شرح کامل بازی TOM CLANCY’S THE DIVISION 2

دیویژن اولین ضربه را در همان شروع بازی به پیکر گیمر وارد می کند، فقط ۸ گزینه از پیش تعیین شده برای طراحی قیافه شخصیت تان دارید و بازی هیچ گزینه شخصی سازی دستی هم ارائه نمی دهد. بد نیست اشاره ای به فال اوت ۴ بکنیم که می شد با استفاده از ابزار طراحی شخصیتش، یک کاراکتر کاملا منحصر به فرد طراحی کرد. به دلیل همین کاستی، در طول بازی شاهد شخصیت های زیادی خواهید بود که فارغ از نوع پوشش، قیافه ای مشابه شخصیت شما دارند! به هر حال از این مورد که بگذریم، بازی در ساعات اولیه از یک طرف با گرافیک بی نظیر خود جذبتان می کند و از طرف دیگر به دلیل قدم زدن های بی هدف در خیابان های شهر مُرده و انجام ماموریت های آبکی، در حسی بین عشق و نفرت نسبت به بازی قرار می گیرید. به هر حال از این ساعت های اولیه هم که بگذریم، بازی با یک صحنه سینمایی از جنس آن هایی که در سری Call of Duty دیده ایم، شما را وارد داستانش می کند و نوید یک MMO با داستان غنی را می دهد.

اولین ضعف دیویژن زمانی آشکار می شود که پس از چند ماموریت اصلی، سراغ ماموریت های فرعی بروید و این مساله تو ذوق تان بزند

برخلاف بازی اول که داستان در یک شهر کاملا مسکونی و در یک فصل سرد دنبال می شد، حالا وقایع در شهری نه کاملا مسکونی و در یک آب و هوای خیلی معمولی و آفتابی دنبال می شود. واشینگتن دی سی، پایتخت آمریکا و شهر موزه ها، تندیس ها و ساختمان های نمادین است که در گوشه و کنار آن، فضاهای باز و غیر مسکونی و حتی حیات وحش هم پیدا می شود. ممکن است خیلی زود به آهو و گوزن، راکون و روباه بر بخورید که از فرصت به هم ریختگی تمدن انسانی، برای وارد شدن به هر نقطه از شهر استفاده می کنند. این موارد به همراه وجود یک گردش آب و هوایی و شبانه روزی تمیز و طبیعی، گرافیک چشمگیر، بسیار بالا و قابل تفکیک نسبت به بازی اول، و توجه غیرقابل وصف به جزئیات در بازسازی مو به موی شهر، باعث شده تا لایه های جالبی به همه ابعاد گیم پلی اضافه شود. وقت هایی هست هوا آفتابی است و هم شما و هم دشمنان خیلی راحت یکدیگر را می کشید و وقت هایی هم هست که یک بارندگی طوفانی شدید اتفاق می افتد و ناخودآگاه درگیری ها را هم چالش برانگیزتر می کند.

به عنوان یک بازی شوتر، گان پلی برای دیویژن 2 از اهمیت بی نهایت بالایی برخوردار است و کار سازندگان واقعا در چیدن سیستم های موردنیاز برای داشتن بهترین تجربه ممکن گان پلی عالی بوده است. همه چیز از هدف گیری گرفته تا صداگذاری ها، داشتن کنترل مناسب روی نواخت تیر، تعویض خشاب در حین دویدن یا حرکت بین کاورها، تیراندازی و ضریب افت تیرها از یک طرف و جزئیاتی که در طراحی دیوانه وار خود اسلحه ها وجود دارد از طرف دیگر، باعث می شود تا تجربه گان پلی بازی وصف ناپذیر باشد. می توان گفت تجربه یک گان پلی تا این حد حرفه ای، تاکنون در هیچ بازی هم سبک دیگری تجربه نشده است.

ویژگی های جدید بازی

مثل بازی قبل، در The Division 2 هم شاهد انبوهی از فاکتورها برای ارتقای سطح بخش مبارزات هستیم. جدای از کلاس بندی ها که البته این بازی به شکل به خصوص با وسواس بیشتری آن ها را تخصیص می دهد، Perk ها، Talent ها، ماد کردن مهارت ها و صد البته گیر ست ها (حالا با نام برند ست) (Brand Sets) هم به طور خلاصه، در بالانس ترین حالت قابل تصور برگشته اند؛ مواردی که می توانند از طریق جمع آوری امتیاز XP، کشتن مهاجمان و باس ها، تکمیل مراحل و گشت و گداز در شهر و لوت کردن به دست بیایند. نکته مهم درباره گیر ست ها این هست که حالا هر ست، شامل ۳ ویژگی قابل کسب است و همین باعث می شود تا بتوان در مجموع دو ست کامل روی هر شش گیر لود شده نصب کرد. این تغییر، واقعا نسبت به بازی اول به جا و کاربردی است.

همچنین پرک ها نیز حالا می توان آن ها را بسته به لول بازیکن، از طریق امتیاز شید (SHD Tech) تهیه کرد و مثل بازی قبل همراه با مهارت نمی آیند؛ یک تغییر عالی دیگر. اگر بخواهیم همه این ها را در کنار هم بگذاریم، واقعا گزینه های ممکن برای بازیکن نامحدود می شود و به این ترتیب امکان پیدا کردن هر نوع از ارتقا، برای بازیکنانی با هر نوع استایلی از بازی عملا وجود دارد. جایی که برای مثال می توان Talent مخصوص کاورگیرها، مهاجمان، مدافعان، هدشات کنندگان، عاشقان آتش افروزی، سپر به دست بگیران و در کل هر استایل بازی دیگری را در انواع مختلف آن ها پیدا کرد، روی انبوهی از مدل های اسلحه و باز هم با در نظر گرفتن کلاس بندی های متفاوت روی آن ها نصب کرد. Perk تهیه کرد و وضعیت کلی سلاح ها یا گیرها را ارتقا داد. توجه به جزئیاتی از این دست به صورتی کاملا موفق، عطش بازیکن برای به دست آوردن تک به تک لوت های بازی را بالا می برد.