به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیسجمهور در یادداشتی نوشت: در پاسخ به این سوال بنیادین که «برای خروج از این وضعیت، چه باید کرد؟» باید به مواردی همچون ائتلاف با جامعه فکر کرد که انرژی و ظرفیت بزرگ دولت، همین جامعه است. دولتها ظرفیتهای محدودی دارند و این ظرفیتها که بیشتر متکی به منابع مالی بوده، کاهنده شده است. بزرگترین امتیاز دولت، ظرفیت اجتماعی است که میتواند در خدمت جامعه قرار بگیرد.
به گزارش ایرنا، خوشبختانه بخش اعظمی از افراد طرفدار نظام و انقلاب به رئیس دولت چهاردهم رای دادهاند. همچنین بخشی از افرادی که ناراضی بوده و در قهر به سر میبردند نیز به این دولت رای دادند. بخش اعظمی از حدود پنجاه درصدی هم که در انتخابات شرکت نکردند، امید به تحول توسط این دولت دارند. این یک اتفاق میمون و مبارک است. بکارگیری توامان ظرفیتهای اجتماعی، مسیری است که باید پیموده شود.
در تداوم روند اعتماد آفرینی و گام نهادن در جهت همبستگی سیاسی، ائتلاف با جامعه، اصلیترین مسیری است که امروز پیش روی کشور است. سالهاست در ادبیات سیاسی ما، وقتی از "مردم" و "جهان" صحبت می شود، معلوم نیست مقصود از این دو واژه چیست و به چه مفاهیمی اشاره دارند. هرچند کلمه "مردم" یک مفهوم انتزاعی است، اما "مردم" را میتوان با نهادهای مدنی، گروهها و همچنین بکارگیری نخبگان به وفاق فراخوانده و این مفهوم را معنادار کرد.
وفاق با جامعه وقتی معنادار میشود که به سمتی برویم که متوسط نخبگی ایران بتواند در ساختار دولت و قدرت نقشآفرینی کند. مدتهاست سیاستهای گزینشی، سفارشی و دیدگاههای سلیقهای محدود کننده اجازه ورود بسیاری از افراد دلسوز درجهت حل مسائل کشور را نمیدهد. نظامهای اجرایی، سیاستگذاری، قانونگذاری و... با محروم کردن خود از ظرفیت بزرگ «برونماندگان» به طور ساختاری که متاسفانه به رویهای نهادینه مبدل شده، قادر به استفاده از تمامی ظرفیتهای ایران بزرگ نخواهند بود.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
