به گزارش سرویس دین و مذهب پایگاه خبری ساعدنیوز، رابطه جنسی مقعدی یا نزدیکی از پشت یکی از موضوعات حساس در احکام شرعی و مسائل پزشکی است که زوجها ممکن است درباره آن سؤالاتی داشته باشند. در این مقاله، با استناد به منابع معتبر فقهی شیعه و اهل سنت و همچنین دیدگاههای پزشکی، به بررسی حکم شرعی این نوع رابطه میپردازیم تا اطلاعات جامعی در اختیار شما قرار دهیم.
در فقه شیعه، احکام مربوط به رابطه جنسی مقعدی (وطی در دبر) بسته به رضایت یا عدم رضایت همسر و شرایط خاص متفاوت است. مراجع عظام تقلید نظرات مختلفی در این زمینه ارائه دادهاند که در ادامه به مهمترین آنها اشاره میکنیم:
آیات عظام امام خمینی، خامنهای، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی و نوری همدانی: نزدیکی از پشت با همسر کراهت شدید دارد. این بدان معناست که انجام این عمل به شدت نهی شده است، اما حرام نیست، مشروط بر اینکه با رضایت همسر باشد.
آیتالله سیستانی و آیتالله فاضل لنکرانی: اگر زن راضی باشد، این عمل کراهت شدید دارد، اما اگر زن راضی نباشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
آیات عظام بهجت، تبریزی و وحید خراسانی: بنابر احتیاط واجب، نزدیکی از پشت حتی با رضایت زن جایز نیست.
بر اساس حدیثی از امام صادق (ع): «از امام صادق (ع) درباره مردی که از پشت با همسرش نزدیکی میکند، پرسیدم. حضرت فرمودند: در صورتی که راضی باشد، اشکالی ندارد.» (وسائل الشیعه، ج 20، ص 145)
با این حال، اگر زن به هر دلیلی (چه به دلیل آزار جسمی یا روانی و چه بدون دلیل خاص) رضایت نداشته باشد، اکثر مراجع این عمل را حرام میدانند.
نزدیکی از جلو (مهبل) در دوران قاعدگی حرام است و مراجع عظام اتفاق نظر دارند که این عمل جایز نیست.
درباره نزدیکی از پشت در ایام قاعدگی، آیتالله مکارم شیرازی تأکید دارند که بنابر احتیاط واجب جایز نیست و در صورت جهل به حکم، کفاره ندارد.
در صورت انجام نزدیکی از پشت (با دخول به اندازه ختنهگاه یا بیشتر)، هر دو نفر جنب میشوند و غسل جنابت بر آنها واجب است.
در عقد موقت، اگر نزدیکی از پشت انجام شود، بنابر احتیاط واجب، زن باید عده نگه دارد
در فقه اهل سنت، دیدگاهها درباره رابطه جنسی مقعدی صریحتر است. اکثر فقهای اهل سنت بر اساس احادیث منسوب به پیامبر اکرم (ص)، این عمل را حرام میدانند. به عنوان مثال، حدیثی از پیامبر (ص) نقل شده که میفرماید: «کسی که با زن در حال حیض یا از مقعد با او نزدیکی کند، از دین خارج شده است.» (سنن ترمذی)
این دیدگاه در میان مذاهب چهارگانه اهل سنت (حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی) مشترک است و نزدیکی از پشت به طور کلی ممنوع اعلام شده است
از منظر پزشکی، رابطه جنسی مقعدی به دلیل ساختار خاص مقعد که برای دفع طراحی شده و نه برای دخول، میتواند خطرات و عوارض متعددی به همراه داشته باشد. برخی از این عوارض عبارتاند از:
خونریزی و پارگی مقعد: بافت مقعد بسیار حساس است و مستعد پارگی و خونریزی است.
بواسیر (هموروئید): فشار ناشی از دخول میتواند باعث ایجاد یا تشدید بواسیر شود.
بیاختیاری مدفوع: تکرار این عمل ممکن است به عضلات اسفنکتر مقعد آسیب برساند و منجر به بیاختیاری شود.
انتقال عفونتها: مقعد محیطی مستعد برای انتقال بیماریهای عفونی مانند HIV است.
سوراخ شدن روده: در موارد شدید، دخول غیراصولی میتواند به پارگی رکتوم منجر شود که نیاز به جراحی دارد.
عدم تماس بدنی کامل (مانند لمس یا ارتباط چشمی) در این نوع رابطه میتواند احساس محبت و صمیمیت بین زوجین را کاهش دهد.
در صورت عدم رضایت یکی از طرفین، این عمل میتواند به احساس آزار یا ناراحتی روانی منجر شود.
در صورت اصرار بر این نوع رابطه، استفاده از روانکنندههای مناسب و کاندوم برای کاهش آسیبها ضروری است.
رعایت بهداشت، مانند تخلیه کامل مقعد و شستشوی دقیق، برای پیشگیری از عفونتها توصیه میشود
رابطه جنسی مقعدی در اسلام، بهویژه در فقه شیعه، کراهت شدید دارد و در صورت عدم رضایت همسر، حرام است. در فقه اهل سنت نیز این عمل به طور کلی حرام دانسته شده است. از منظر پزشکی، این نوع رابطه به دلیل عوارض جسمی و روانی توصیه نمیشود و زوجها باید با آگاهی کامل و رعایت نکات بهداشتی تصمیمگیری کنند. برای داشتن روابط زناشویی سالم و شرعی، توجه به رضایت متقابل، رعایت احکام دینی و مشاوره با متخصصان سلامت جنسی اهمیت بسزایی دارد.
برای مشاهده مطالب مرتبط با دین و مذهب اینجا کلیک کنید
