به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، شیطنت در کلاس درس، هنری است که به مراتب پیچیدهتر از فیزیک کوانتوم است و دانشآموزان در این زمینه حکم اساتید برجسته را دارند. هر کلاس، یک شبکهی ارتباطی مخفی دارد که از هر سرویس جاسوسی پیشرفتهتر است. کدهای مورس با سرفههای استراتژیک، زبان اشاره با تکان دادن پاککن، و پرتاب نامههایی که با دقت صد بار تا شدهاند، تنها بخشی از این عملیات فوق سری است. این نامهها که حاوی اطلاعات حیاتی مانند "جواب سوال سه چی میشه؟" یا "زنگ تفریح میریم فوتبال؟" هستند، سفری پرمخاطره را از ردیف اول تا آخر کلاس طی میکنند. جالب اینجاست که اگر همین میزان از خلاقیت، برنامهریزی و کار تیمی صرف پروژههای درسی میشد، احتمالا هر سال چند جایزهی نوبل به کلاس تعلق میگرفت.
ردیف آخر کلاس هم فقط چند صندلی ساده نیست؛ یک «جمهوری خودمختار» با قوانین و فرهنگ منحصر به فرد خودش است. اقتصاد این جمهوری بر پایهی معاملهی پایاپای خوراکیها استوار است و واحد پول آن "یه گاز میدی؟" تعریف شده. در این سرزمین مستقل، استعدادهای هنری روی سطح میز شکوفا میشوند، جلسات مهم برای برنامهریزی فرار از امتحان بعدی برگزار میشود و گاهی برخی از شهروندانش به خوابی عمیق فرو میروند که به آن "مدیتیشن علمی" میگویند. معلم در این اکوسیستم، حکم یک توریست را دارد که گاهی با تعجب به این دنیای عجیب سرک میکشد اما هرگز به طور کامل از رازهای پیچیدهی آن سر در نمیآورد.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
