سرنوشت آرمان در دستان پدر و مادر غزاله

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از همشهری، پرونده آرمان که به جرم قتل دختر موردعلاقه اش به نام غزاله به قصاص محکوم شده در شرایطی به به مرحله اجرا رسیده که دیروز با تشکیل جلسه صلح و سازش در دادسرای جنایی تهران، آرمان در برابر پدر و مادر غزاله قرار گرفت تا از آنها درخواست بخشش کند. با تشکیل این جلسه، حالا سرنوشت آرمان در گرو تصمیم پدر و مادر غزاله است.

دیروز دادسرای جنایی تهران محل برگزاری جلسه صلح و سازش برای تعیین سرنوشت پرونده ای بود که طی سال های گذشته جنجال زیادی در رسانه ها به وجود آورده بود؛ پرونده ای که در آن، پسری به نام آرمان متهم بود 14اسفند سال 92، پس از آنکه دختر موردعلاقه اش غزاله را به خانه شان دعوت کرده، او را به قتل رسانده و جسدش را داخل یک چمدان چرخدار گذاشته و در سطل زباله انداخته است.

یکی از دلایلی که باعث به وجود آمدن پیچیدگی های قضایی در روند رسیدگی به این پرونده شد، پیدا نشدن اثری از جسد غزاله در همه این سال ها بود؛ مسئله ای که حتی گاهی باعث به وجود آمدن ادعاهایی درباره زنده بودن این دختر شد، اما این ادعاها هرگز ثابت نشد و آنچه پلیس و قضات دادگاه در جریان بررسی های گسترده به آن رسیدند، شکی باقی نگذاشت که دختر 19ساله توسط آرمان به قتل رسیده است. این همان حقیقتی بود که آرمان نیز در جریان محاکمه به آن اعتراف کرد و به این ترتیب بود که او از سوی قضات دادگاه به قصاص محکوم شد و این حکم به تأیید دیوان عالی کشور نیز رسید.

آخرین فرصت

پرونده آرمان پس از طی تمامی مراحل قضایی حالا به شعبه اجرای احکام دادسرای جنایی تهران رسیده و تنها راه نجات او از مرگ اعلام گذشت خانواده غزاله است. به همین دلیل بود که تلاش تیم صلح و سازش دادسرای جنایی تهران برای جلب رضایت از اولیای دم یعنی پدر و مادر غزاله آغاز شده و روز گذشته جلسه صلح و سازش به ریاست محمد شهریاری، سرپرست دادسرای جنایی تهران و با حضور پدر و مادر غزاله، آرمان و پدر و مادر او در دادسرای جنایی تهران برگزار شد.

در ابتدای جلسه، قاضی شهریاری رو به پدر و مادر غزاله، گفت: همه این را خوب می دانیم لذتی که در بخشش هست در انتقام نیست.

براساس گزارش مسئولان زندان و اندرزگاه، آرمان در همه این سال ها که در زندان بود، رفتار خوبی داشته و هرگز خلافی از او سر نزده است که این نشان می دهد او تنبیه شده و پشیمان است. از طرفی او بارها گفته که قتل با برنامه ریزی قبلی نبوده و الان هم سخت پشیمان است؛ هرچند که این حق شماست که بخواهید او را قصاص کنید، اما من معتقدم که خون را با خون نمی شویند و آسیب را با آسیب جواب نمی دهند. درست است که آرمان آسیب بزرگی به شما و حتی خانواده خودش زد، اما به خاطر آرامش خودتان و روح دخترتان او را ببخشید.

سرپرست دادسرای جنایی تهران در ادامه گفت: این پرونده هم اکنون به مرحله پایانی رسیده و از دفتر ریاست قوه قضاییه و دادستانی بازگشته و حکم آماده اجراست، اما قطعا شما کار بزرگی انجام خواهید داد اگر آرمان را به خاطر خودش ببخشید. حتی می شود با گذشت از قصاص، مؤسسه ای خیریه ساخت که تا ابد نام غزاله زنده بماند، اما با قصاص آرمان همه چیز تمام می شود.

قاضی شهریاری در ادامه گفت: شما پیش از این گفته بودید اگر آرمان بگوید جسد را کجا پنهان کرده او را می بخشید، اما او واقعا نمی داند جسد کجاست؛ ضمن اینکه ما پرونده های زیادی داشتیم که در آن قاتل یا قاتلان، جسد را در سطل زباله رها کرده بودند و دیگر اثری از آن پیدا نشد؛ مانند پرونده قتل بابک خرمدین که هنوز برخی از بقایای اجساد قربانیان پیدا نشده است.

پس از صحبت های قاضی شهریاری، پدر و مادر غزاله اظهارات خودشان را مطرح کردند. آنها از اینکه حدود 2سال از آخرین باری که آرمان پای چوبه دار رفت گذشته و پرونده پیچ وخم زیادی را طی کرده، گلایه داشتند و اعلام کردند که خواهان اجرای حکم قصاص آرمان هستند.

آنها گفتند که داغ جگرگوشه شان بسیار سنگین است و از همه تلخ تر اینکه هیچ وقت جسد او پیدا نشد که او را به خاک بسپارند و بر سر مزارش بروند.

آنها ادامه دادند: سال 98 آرمان برای نخستین بار پای چوبه دار رفت، اما ما حکم را اجرا نکرده و مهلت یک ماهه دادیم که در این مدت محل جسد دخترمان و ناگفته هایش را بازگو کند.

اما نتیجه اش این شد که آنها درخواست اعاده دادرسی دادند و دوباره پرونده به جریان افتاد و ورق برگشت. زخم بزرگی که آرمان روی دل ما گذاشته هرگز درمان نخواهد شد. فقط ما داغدار نشدیم، بلکه تمام بستگانمان عزادار شدند. مادر غزاله گفت: پدر من کمرش به خاطر داغ غزاله خم شده است. ما بعد از غزاله نابود شدیم.

او با گفتن این جملات به گریه افتاد و در همین لحظه مادر آرمان مقابل پدر و مادر غزاله زانو زد و درحالی که اشک می ریخت، گفت: التماستان می کنم آرمان را ببخشید. من هم مادرم و می دانم شما چه دردی می کشید. آرمان نه تنها شما را نابود کرد، ما را هم نابود کرد. برادر کوچکش را هم نابود کرد.

پسر کوچک من بعد از این حادثه به شدت بیمار و افسرده شده است. آرمان، برادر بزرگ ترش بود که باید او را حمایت می کرد. می دانم خطای بزرگی مرتکب شده است و شما 2سال قبل دلتان به رحم آمد و اجازه دادید که پسرم بار دیگر نفس بکشد، اما به خاطر پسر کوچکم و دل یک مادر رنج کشیده پسرم را ببخشید. من حاضرم به جای پسرم 10دفعه اعدام شوم. خالصانه و عاجزانه به پاهایتان می افتم تا دلتان به رحم بیاید و از قصاص آرمان صرف نظر کنید. اجازه ندهید ما عزادار شویم.

در ادامه پدر آرمان نیز گفت: اگر آرمان آن خطای بزرگ را مرتکب نمی شد، حالا شاید ما در مراسم خواستگاری نشسته بودیم، نه اینکه این صحبت های وحشتناک میان ما رد و بدل شود. افسوس که یکی از تلخ ترین و فجیع ترین اتفاقات رقم خورد و همه اینها ناشی از حماقت و عدم تصمیم درست یک جوان 18ساله بود که تدبیر و قدرت کنترل احساساتش را نداشت و ظرف 5دقیقه وحشتناک ترین تصمیم زندگی اش را گرفت و همه ما را نابود کرد.
او خطاب به خانواده غزاله گفت: هنوز هم وقتی به روز حادثه فکر می کنم تنم می لرزد. می دانم تصمیم بعدش کار بدتری بود.

او در ادامه به گریه افتاد و درحالی که فریاد می کشید رو به پسرش آرمان گفت: تو پدر و مادر داشتی. برادر داشتی. من به تو چه بگویم؟ چرا زندگی همه را نابود کردی؟ اگر اعدام شوی ناراحت نمی شوم، تمام ناراحتی ام پسر کوچکم است که اصلا شرایط خوبی ندارد.

پدر آرمان با صدای بلند شروع کرد به گریه کردن و پس از آن نوبت به آرمان رسید.

جوانی که حالا 26ساله و در یک قدمی چوبه دار است. او گفت: 7سال و نیم از این ماجرا می گذرد و من قبول دارم که مسبب همه بدبختی ها هستم، اما واقعا قصد قبلی و عمدی در کار نبود. من همه چیز را گفته ام و چیزی نیست که جا مانده باشد. اگر باشد چرا نگویم؟ در همه این سال ها عذاب کشیدم. زندگی در زندان خیلی سخت است.

در یک اتاق 2در 3، 3نفر آدم نشسته ایم و صبح تا شب در و دیوار زندان را نگاه می کنیم. من قصاص حقم است. بدی کردم، خطای بزرگی مرتکب شدم، در حق غزاله، پدر و مادرش، پدر و مادر خودم و برادرم بدی کردم، اما پشیمانم. حماقت کردم و نتیجه اش شده همین.

من که رنگ بازداشتگاه را ندیده بودم و در مدرسه مورد انضباطی هم نداشتم، الان در یک قدمی چوبه دار هستم. دیگر خسته شده ام چون می دانم همه را اذیت کرده ام. درست است که جسمم هست، اما روحم همان روز با غزاله مرد. هیچ وقت هیچ کس نمی تواند خودش را جای من بگذارد تا ببیند چه عذابی می کشم، اما باور کنید من هم سختی کشیدم. درد کشیدم. من الان 26ساله هستم، اما ده ها بیماری سراغم آمده است. من غزاله را دوست داشتم و نمی خواستم به او آسیب بزنم.

در همین لحظه مادر غزاله صحبت های آرمان را قطع کرد و گفت: از خودت سؤال کن. اگر دوستش داشتی چرا به او آسیب زدی؟ مگر کسی که فردی را دوست داشته باشد به او آسیب می زند. چرا این کار را کردی؟ اگر شما در اتاق 2یا 3متری زندگی می کنی برای این است که خلاف کردی، جان یک انسان را گرفتی. انتظار نداشته باش که در ویلای 500متری زندگی کنی.

آرمان گفت: بله حق با شماست. من اشتباه کوچکی نکردم، اما از قصد نبود و شما هر تصمیمی بگیرید من موافقم.
بعد از پایان حرف های آرمان، این جلسه نیز به پایان رسید و اگر اولیای دم رضایت ندهند، آرمان باید پای چوبه دار برود و قصاص شود.

مرد هوسرانی که حادثه وحشتناکی را رقم زد