به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، آیت الله هاشم هاشم زاده هریسی عضو مجلس خبرگان در روزنامه اعتماد نوشت:مساله نامه آقای مـوسـوی خـوئـینی هـا به رهبری این روزها جنجال ساز شده است اما اینجا بنا ندارم له یا علیه آن موضعی اتخاذ نمایم؛ به این اعتبار، نه از آن طرفداری می کنم و نه آن را محکوم می نمایم اما به طور کلی درباره آنچه این روزها در نظام می گذرد، نکاتی را تبیین نمایم.
در مرحله نخست باید اعتراف کنیم که در جامعه مشکلات بسیار زیادی وجود دارد. مشکلاتی که با دعوا و بگومگوهای سیاسی و جناحی قابل حل نیست؛ بنابراین هیچ فرد و گروهی نمی تواند به انکار مشکلات موجود در جامعه بپردازد. این مشکلات و مصایب باید گفته شود و به اطلاع مردم و مسوولان عالیرتبه نظام برسد اما نباید تنها به همین اکتفا کرد، بلکه گوینده مشکلات باید راهکارهایی را نیز برای حل و فصل آنان اتخاذ کند.
این میان باید توجه داشته باشیم که شیوه ما در بیان مشکلات نباید به گونه ای باشد که خود به جمع مشکلات اضافه شود، همانطور که نباید بیان مشکلات و نقاط ضعف موجود را با حمله و هجمه پاسخ داد. باید واقع گرا باشیم و جهت پنهان سازی واقعیات موجود در جامعه برنخیزیم و بدانیم که این انقلاب و این نظام مفت و مجانی به دست ما نرسیده است. ده ها و صدها شهید برای آنکه این آب و خاک و این نظام و انقلاب باقی بماند؛ بنابراین ما موظفیم چنان رفتار کنیم که این نظام مثال گوهری در جهان بدرخشد.
این هدف و این درخشندگی دور از دسترس نیست، اگر ما به عنوان مسوولان نظام جمهوری اسلامی نهایت تلاش خود را به حل و فصل مشکلات مردم به جای پرداختن به نزاع های درون و برون جناحی معطوف کنیم و با رفتارها و اقداماتی صحیح و سنجیده با مشکلات و معضلات برخورد کنیم، می توانیم در جهان به عنوان الگوی حکمرانی خوب شناخته شویم ولی اگر چنین نکردیم، این انقلاب که به واسطه خون شهیدان سرپا مانده، به پدیده ای بر ضد خود تبدیل خواهد شد؛ چرا که مشکلات می تواند مردم را از پا درآورد.
واقعیت آن است که ما انقلاب کردیم تا مردم به راحتی و در عین آبرومندی زندگی کنند، نه اینکه زجر بکشند یا شب سر گرسنه بر بالین بگذارند و با درد زندگی کنند؛ بنابراین برای دستیابی به آن هدف و داشتن نظامی زیبا، لازم است اگر کلامی به زبان می آوریم، از سر دلسوزی با نیت اصلاح امور باشد و خودمان نیز در این مسیر مسوولان مربوطه را کمک کنیم تا انقلابی که جهان را دگرگون کرد؛ مقابل چشمان خودمان از بین نرود. ما باید رضایت خداوند از خود و اقدامات مان را نیز مدنظر داشته باشیم و بدانیم حضرت حق از فردی راضی می شود که کلامی جز حق به زبان نیاورد و برای حل مشکلات قیام کند.
«قیام علیه مشکلات» همان مساله ای است که ما امروز برای حفظ نظام به آن نیاز داریم.
حفظ نظام به آن نیست که کسی در آن باقی نماند، بلکه به حل مشکلات مردم و بازگشت آرامش و عزت به زندگی آنان است. اگر در جامعه ما فردی گرسنه باشد و با گرسنگی سر بر بالین بگذارد، خدا می داند که نه من و نه هیچ یک از مسوولان نظام نمی توانیم پاسخگو باشیم. ما همه در خوبی و بدی این نظام سهیم هستیم و از این رو از همه درخواست می کنم که بیاییم طرحی نو دراندازیم و باور کنیم با محکوم کردن چپ و راست راه به جایی نمی بریم.
وضعیت امروز جامعه عملا غیرقابل تحمل است و متاسفانه هرروز نیز بدتر می شود؛ بنابراین اینطور نیست که بگوییم صبر کنیم تا فردا یا پس فردا مشکلات حل شود. امروز شرایط بسیار حساس است و اگر به سمت وسوی اصلاح نرویم، با مشکلات جدی مواجه خواهیم شد. نمی توانیم بنشینیم و شاهد جان دادن نظام و انقلاب باشیم. باید بپذیریم همه ما براساس مسوولیتی که داریم، کوتاهی ها و قصوراتی را مرتکب شده ایم که اگر چنین نبود، امروز با چنین مشکلاتی مواجه نبودیم. نمی توانیم تمام مشکلات را بر دوش دنیا بگذاریم و بگوییم باعث و بانی این اتفاقات، آنان هستند. اگر نمی گذارند کارمان پیش برود، کاری کنیم که بگذارند. باید راهی پیدا کنیم و روش های گذشته را که نتیجه نداده، کنار بگذاریم و این مملکت را نجات دهیم؛ چراکه تمام مشکلات امروز جامعه بخواهیم یا نخواهیم به نام ولایت و روحانیت و اسلام نوشته می شود.
