به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعد نیوز، سریال «تاسیان» اگرچه با طوفان آغاز شد و با اشک پایان یافت، اما میان این دو نقطه، لحظههایی خلق کرد که در ذهن مخاطب ماندگار است. شاید روزی برسد که «تاسیان» را آغازگر تغییراتی در ساخت و پخش آثار مستقل بدانند.
اگرچه برخی معتقدند «تاسیان» به قدرت «خاتون» نیست، اما باید پذیرفت تینا پاکروان در دومین تجربهاش، جسورتر و بیپرواتر ظاهر شد. او در برابر سانسور ایستاد، کلیشهها را شکست و نشان داد روایت تاریخی، میتواند عاشقانه و واقعی باشد.
سریال تاسیان یکی از بحثبرانگیزترین آثار نمایشی سال 1403، به کارگردانی تینا پاکروان و با بازی چهرههایی چون هوتن شکیبا، صابر ابر، بابک حمیدیان و پانتهآ پناهیها، بالاخره با انتشار قسمت 23 به پایان رسید. اما این پایان، آغاز گفتوگوها و تحلیلهای فراوان درباره اثری بود که مرزهای سانسور، کلیشه و روایت را جابهجا کرد.
آغاز جنجالی «تاسیان»؛ وقتی روایت زندگی پیش از انقلاب، به «توقیف» ختم شد
سریال «تاسیان» از همان قسمتهای ابتدایی، با واکنشهای تند از سوی مخاطبان و مسئولان همراه شد. نوع پوشش بازیگران، نمایش سبک زندگی طبقه مرفه پیش از انقلاب بهویژه سکانسهایی با مضمون شرب خمر و مهمانیهای شبانه، انتقاداتی را بهدنبال داشت که در نهایت منجر به توقیف سریال در قسمت سوم شد.
5 اسفند، قوه قضائیه دستور توقیف «تاسیان» را صادر کرد، به این دلیل که سریال مجوز پخش و تولید ندارد، در حالیکه تیم تولید اعلام کرده بود 17 ماه درگیر رفتوآمد با ساترا برای دریافت مجوز بوده است.
پس از توقیف، تینا پاکروان در نامهای تند این اقدام را «پروندهسازی سازمانیافته» خواند. او با اشاره به کلیشهسازیهای رایج درباره ساواک در تلویزیون، تأکید کرد «تاسیان» فقط داستانی عاشقانه است که در بستر تاریخ روایت میشود. این نامه آغازگر موج جدیدی از حمایت سینماگران و منتقدان از پاکروان و اثرش بود.
طراحی صحنه و لباس در «تاسیان»؛ رنگهایی که شخصیتپردازی را کامل میکنند
یکی از نقاط قوت «تاسیان» طراحی دقیق لباسها و صحنههاست. از رنگ اتاقها گرفته تا سبک پوشش شخصیتها، همهچیز با دقت طراحی شده است تا حالوهوای دهه 50 شمسی را زنده کند.
شخصیت «شیرین»، با لباسهای رنگی و ستشده، نماد آرامش پیش از طوفان است؛ آرامشی که به مرور از بین میرود و رنگ لباسها هم سردتر میشوند.
نمایش رفاقت میان امیر و سعید یکی از نقاط احساسی داستان بود. با اینکه سعید (صابر ابر) یک مأمور ساواک است، اما وفاداریاش به امیر در سکانسهایی مثل نامهنویسی پس از مرگ، نشان از لایههای پیچیده انسانی دارد. این نمایش از «خوبی در دل بدی» یکی از جسورانهترین بخشهای کار پاکروان است.
جمشید نجات با بازی بابک حمیدیان از جمله شخصیتهایی بود که نهتنها باورپذیر بود، بلکه به یکی از محبوبترین شخصیتها تبدیل شد؛ مردی میانسال، سختگیر اما مهربان که در برابر عاشقانه دخترش میایستد، اما هیچگاه نفرتانگیز نمیشود.
«تاسیان» سکوی پرتابی شد برای ریحانه رضی، بازیگر تئاتر که در نقش مرموز حوری ظاهر شد. از یک زن بلوند و پررمزوراز تا شخصیتی قابلدرک و همذاتپندار، او روندی صعودی داشت که نگاهها را بهخود جلب کرد.
نقش «هما» با بازی درخشان پانتهآ پناهیها یکی از معدود شخصیتهای زن بالغ و پیچیده در آثار نمایشی اخیر است. بازی میمیک، لحن و سکوتهای معنادار او، هما را به زنی تبدیل میکند که سردی و گرمی روزگار را در چشمانش میتوان دید.
قسمت پایانی سریال در فضایی عاشقانه و تلخ پایان یافت. مرگ امیر، نرسیدن نامه سعید به شیرین و دلتنگیهایی که بیپاسخ ماند، موجب شد بسیاری از مخاطبان در واکنش به قسمت آخر، در شبکههای اجتماعی از اشکهایشان بنویسند، با این حال برخی معتقد بودند برخی سوالات بیپاسخ ماند.
در کنار توقیف، «تاسیان» با حواشی فراوانی روبهرو بود. از اتهام ترویج زندگی لذتجویانه تا انتقاد از تصویرسازی از ساواک. حتی طراح لباس سریال هم به دلیل بازنشر تصاویر با مجوز پلتفرم، به 91 روز حبس تعزیری محکوم شد.
اگرچه برخی معتقدند «تاسیان» به قدرت «خاتون» نیست، اما باید پذیرفت تینا پاکروان در دومین تجربهاش، جسورتر و بیپرواتر ظاهر شد. او ایستاد، کلیشهها را شکست و نشان داد روایت تاریخی، میتواند عاشقانه و واقعی باشد.
برای مشاهده سایر مطالب هنرمندان با سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز در ارتباط باشید.
