ترفند تازه احمدی نژاد برای ورود به انتخابات ۱۴۰۰

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از اعتماد، این چند دوره اخیر انتخابات را که مرور کنیم شاید کمتر انتخاباتی را به یاد بیاوریم که چون انتخاباتی که قرار است واپسین جمعه بهار ۱۴۰۰ در سراسر ایران برگزار شود و برای ۴ سال و بلکه ۸ سال، قدرتمندترین مقام اجرایی کشور و بالاترین مقام انتخابی جمهوری اسلامی را با رای شهروندان ایرانی مشخص کند از ماه ها قبل، برخی از احتمال پیروزی گزینه مورد حمایت یک جناح و ناکامی جناح رقیب بگویند. فضای سیاسی کشور در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم اما دست کم تاکنون به این شکل و شمایل پیش رفته و بسیاری از تحلیلگران و ناظران سیاست ایرانی حالا مدت هاست با ردیف کردن سیاهه ای از دلایل و براهین از این می گویند که پیروز انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ احتمالا یک گزینه اصولگراست که در غیاب رقیب اصلاح طلب یا دست کم در غیاب رقیب تماما اصلاح طلب- آن طور که اصلاح طلبان می خواهند و پس از تجربه کاندیدای به اصطلاح «اجاره ای» در دو انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و ۹۶ بر این خواسته خود پافشاری می کنند- حتی با مشارکت حداقلی و آرایی در همان حد و حدود که انتخابات مجلس یازدهم در اسفند ماه ۹۸ رقم خورد، می تواند کرسی مهمی را به دست آورد که چند سطر بالاتر از جایگاهش به عنوان بالاترین مقام انتخابی جمهوری اسلامی گفتیم.

با این حال و با وجود اینکه حال و هوای عموم جامعه، کمتر از ۹ ماه مانده تا برگزاری این انتخابات سرنوشت ساز، چندان انتخاباتی نیست و این طور که پیداست و آن طور که تجربه انتخابات مجلس یازدهم نشان داد، شهروندان ایرانی چندان شور و شوقی برای حضور پای صندوق های انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم نخواهند داشت، وضع سیاسیون به ویژه آنها که به جناح راست متمایلند، یک سر متفاوت است و آنها از قضا شاید به دلیل همین فضای خاص حاکم بر جامعه و بی میلی نسبی شهروندان به مسائل انتخاباتی، می خواهند با بهره برداری از این فرصت کم نظیر پس از ۸ سال دوری از قوه مجریه، کار انتخابات ریاست جمهوری را یکسره و پس از فتح پارلمان، دیگر قوه انتخابی جمهوری اسلامی را نیز به گزینه ای بسپارند که هفکر و همراه شان باشند.

با این همه اگرچه به باور برخی ناظران و تحلیلگران، جناح راست کاری به مراتب آسان تر از رقیب برای رساندن کاندیدای مطلوب خود به «پاستور» دارد اما آنچه از تعدد کاندیداهای اصولگرا گفتیم به پاشنه آشیل آنها تبدیل شده و هیچ بعید نیست که باور شود آنها در تحقق این هدف به ظاهر در دسترس، ناکام بمانند و به تعبیری در انبوه گزینه های اصولگرا در نهایت هیچ کدام از کاندیداهایی که آنها تمایل دارند، نتواند سکاندار قوه مجریه در دهه نخست سده آینده باشد و اینجاست که صحبت از «پدیده هزاره سوم» می تواند معادلات انتخاباتی را تحت الشعاع قرار دهد.

احمدی نژاد به آنجلینا جولی توئیت زد!

محمود احمدی نژاد که پس از ۸ سال ریاست جمهوری با رای و حمایت اصولگرایان، خود را به هیچ عنوان مدیون این جریان سیاسی نمی داند و فراتر از آن، گاه و بی گاه با مواضع و حرکات و سکناتی عجیب - البته نه از جانب او- رودرروی بزرگان این جریان سیاسی و حتی بزرگان نظام می ایستد حالا مدتی است که دوباره فعال شده و اگرچه هنوز صراحتا از اینکه می خواهند بار دیگر شانس خود را به رای مردم بسپارد، سخنی به میان نیاورده اما از آن سو هر بار که با این پرسش مواجه شده به نحوی از رد و تکذیب صریح این احتمال نیز سر باز زده تا رنگ رخساره و آنچه به زبان کنایه و در مقام رفتار سیاسی از او می بینیم از سر درونش خبر دهد.

این گمانه زنی ها اما وقتی جدی تر خواهد بود که به عنوان نمونه نگاهی بیندازیم به اظهارات رسانه ای برخی اصولگرایان نزدیک به «جریان بهار» و نیز بعضی از دیگر فعالان سیاسی- رسانه ای وابسته به جناح راست. چنانکه دیروز وهاب عزیزی گفته «در حالی که انتخابات یک رکود و کسالت بی سابقه ای را تجربه می کند، حضور جسورانه احمدی نژاد آرامش فکری را از کرسی نشینان اصولگرایی و اصلاح طلبی گرفته است.»

اشاره ای روشن به آنچه در سطور پیش از این به آن اشاره و تاکید شد که احمدی نژاد چطور سعی دارد خود را مقابل دو جریان سیاسی اصیل کشور جا بزند. هر چه هست، این فعال رسانه ای اصولگرا با اشاره به «نامه نگاری های غیرمتعارف، سفر های استانی، فعالیت گسترده در شبکه های اجتماعی» و البته «مصاحبه اخیر احمدی نژاد با رادیو اروپای آزاد» که بسیار هم جنجال ساز شد از نشانه هایی گفته که به باور این تحلیلگر سیاسی، خبر «از تمایل احمدی نژاد به ترمیم پایگاه اجتماعی و حضور مجدد در قدرت اجرایی کشور» دارد.

دبیرکل جهادگران ایران اسلامی که با باشگاه خبرنگاران جوان به گفت وگو نشسته از «برآیند پیش بینی های انتخاباتی» گفته که بنابر ادعای او «حاکی از آن است که محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ نام نویسی می کند.» آنچه اما درباره تحرکات انتخاباتی احمدی نژاد محل پرسش است نه صرف نام نویسی او بلکه تایید صلاحیتش است از جانب شورای نگهبان چراکه او حتی زمانی که رهبر انقلاب صراحتا و «از پشت بلندگو» او را از نام نویسی در انتخابات ریاست جمهوری منع کرد، احمدی نژاد تمکین نکرد و در یک چرخش ۱۸۰ درجه ای درحالی که وانمود می کرد تنها برای همراهی حمید بقایی به ستاد انتخابات آمده، شناسنامه به دست، خود نیز نام نویسی کرد.

وهاب عزیزی اما برخلاف بسیاری از دیگر ناظران سیاسی معتقد است که احمدی نژاد مشکل خاصی برای تایید صلاحیت ندارد. او گفته که «شرایط سیاسی کشور نسبت به ۴ سال گذشته تغییر کرده و احمدی نژاد نیز در این مدت، مواضع و حرکات غیرمعقولی نداشته که موجب عدم احراز صلاحیت ایشان شود» و بر این پایه مدعی است که احمدی نژاد «به طور طبیعی حساسیت و حسگر های ترس را در جریان های سیاسی تحریک می کند؛ لذا احتمال نامزدی احمدی نژاد در انتخابات ۱۴۰۰ آرامش را از اتاق های فکر اصولگرایان و اصلاح طلبان می گیرد.»

آنچه اما در گفته های این فعال رسانه ای نزدیک به «جریان بهار» بیشتر به واقعیت و آنچه می توان انتظارش را کشید، نزدیک است، آنجاست که او از احتمال حمایت احمدی نژاد از یک کاندیدای «اجاره ای» گفته است:«چنانچه احمدی نژاد مجوز حضور در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را دریافت نکند این احتمال وجود دارد که با حمایت از یک نامزد اجاره ای، شورای نگهبان را دور بزند و در تشکیل دولت آینده سهیم شود.»

اصلاح طلبان این دو، سه سال اخیر با وجود آنکه در پی عدم تحقق وعده های حسن روحانی به شعارهای اصلاح طلبانه ای که در جریان هر دو انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ به خصوص ۹۶ سر داد با نوعی سردرگمی دست به گریبان شدند و این اوضاع باعث شد حتی اتحاد و وحدت نسبی خود را به عنوان مهم ترین نقطه قوت در مواجهه با رقیب اصولگرا تا حدودی در خطر ببینند و از جمله در انتخابات مجلس یازدهم برخلاف دو، سه انتخابات پیش از آن، با انسجام و وحدت تام و تمام وارد گود انتخابات نشده و دست کم شاهد برخی تک روی های حزبی باشند، دست کم از این حیث به نوعی وحدت نظر رسیده بودند که دیگر سراغ حمایت از گزینه ای از میان کاندیداهای جناح رقیب که بیشتر به اصلاح طلبان نزدیک است، نروند.

به بیان دیگر تجربه حمایت از روحانی برای اصلاح طلبان هر چه نداشت، این آورده را به همراه داشت که آنها به این باور رسیدند که حتی اگر بخواهند اصلاحات مدنظرشان را صرفا با حضور در قدرت و از مسیر صندوق رای پیش ببرند نیز باید بتوانند با کاندیدای واقعا اصلاح طلب وارد میدان شوند؛ چه آنکه تحقق آرمان اصلاحات شاید به دست یک اصلاح طلب تمام قد به سختی و مرارت بسیار انجام شود اما به مدد و یاری یک کاندیدای به اصلاح «اجاره ای» به واقع بعید و ناممکن خواهد بود. در این حال و اوضاع اما ظاهرا احمدی نژادی ها حالا چنان تشنه قدرتند که حاضرند تجربه آزموده و البته نه چندان موفق اصلاح طلبان در همین ۸ ساله اخیر را بار دیگر بیازمایند و بار دیگر سرنوشت ایران را به یک «کاندیدای اجاره ای» دیگر بسپارند.

آن هم درحالی که دیگر حتی قرار نیست سیدمحمد خاتمی و یک جریان سیاسی پرسابقه و اصیل چون جریان اصلاحات پشتیبان این کاندیدا باشد و کسی قرار است حامی این قرارداد انتخاباتی نصفه و نیمه و بی پشتوانه باشد که در دوران سیاست ورزی، چندان تمایلی از تعهد و پایبندی به اصول و ایده های خود نشان نداده و درحالی که زمانی به عنوان یک اصولگرا به ریاست جمهوری رسید، هرگز خود را وام دار این جریان سیاسی نشان نداد.