به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از راشا تودی، در دنیایی که تولید محتوا از مصرف آن پیشی گرفته، حتی بزرگترین نهادهای بینالمللی نیز از بحران «خواندهنشدن» مصون نماندهاند. در گزارش اخیر یکی از نهادهای نظارتی داخلی سازمان ملل متحد که به بررسی اثربخشی گزارشهای تولیدی این سازمان پرداخته، آمده است که بخش قابل توجهی از اسناد و گزارشهای پژوهشی این نهاد، هرگز توسط تصمیمگیران، رسانهها یا حتی کارکنان ذیربط مطالعه نمیشود.
این یافته شاید در نگاه اول طنزآمیز باشد، اما در واقع بازتابی جدی از مشکل بزرگتری است: فاصلهای روبهگسترش میان نهادهای جهانی و واقعیتهای رسانهای و سیاسی امروز. سازمان ملل سالانه هزاران صفحه گزارش در حوزههای حقوق بشر، محیط زیست، توسعه پایدار، و بحرانهای جهانی منتشر میکند. اما در شرایطی که چرخه خبرهای فوری و شبکههای اجتماعی با سرعتی برقآسا عمل میکنند، این اسناد اغلب به بایگانیهای دیجیتال سپرده میشوند، بیآنکه تاثیر مستقیمی بر سیاستگذاریها بگذارند.
تحلیلگران معتقدند این وضعیت نهتنها نشاندهنده بحران ارتباطی سازمان ملل است، بلکه بیانگر نوعی بیاعتمادی یا بیتفاوتی دولتها نسبت به توصیهها و هشدارهای این نهاد جهانی نیز هست. اگر سازمان ملل نتواند روایتهای خود را ساده، در دسترس و رسانهای کند، اعتبار آن در حل بحرانهای جهانی بیش از پیش زیر سوال خواهد رفت.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
