به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، ابوالحسن صبا یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین موسیقیدانان ایران در قرن بیستم بود. او با تسلط بر سازهایی مانند ویولن، سهتار، و سنتور، میراثی ماندگار در موسیقی سنتی ایران به جا گذاشت. صبا علاوه بر نوازندگی، معلمی با استعداد بود که شاگردان برجستهای مانند علیاصغر بهاری و فرامرز پایور را تربیت کرد. او در حفظ و احیای موسیقی ایرانی نقش بسزایی داشت و توانست روح تازهای به آن ببخشد.
شهریار، شاعر برجسته معاصر ایران، با اشعار فارسی و ترکی خود جایگاهی ویژه در ادبیات فارسی به دست آورد. او با اشعارش که حاوی احساسات عمیق انسانی، عاشقانه و میهنپرستانه است، قلبهای بسیاری را به خود جلب کرد. "حیدربابا" یکی از معروفترین آثار ترکی او، تصویری از خاطرات کودکی و زندگی روستایی است که با زبانی ساده و صمیمی بیان شده است. شهریار در دوران حیاتش مورد تحسین بسیاری از منتقدان ادبی و مردم قرار گرفت.
روابط دوستانه میان ابوالحسن صبا و شهریار از آن دست دوستیهایی است که در تاریخ هنر ایران جاودانه شده است. این دو هنرمند بزرگ، هر یک در رشتههای خود استاد بودند و در کنار هم به تقویت هنر ایرانی کمک کردند. دوستی آنها نمونهای از پیوند عمیق میان موسیقی و شعر بود که در دوران شکوفایی فرهنگی ایران تأثیرگذار بود.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
