به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز، باباطاهر لر یا باباطاهر عریان همدانی، عارف، شاعر ایرانی و دوبیتی‌سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری ایران، در دوران طغرل بیک سلجوقی می‌زیسته است. «بابا» لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و برای صفت عریان دلایل گوناگونی ذکر شده است. اشعار باباطاهر به زبان لری سروده شده‌اند او اهل همدان (متولد روستای ایرانه، از توابع ملایر) بود. مسلک درویشی و فروتنی او که شیوهٔ عارفان است سبب شد تا وی گوشه‌گیر شده، گمنام زیسته و تفصیلی از زندگانی خود باقی نگذارد.
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
شخص در این شعر بیان می‌کند که هر کسی ممکن است درد و درمان یا وصل و جدایی را بپسندد، اما او خود را از این دسته‌ها جدا کرده و تنها آنچه را که محبوبش می‌پسندد، می‌پسندد. به عبارتی، رضایت او وابسته به پسند محبوبش است.
