به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایرنا، میزان مشارکت مردم در انتخابات موضوع مهم هر دوره این رویداد است اما در انتخابات پیش رو به سبب پاره ای از اتفاقات؛ حضور ایرانیان در پای صندوق های رای بیش از همیشه اهمیت یافته است و شاید سخن به گزاف نباشد اگر گفته شود، انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم از مهم ترین و سرنوشت سازترین انتخابات چهار دهه گذشته نه فقط برای جریان های سیاسی و شخصیت ها که برای همه نظام سیاسی در کشور است. انتخاباتی که دولت دوازدهم متولی برگزاری آن است و همانطور که اعلام کرده تمام تلاش خود را به منظور مشارکت حداکثری به کار خواهد گرفت.
حجت الاسلام و المسلمین «حسن روحانی» در سخنرانی روز بیست و دوم بهمن ماه سال جاری در اشاره ای به دیدگاه رهبری درباره اهم و مهم انتخاباتی کشور گفت: «چند روز پیش که در محضر رهبر انقلاب بودم یک بار دیگر تاکید کردند که مشارکت مردم در انتخابات مهم تر از انتخاب درست است، مشارکت اهم است و انتخاب درست مهم.» اصل حضور بیشینه مردم در انتخابات از هر فرع دیگری اولویت دارد و اهمیت این حضور حتی اگر با شکست جریان سیاسی خاص همراه شود، در صدر هر استراتژی انتخاباتی قرار دارد.
بنیان جمهوریت نظام جمهوری اسلامی از همان ابتدا بر انتخابات و مشارکت مردم در این رویداد مهم استوار شده است. در هر بار برگزاری بیش از چهل دوره از انواع انتخابات در کشور آنچه بیش و پیش از فرد منتخب برای دلسوزان کشور و نظام اهمیت داشته و دارد میزان مشارکت مردم در انتخابات است. به همین دلیل است که رییس جمهوری در سخنرانی روز ملی ایرانیان تاکید کرد: «همه ما باید به فکر مشارکت حداکثری باشیم. یک انتخابات شکوهمند، سالم و رقابتی که همه احساس کنند در انتخابات حضور دارند. ما باز هم ۷۰ چند درصد مشارکت را می خواهیم، ۷۳ و ۷۵ درصد و ان شاءالله بیشتر و چه اشکال دارد که مردم ما در ماه های پیش رو حماسه های جدیدی بیافریند.»
انتخابات در نظام جمهوری اسلامی با توجه به حساسیت بی شمار داخلی و خارجی؛ تنها رای به یک فرد و گروه و جناح نیست، بلکه رای به همه سیستم سیاسی در کشور است. نظم مستقر سیاسی در جمهوری اسلامی با این تاییدها چهاردهه توانسته است در برابر انواع توطئه ها، جنگ ها، ترورها و تحریم ها ایستادگی کند. هر گاه زمان میزان این مشارکت کاهش پیدا کرده است، فارغ از اینکه چه کسی رییس جمهور است و چه کسی رییس مجلس، دندان های طمع خارجی علیه ایران تیزتر شده و فشارها افزایش یافته است.
رای ۲۴ میلیون ایرانی واجدین شرایط به حسن روحانی بیش از آنکه به وی تعلق داشته باشد؛ متعلق به همه ارکان نظام جمهوری بود و غفلت از این گزاره مهم که انتخابات در ایران رای به جریان اصولگرا و اصلاح طلب یا اعتدالی نیست، سبب شده است که برخی برای تضعیف یک دولت خاص، اصل مشارکت مردم را زیرسوال برده و از بی رونقی انتخابات استقبال کنند.
پیرامون موضوع مشارکت انتخاباتی مردم تئوری های دیگری نیز وجود دارد از آن جمله که اکثریت افراد ممکن است تحت تاثیر هیاهو و جنجال های رسانه ای جریان سیاسی خاص قرار گرفته و انتخاب اشتباهی انجام دهند. این دیدگاه اما دستکم در جامعه عمدتا سیاسی ایران مطرود به نظر می رسد و بسیار جای تامل است که مطرح کنندگان آن مجهزترین امکانات تبلیغی و حمایتی را در اختیار دارند و با این همه نگران تاثیر رقیبی هستند که از امکانات و پشتوانه ای به مراتب کمتر برخوردار است.
اینکه در هجمه رسانه ای یا پروپاگاندا یا تبلیغات انتخاباتی مرسوم جریانی نتواند اهداف و شعارهای خود را به خوبی مطرح کرده و مردم را جذب آن ها کند؛ دلیل موجهی برای طرفداری از نظریه کاهش مشارکت مردم در انتخابات نیست و تجربه مجلس یازدهم نشان داد که حتی زمانی که رقیب در پی هیچ تبلیغ و پروپاگاندایی هم نیست؛ میزان رای اصلی این جریان خاص همان ۲۰ درصد است و باقی دوگانه های مشارکت و کارآمدی یا پروپاگاندا و غفلت مردم، جز بهانه ای برای توجیه افول تفکر آن ها نیست. واقعیت آن است که مردم هر زمان که شعارهای کاندیدایی را در جهت خواست و منافع خود دیدند و شنیدند، برای حمایت از وی پای صندوق های رای حاضر شدند؛ سید محمدخاتمی و حسن روحانی دو نمونه بارز آن هستند. شعار آزادی های سیاسی و اجتماعی و شعار دیپلماسی با جهان خواست مردم در آن برهه های خاص بود و هواداران خود را به پای صندوق آورد و حماسه آفرید؛ محبوبیت سردمداران این دو شعار را هم نمی توان با نظرسنجی های خاص و نهادی زیر سوال برد همانطور که نارضایتی های مردم از آن ها را هم نمی توان نادیده گرفت.
واقعیت آن است که مردم چه آن زمان که نامزد مورد نظر یک رسانه و جریان را انتخاب می کنند و چه آن زمان که از جریان رقیب کسی را برمی گزینند؛ در هر دو صورت انتخابی آگاهانه دارند و اینکه در انتخاب نخست آن ها را دارای بصیرت و در انتخاب دوم تحت تاثیر پروپاگاندا بدانیم؛ نهایت جفا در حق مردمی است که برای فهمیدن سیاست بیش از هر ملت دیگری در تلاش هستند.
تفاسیر جناح ها از میزان مشارکت در انتخابات
یکی از مهم ترین شائبه هایی که طی سال های گذشته پیرامون جریان سیاسی خاصی در کشور وجود داشته، موضوع عدم تمایل آن ها به حضور گسترده مردم در پای صندوق انتخابات است. شائبه ای که گرچه برخی از چهره های نزدیک به این جریان آن را تکذیب کرده اند اما برخی دیگر هم به کنایه یا به صراحت از کاهش مشارکت مردم در انتخابات اعلام رضایت کرده اند. «غلامرضا مصباحی مقدم» سخنگوی جامعه روحانیت از گروه نخست است که تاکید می کند: «ما به شدت با مشارکت محدود برای انتخاب مطلوب مخالفیم، بنده بارها این موضع را گرفته ام و اعلام کرده ام که جامعه روحانیت مبارز با مشارکت حداکثری مردم موافق است. در واقع نگاه جامعه روحانیت حزبی و جناحی نیست بلگه نگاهمان ملی است.» از گروه دوم هم «حمید رسایی» نماینده سابق مجلس با بیان اینکه مشارکت اگر بالا برود از صندوق چیزی در می آید که ما نمی خواهیم، ادامه داد: پس باید تلاش کنیم مشارکت پایین باشد. مشارکت که پایین باشد ما برنده هستیم.
این دو دیدگاه میان طیف های مختلف اصولگرایان در حالی مطرح می شود که رقیب تنها راه پیروزی خود در انتخابات را حضور گسترده مردم پای صندوق های رای می داند و تجربه انتخابات گذشته هم این موضوع را تایید می کند. در سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری جریانی که چندان در پی گستردگی حضور مردم نیست با اتکا به تجربه مجلس یازدهم که با کمترین میزان مشارکت شکل گرفت؛ معتقد است در انتخابات خرداد ۱۴۰۰ هم می توان با همین میزان مشارکت به پیروزی رسید و قوه مجریه را هم تصاحب کرد. بعید نیست با توجه به کاهش انگیزه حضور مردم در پای صندوق های رای و تداوم شرایط کرونایی این خواسته اصولگرایان گروه نخست محقق شده و قوه مجریه هم مانند قوه مقننه با مشارکت حداقلی مردم، شکل گرفته و رییس جمهوری انتخاب شود. اما عقلا و دلسوزان ایران این را نمی خواهند و بر این باورند انتخابات همانند جاری شدن خون تازه در رگ های نظام سیاسی است که توان آن را برای مواجهه با چالشهای بزرگ افزایش می دهد. بحران های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و از همه مهمتر چالشهایی که قدرتهای بزرگ بر سر راه ایران ایجاد می کنند نیازمند توان مضاعفی و ظرفیت سازی است. بخش مهمی از این ظرفیتها در انتخابات پرشور و مشارکت حداکثری مردم ایجاد می شود. حال باید دید در ماههای پیش رو عقلای نظام و دلسوزان ایران چه اقداماتی برای تحقق این مهم انجام خواهند داد.
