به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه خبری ساعدنیوز، در نمایشگاه فناوری اخیر، دستگاهی توجه بسیاری را به خود جلب کرد: یک هدبند سنجش تمرکز مبتنی بر فناوری EEG-BCI (رابط مغز و رایانه بر پایه الکتروانسفالوگرافی). این دستگاه که روی پیشانی دانشآموزان قرار میگیرد، وعده میدهد سطح تمرکز لحظهای آنها را هنگام انجام تکالیف و مطالعه با دقت بالا اندازهگیری کند.
این هدبند از طریق الکترودهای خشک EEG، امواج مغزی را بهطور پیوسته رصد میکند. تمرکز اصلی بر خواندن امواج آلفا و بتا است که به ترتیب با حالتهای آرامش/حواسپرتی و فعالیت/تمرکز مرتبط هستند. سپس این دادهها در یک اپلیکیشن به یک شاخص تمرکز لحظهای (معمولاً 0 تا 100) تبدیل میشوند. در صورت جدی بودن و درگیری ذهنی کودک با تمرین، این شاخص افزایش یافته و بازخورد بصری یا صوتی ارائه میدهد.
این فناوری با هدف اصلی بهبود کیفیت یادگیری و ایجاد بازخورد فوری (Biofeedback) برای خود دانشآموز طراحی شده است. همچنین، معلمان و والدین میتوانند از گزارشهای آن برای گیمیفای کردن فرآیند حل تکالیف و تشویق به تمرکز بالاتر استفاده کنند.
با وجود پتانسیل آموزشی، معرفی این نوع گجتها نگرانیهای عمیقی را به وجود آورده است:
دقت اندازهگیری در محیط واقعی: شاخص تمرکز ارائهشده کاملاً تقریبی است. عواملی مانند حرکت، نویز، خستگی یا حتی اضطراب میتوانند بر سیگنالهای EEG تأثیر بگذارند و منجر به نتایج گمراهکننده شوند. این شاخص نه جایگزین نمره هوش است و نه سنجهای دقیق از کیفیت یادگیری.
حریم خصوصی و فشار روانی: ذخیرهسازی و تحلیل دادههای مغزی کودکان خط قرمز حریم خصوصی است. استفاده از این ابزار برای نظارت دائمی میتواند منجر به فشار روانی مضاعف بر دانشآموزان شود و خلاقیت و لذت یادگیری را از بین ببرد.
تبدیل آموزش به یک مسابقه: خطر سوءاستفاده از این دادهها توسط والدین برای مقایسه یا تحمیل انتظارات غیرواقعی وجود دارد و آموزش را از فرآیند رشد به یک مسابقه "تمرکز" لحظهای تبدیل میکند.
آیا این دستگاهها میتوانند با رعایت دقیق اصول اخلاقی و حفظ حریم خصوصی، ابزاری مفید برای آموزش باشند؟ یا صرفاً نسل جدیدی از گجتهای نظارتی هستند که مرزهای فردی کودکان را تهدید میکنند؟ پاسخ به این سؤالات، تعیینکننده آینده این فناوری در کلاسهای درس ما خواهد بود.
برای مشاهده سایر مطالب مرتبط با فناوریهای نوین اینجا کلیک کنید
