به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، فرقهی دروز یا دروزیان، یکی از فرق منشعب از اسلام است که ریشهی آن به شیعهی اسماعیلیه بازمیگردد، اما با گذر زمان، عقاید خاص و متفاوتی پیدا کرده که آن را به یک مذهب مستقل تبدیل کرده است. این گروه عمدتاً در کشورهای لبنان، سوریه، اسرائیل و اردن زندگی میکنند. در ادامه، عقاید دروزیان را به صورت تفصیلی بررسی میکنیم:
مذهب دروز در قرن یازدهم میلادی، در دوران خلافت فاطمیان و بهویژه در زمان خلافت حاکم بامرالله، ششمین خلیفه فاطمی، در مصر پدید آمد.
مؤسس فکری این مذهب حمزه بن علی بن احمد بود که معتقد به الوهیت حاکم بامرالله شد.
نام «دروز» از شخصی به نام نشتکین درزی گرفته شده، اما جالب است که دروزیان خود از این نام خوششان نمیآید و آن را تحریفشده میدانند. آنها خود را موحدون یا اهل التوحید مینامند.
توحید در عقیدهی دروزیها معنایی فراتر از اسلام رایج دارد. آنها به خدای یگانه و بیصورت و بیماهیت باور دارند که از درک انسان بیرون است.
خداوند را نمیتوان توصیف کرد؛ نه جسم دارد، نه اسم، نه صفات. بنابراین توحید در این مذهب به معنی نفی همهی ویژگیها و تعاریف از خداوند است.
دروزیان معتقدند که حاکم بامرالله (خلیفهی فاطمی) تجلی خداوند بر زمین بود.
او پس از ناپدید شدنش، پنهان شد و روزی بازخواهد گشت.
یکی از اصول بنیادین در مذهب دروز باور به تناسخ ارواح است.
آنها به زندگی پس از مرگ بهصورت بازگشت روح از بدنی به بدن دیگر (از انسان به انسان) باور دارند، نه معاد به معنای اسلامی.
روح تا زمانی که به کمال نرسد، در بدنهای مختلف تناسخ مییابد.
پیامبران برای راهنمایی انسانها آمدهاند، اما بالاتر از پیامبران، عقل (بهعنوان جلوهای از نور الهی) است.
دروزیان به پنج اصل عقلانی باور دارند که به "حدود خمس" معروفند:
عقل (العقل)
نفس
کلمه
سبْق (پیشیگیرنده)
تلْی (دنبالهرو)
این اصول در عرفان دروزی نقش محوری دارند و گاهی با شخصیتهای تاریخی نیز تطبیق داده میشوند.
کتاب مقدس آنها رسائل الحکمه یا «نامههای حکمت» نام دارد.
این کتاب مجموعهای از 111 رسالهی سری است که آموزههای اصلی آنها را بیان میکند.
فقط افراد خاصی از دروزیان اجازهی مطالعهی این کتاب را دارند.
گروهی از دروزیان که زندگی زاهدانه دارند و از تعالیم باطنی مذهب مطلعاند.
تنها آنها حق مطالعهی «رسائل الحکمه» را دارند.
بخش بزرگتری از جامعهی دروزی که از اسرار مذهبی آگاه نیستند.
آنها باید از عقال اطاعت کنند و در اعمال ظاهری پایبند به شریعت و سنتهای اخلاقی باشند.
دین دروزی بسته است: به این معنا که کسی نمیتواند وارد این دین شود یا از آن خارج شود. فقط فرزندان والدین دروزی، دروزی محسوب میشوند.
آنها از تقیه بهطور گسترده استفاده میکنند، یعنی پنهانسازی عقیده در برابر خطر.
نماز، روزه، حج و دیگر شعائر اسلامی ظاهری در بین آنها وجود ندارد یا به شکل رمزی و باطنی تفسیر میشود.
دروزیان تأکید زیادی بر راستی، پاکی، وفاداری، حمایت از دیگران، و دفاع از کشور محل زندگیشان دارند.
زنان دروزی جایگاه اجتماعی محترمی دارند.
ازدواج بین دروزیان آزاد است، اما ازدواج با غیر دروزی بهشدت ممنوع است.
دروزیان معتقدند که همهی ادیان الهی در اصل یکی هستند و خداوند پیام خود را به شکلهای گوناگون فرستاده.
آنها به بسیاری از شخصیتهای ادیان دیگر (از جمله افلاطون، ارسطو، عیسی، محمد، سلمان فارسی و...) به چشم راهنمایان حکمت نگاه میکنند.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.