زیباترین اشعار درمورد طبیعت

قلب من را در
عمیق ترین اقیانوس ها
مرتفع ترین کوه ها
و بلندترین درخت ها
خواهی یافت
من عاشق خورشیدم
و عاشق هر ستاره ای که در آسمان هاست
و عاشق این جهان زیبا

****

در جستجوی ارکیده وحشی
به دشت های پاییزی رفته ام،
آنچه آرزو می کنم اما
ریشه های عمیق است
نه گل

****

با جریان طبیعی فصل ها
هر لحظه درخشش نور جدیدی ست
طبیعت همانند مادر ماست
که حجاب سبزی همیشه آن را پوشش می دهد

زیبایی می رقصد، زندگی سکوت می کند
تا به تماشای هر آن چه مادر ما می گوید گوش بسپارد
با جریان طبیعی فصل ها
هر لحظه درخشش نور جدیدی است

****

****

دریا را بگو
که نفس نفس می زند
و گوییا خواب می بیند
دریا را بگو
که نفس زنان
راه می رود در خواب

****

هر نمادی در طبیعت آیه ای است
کوه، دریا، دشت، حتی ریگ تفتیده کویر
هر نمودی آیه پرمایه ای است
ای دریغا چشم و گوش
حیف بازی های ما
حسرتا آن جنبش و جوش و خروش

****

فلک ها یک اندر دگر بسته شد
بجنبید چون کار پیوسته شد

چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ
زمین شد به کردار روشن چراغ

ببالید کوه آب ها بر دمید
سر رستنی سوی بالا کشید

زمین را بلندی نبد جایگاه
یکی مرکزی تیره بود و سیاه

ستاره برو بر شگفتی نمود
به خاک اندرون روشنائی فزود

همی بر شد آتش فرود آمد آب
همی گشت گرد زمین آفتاب

گیا رست با چند گونه درخت
به زیر اندر آمد سرانشان ز بخت

ببالد ندارد جز این نیرویی
نپوید چو پیوندگان هر سویی

وزان پس چو جنبنده آمد پدید
همه رستنی زیر خویش آورید

****

گر ابر چو آب خاک را بردارد
تا حشر همه خون عزیزان بارد

در هر دشتی که لاله زاری بوده ست
از سرخی خون شهریاری بوده ست

هر شاخ بنفشه کز زمین می روید
خالی است که بر رخ نگاری بوده ست

****

کسی به فکر گل ها نیست
کسی به فکر ماهی ها نیست
کسی نمی خواهد
باور کند که باغچه دارد می میرد

که قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده است
که ذهن باغچه دارد آرام آرام
از خاطرات سبز تهی می شود
و حس باغچه انگار
چیزی مجردست که در انزوای باغچه پوسیده ست

حیاط خانه ما تنهاست
حیاط خانه ما
در انتظار بارش یک ابر ناشناس
خمیازه می کشد
و حوض خانه ما خالی است
ستاره های کوچک بی تجربه
از ارتفاع درختان به خاک می افتد
و از میان پنجره های پریده رنگ خانه ماهی ها

شب ها صدای سرفه می آید
حیاط خانه ما تنهاست

****

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه های شسته، باران خورده پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ های سبز بید
عطر نرگس، رقص باد
نغمه ی شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار…
خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب؛
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار
خوش به حال روزگار…

****

گفت من آن آهوم کز ناف من

ریخت این صیاد خون صاف من
اى من آن روباه صحرا کز کمین

سر بریدندش براى پوستین
اى من آن پیلى که زخم پیل بان

ریخت خونم از براى استخوان
آن که کشتستم پى مادون من

می نداند که نخسبد خون من!؟
بر من است امروز و فردا بر وى است

خون چون من کس چنین ضایع کی است!؟
گر چه دیوار افکند سایه دراز

باز گردد سوى او آن سایه باز
این جهان کوه است و فعل ما ندا

سوى ما آید نداها را صدا

****

کش نشکند و هم به زمین نسپارد

گر ابر چو آب خاک را بردارد

تا حشر همه خون عزیزان بارد

****

شانه های تو …

همچو صخره های سخت و پر غرور

موج گیسوان من در این نشیب

سینه می کشد چو آبشار نور

****

اب و هوا و خاک ،که در اختیار ماست

ارکانِ هستی اند و بهای محیط زیست

خالق چو کرده خلق بیا حرمتش بدار

تکریم کن ز لطف خدای محیط زیست

****

سلام سلام بچه ها گلهای شاد و خندون

یه قصه ی واقعی می خوام بگم براتون

قصه ی زیبای ما حفظ محیط زیسته

نمره ی هر کی گوش کرد صد آفرین و بیست

راستی محیط زیست چیست حفظ محیط زیست چیست

حفظ محیط تمیزیست تمیزی هم که سخت نیست

مواظبت کنیم از جنگل و کوه و دریا هوای صاف و زیبا پرنده ها و گلها

****

“ایزو” که واژه ای است فرنگی برای تو

اجرا شود ز بهر بقای محیط زیست

شاید که با اصول مدیریت صحیح

فکری شود به حفظ وبقای محیط زیست

****

آن که انتظار دارد هر چهار فصل سال بهار باشد

نه خود را می شناسد، نه طبیعت را و نه زندگی را.

****

زندگی همین کوه روبه روست

این سپید سربلند

این نشانه شکوهمند

این که تا هنوز و تا همیشه

با زلال آسمان

گرم گفتگوست

زندگی همین

بچه های کوه و دره

این هماره مردم نجیب

زندگی همین هوای حیرت است

آن جوانه ای که چشم بسته

بی قرارِ فصل فرصت است

این اشاره

این بنفشه ای که می رسد

آن بهانه ای که بر بنفشه

تاب می دهد

زندگی همین تبسم طبیعت است

****

در هر دشتی که لاله زاری بوده ست

از سرخی خون شهریاری بوده ست

هر شاخ بنفشه کز زمین می روید

خالی است که بر رخ نگاری بوده ست

****

جهان بیرون جای شگفت انگیزی است
پر از معجزه برای دیدن
مکانی ست برای شنیدن و بوییدن و احساس کردن
جاییست آزاد و رها

جهان بیرون دنیایی بی پایان است
که نشان می دهد ما تا چه حد می توانیم کوچک باشیم
و می تواند ما را پرورش دهد و قلب های مضطرب ما را آرام کند
می تواند لحظات شیرین آرامش به ما هدیه دهد

****

گلچینی از شعر های زیبای فصل بهار