به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، بچههای دهه 90 که وارد کلاس میشن، فضا یهدفعه عوض میشه. سکوت جاش رو میده به همهمهای از خنده، حرفهای نصفهنیمه و سؤالهایی که معمولاً ربط مستقیمی به درس ندارن. یکی هنوز دنبال جا برای نشستن میگرده، یکی با گوشی مخفیانه ور میره، یکی هم در حال تعریف داستانی از زنگ تفریحه که انگار از خودِ درس مهمتره.
معلم تازه شروع به توضیح میکنه که دستها یکییکی بالا میره؛ نه همیشه برای سؤال، گاهی فقط برای حرف زدن. مدادها گم میشن، دفترها جا میمونن و تمرکز، مهمان ناپایداره. اما پشت این شلوغیها، انرژیای هست که کلاس رو زنده نگه میداره. بچههای دهه 90 پر از جنبوجوش، خلاقیت و شیطنتن؛ شاید کلاس رو بههم بریزن، اما بیروحش نمیکنن. شلوغیشون بخشی از خاطرههاییه که سالها بعد با لبخند یادش میافته.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
