به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فرارو، محسن کوهکن نماینده سابق مجلس در گفت و گوی خبری به نکات خبرسازی درباره اقدام ملی پوشانی که سرود ملی ایران را نمی خوانند اشاره کرده است. گزیده ای از صحبت های او را در زیر از نظر می گذرنید.
معتقدم با آن گروه از ورزشکارانی که متوجه اظهارات و عملشان نیستند، باید برخورد توجیهی انجام داد؛ البته مرور زمان هم کمک می کند.
اقدام ورزشکارانی که سرود ملی را پیش از شروع بازی نمی خوانند، ناشی از جو سنگین روانی تبلغیاتی است که روی همه جامعه وجود دارد. برخی فکر می کنند کار نظام تا دی ماه تمام است، اما این خوابی است که یقین داشته باشند هیچ گاه تعبیر نخواهد شد.
بازیکنی که این همه تبلیغ ابوسفیانی را شنیده را باید توجیه کنند. اما اگر معاند بود و اصرار داشت همین مسیر را ادامه دهد، طبیعی است مانند همه کشور های دنیا اگر زیر سقف سیاست های حاکم بر آن نظام نرفت، حفظش نمی کنند. طبیعتا بعد از تذکر و توجیه، آخرین مرحله حذف شدن است.
ما بعد از انقلاب فردی را داشتیم که مسیر دیگری را رفته و حذف شده، حالا دیگر یک بازیکن که سهل سهل است. البته ما دوست نداریم یک ورزشکار، یک هنرمند، یک بازیگر از این جرگه خارج شود، اما اگر کسی خودش را به خواب زد دیگر نمی توان او را بیدار کرد و طبیعتا باید برخورد قانونی با او صورت بگیرد و هیچ راه دیگری هم نیست.
(با اشاره به نزدیک بودن بازی های جام جهانی): ما از بازیکنان انتظار بازی قوی، با اخلاق و حرفه ای داریم، حالا این بازی اگر در مقابل تیم هایی مانند انگلیس و آمریکا بود که نعم المطلوب، اگر شادی هم نکردند، مردم و ورزش دوستان شادی خواهند کرد.
پیش بینی نمی کنم که شادی بعد از پیروزی نداشته باشند چرا که فرض بر این است که انسان های عاقلی هستند و خوب می دانند که نظام آنجایی که پای مصالح اصلی کشور در پیش باشد، با احدی تعارف ندارد. از آن طرف هم می دانند که مردم از آن ها چه انتظاری دارند. یک فوتبالیست که کف عقلانیت را داشته باشد و مطالبات ورزش دوستان و چارچوب های نظام را بداند و بفهمد که نظام با کسی شوخی ندارد، چنین کاری را نمی کنند. حالا اگر خدایی نکرده مرتکب چنین خطایی شدند، حاکمیت با آن ها طبق قانون برخورد می کند. ما از این مسائل در گذشته مانند سال ۸۸ هم داشتیم.
اینکه این رفتار را در بازی با نیکاراگوئه را انجام ندادند، نمی توان ملاک قرار داد، چون بازی تمرینی بود، اما اگر در بازی های جام جهانی بخواهند چنین کار هایی انجام دهند، بدانند که نظام با آن ها شوخی ندارد و من نوعی باید بدانم اگر مسیر دیگری را بروم، باید این پنبه را از گوشم دربیارم که نظام در مقابل اشتباهاتم کوتاه بیاید.