به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از پایگاه خبری نشان، چرا خداحافظی کردن با علی انصاریان سخت تر است؟ چون او در تمام صحنه هایی که ما با دیگران تجربه کردیم، تفاوت ایجاد کرد. از کلیشه ها پیروی نکرد. از ته دل خندید. حرف های «قلمبه سلمبه» نزد تا ادای آدم های چیز فهم را در بیاورد. به مادرش می گفت «ننه» ولی اهل «ننه من غریبم» بازی کردن نبود. در دو تیم رقیب بازی کرد، ولی هواداران و تماشاگران را اذیت نکرد و برای ما به زیباترین و ملیح ترین حالتی که ممکن بود، «سخن بزرگان» را به مسخره گرفت. «علی» مثل خودش بود. یک آدم «از ته دل» با همه چیز همراه. از آن ها که مدت هاست جامعه ی ایران تربیت نمی کند. یکی شبیه «فردین» در فیلم های فارسی. «بزن بهادری» که آزارش به یک مورچه هم نرسیده است. بچه ی با معرفت جنوب شهر که حالا دیگر نه از معرفتش اثری باقی مانده و نه از مرامش. پشت صحنه ایی از فیلم " قطع فوری " را به اشتراک گذاشتم به رسم یادگار . روحش در آرامش
اشکهای «گوهر خیراندیش» برای میناوند و انصاریان از روی تخت بیمارستان
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش