپ های بامزه می دیدیم که یک پژو 405 آمد. 4نفر داخلش بودند و آدرس تعویض روغنی پرسیدند. بلند شدم که تعویض روغنی نشانشان دهم اما یکی از آنها به طرفم حمله کرد. خواستم فرار کنم اما دستم را کشید و افتادم روی زمین. بلندم کرد و داخل ماشین گذاشت و به دست هایم دستبند زد.
برای حسن و حسین چه اتفاقی افتاد؟
آنها را هم گرفتند و انداختند داخل ماشین. بعد هم گفتند که شما مزاحم دختر مردی در شیراز شده اید و با او در اینستاگرام لایو گذاشته اید و باید به شیراز برویم که صورتجلسه کنند و بعد هم ما را تحویل خانواده هایمان بدهند.
بعد کجا بردنتان؟
ما بیهوش بودیم. داخل ماشین که بودیم یک قرصی به ما دادند که وقتی خوردیم بیهوش شدیم.
وقتی به هوش آمدید کجا بودید؟
توی کوه.
ترسیده بودید؟
خیلی. گریه می کردیم اما آنها کتک مان می زدند و می گفتند که باید ساکت باشیم.
همیشه کتک تان می زدند؟
بله. با چوب و با زنجیر ما را کتک می زدند. پشت کمرمان می زدند و هنوز ردش هست. زغال داغ می کردند و می گذاشتند روی بدنمان. بیشتر روی پایمان. می گفتند که پدرشان را گروگان گرفته اند و تا او را آزاد نکنند، ما هم آزاد نمی شویم. همیشه 3نفر آنجا و مراقب ما بودند و همان ها بودند که ما را کتک می زدند.
در همه این مدت توی کوه بودید؟
بله. هیچ سرپناه یا خانه ای نبود. دور و برمان همه اش کوه بود. شب ها با زنجیر ما را می بستند که فرار نکنیم. بعضی شب ها یک پتو به ما می دادند برای 3 نفرمان. شب ها خیلی سرد می شد و ما باید داخل کوه زیر همان پتو می خوابیدیم.
توی روز چه کار می کردید؟
هیچی. یک گوشه نشسته بودیم و از ترس کتک خوردن هیچ کاری نمی کردیم. آنها بیشتر من را کتک می زدند و حسن و حسین را کمتر می زدند. نمی دانم چرا.
غذا چی بهتان می دادند؟
بعضی وقت ها کنسرو می دادند. این 2 ماه به ما خیلی سخت گذشت. حمام که نبود و برای دستشویی هم باید همان اطراف می رفتیم. آب هم می گفتند که خودمان باید برویم و از یک جایی در همان نزدیکی ها بیاوریم.
در این مدت چطوری خودتان را سرگرم می کردید؟
هیچ کاری نمی توانستیم بکنیم. فقط بعضی وقت ها با حسن و حسین حرف می زدم و می گفتم که به زودی آزاد می شویم. هر شب گریه می کردیم و توی دلمان دعا می کردیم که آزاد شویم و دوباره به خانه برگردیم.
تو و حسن و حسین همکلاسی بودید؟
نه. من کلاس هفتمم و آنها کلاس دهم. اما از بچگی با هم دوست بودیم. حالا هم حالم خیلی بد است. نمی توانم بیشتر صحبت کنم. یکی 2 ماه اجازه گرفته ام که استراحت کنم و کلاس درس شرکت نکنم.
سنگ پرانی دو نوجوان در بزرگراه های پایتخت +فیلم
