به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایسنا، مشکلات اقتصادی و معیشتی، نارضایتی از عملکرد مجلس دهم، محدودشدن اختیارات مجلس و نحوه بررسی تایید صلاحیت داوطلبان انتخابات موجب شده است تا برخی شهروندان احساس کنند که حضورشان در انتخابات مطالبات آن ها را برآورده نمی کند. رسانه های فارسی زبان خارج از کشور مانند چهل سال گذشته مشغول انجام وظیفه خود برای تشویق مردم به «رای ندادن» هستند که البته در کنار آن ها، جریان هایی در داخل کشور هم از چندین ماه پیش در حال فعایت و تبلیغات گسترده هستند که مردم را از حضور در انتخابات منصرف کنند، زیرا آن ها کاملا آگاه هستند که مشارکت بالا در انتخابات موجب شکست شان خواهد شد.
در کنار فعالیت انتخاباتی اخلاق مدارانه، معقول و قانونی جریان رقیب دولت و اصلاح طلبان، جریانی تندرو و بی شناسنامه که پس از شکست در انتخابات سال های اخیر سعی کرده چوب لای چرخ دولت و مجلس بگذارد، مجلس دهم را حاصل رای اشتباه مردم می داند و با صدای رسایی به مردم می گوید چون به ما رای ندادید، دچار مشکلات فعلی شده اید. آن ها مجلس دهم را مجلسی اصلاح طلب معرفی کرده و تندترین انتقادها را به آن وارد کردند حتی در پلاکارد نوشتند که مجلس باید به توپ بسته شود. در حالی که فقط یک سوم مجلس دهم در اختیار اصلاح طلبان است و همه جریان های سیاسی در مجلس حضور دارند. البته به این مجلس نقد وارد است ولی سیاه نمایی های انجام شده برای ناامید کردن مردم از صندوق رای و پارلمان است.
در این بین نحوه رسیدگی به تایید صلاحیت داوطلبان انتخابات مجلس و ردصلاحیت برخی نمایندگان و داوطلبان هم به رسانه های خارجی سوژه جدیدی برای یاس آفرینی به مردم داد و هم مخالفان مشارکت حداکثری را خشنود ساخت. در این شرایط این پرسش مطرح است که با وجود همه انتقادها به عملکرد مجلس و نمایندگان و ردصلاحیت ها، آیا جایی برای صندوق رای باقی مانده است؟ آیا باید در انتخابات شرکت کرد؟
این واقعیت وجود دارد که مجلس دهم در برآورده ساختن مطالبات مردم موفقیت قابل قبولی بدست نیاورده است اما سراسر سیاه جلوه دادن عملکرد مجلس دهم هم قضاوت درستی نیست. تندروهایی که با رای مردم در سال 94 از حضور در مجلس بازماندند حالا با تاختن به مجلس دهم و ناامید کردن مردم از حضور در انتخابات، به دنبال فتح دوباره صندلی های بهارستان هستند. جالب اینجاست که بزرگان برخی جریان های سیاسی شناسنامه دار هم در دام این تبلیغات افتاده و حضور جدی در انتخابات ندارند.
ارائه نکردن کارنامه عملکرد از سوی فراکسیون های مجلس دهم این فرصت را به تندروها داده تا با تبلیغات خود مجلس را به توپ ببنند ولی شاید لازم باشد که شهروندان در این چند روز تا انتخابات(به دور از فضاسازی های انجام گرفته علیه مجلس) براساس شاخص هایی که در سال 94 رای داده اند، نسبت به عملکرد مجلس قضاوت کرده و ارزیابی منصفانه ای از عملکرد پارلمان داشته باشند.
چرا باید با وجود ردصلاحیت ها در انتخابات شرکت کرد؟ نظام انتخابات در ایران اشکالاتی دارد و قانون انتخابات و نظارت استصوابی مانع ایجاد فضایی برابر برای همه جریان های سیاسی در انتخابات شده و قدرت انتخاب مردم را کاهش داده است اما با این حال هنوز رای مردم اثرگذار است. روایتی وجود دارد که در سال 76، پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، تیم ناطق نوری حتی دکوراسیون پاستور را به شکل دلخواه خود تغییر داده بود چون از پیروزی خود مطمئن بود اما با رای بیست میلیونی مردم، محمدخاتمی رئیس جمهور شد. در سال 84، در بین آن همه کاندیدای سرشناس، احمدی نژاد رای آورد. در انتخابات مجلس دهم که اصلاح طلبان اصلی ردصلاحیت شده بودند، لیست گمنام امید سی بر صفر بر رقیب خود پیروز شد بنابراین این واقعیت که قدرت انتخابات مردم محدود شده است و در برخی حوزه های انتخابیه رقابت وجود ندارد نباید اهمیت تاثیرگذاری رای مردم را تحت شعاع قرار دهد.
اگر برخی شهروندان در انتخابات رای ندهد، به هر حال انتخابات برگزار شده و نماینده ای هم برای آن ها انتخاب می شود. اگر شهروندی از حق رای دادن خود بگذرد، دیگران برای او نماینده انتخاب می کنند. ممکن است انتخابات برگزار شده، انتخابات مطلوب از نظر برخی نباشد اما استفاده نکردن از فرصت انتخابات محدود، فرصت را برای دیگران فراهم می کند.
اگر جریان هایی دنبال تضعیف نهاد انتخابات هستند، جمهور به کمک این جریان ها نیاید و با حضور خود در پای صندوق رای و میدان ندادن به تندروهای مخالف جمهوریت، از نهاد انتخابات دفاع کرده، اعتراض خود به شیوه برگزاری انتخابات اعلام کند و مطالبه اصلاح شیوه برگزاری انتخابات را با رای خود فریاد بزند. چرا که حضور در انتخابات به معنای تایید همه امور کشور نیست و می تواند به معنای اعتراض به روند موجود هم باشد.
یک بار دیگر اظهارات اخیر رئیس جمهور در نشست خبری اخیر خود درباره لزوم حضور در انتخابات را مرور کنیم:
بینید مردم در برابر این 3 گزینه هستند؛ انتخاب مطلوب، انتخاب محدود و بدون انتخاب؛ این 3 گزینه بیشتر نداریم؛ انتخاب مطلوب ممکن است نباشد، یعنی از نظر بعضی ها ممکن است این انتخابات مطلوب باشد و از نظر بعضی ها ممکن است مطلوب نباشد؛ اگر مطلوب نبود، انتخاب محدود را هم کنار بگذاریم؟ یعنی بنا بود بین 100 نفر 2 نفر را انتخاب کنم حالا بین 50 نفر ناچارم 2 نفر انتخاب کنم، رها کنم؟ انتخاب من محدود شده از 100 آمده به 50 ولی انتخاب من از بین نرفته، انتخاب محدود شده است؛ حالا به جای انتخاب محدود، انتخابات را کنار بگذارم و قهر کنم و بگویم در انتخابات شرکت نمی کنم؟ اینکه ضرر کردم؛ این مثال ممکن است مثال خیلی قشنگی نباشد؛ شما یک پولی دادید بناست کارخانه به شما یک ماشینی بدهد، بعد بگوییم این کارخانه بنا بوده 30 رنگ عرضه کند حالا 22 رنگ عرضه کرده است و من نمی روم انتخاب کنم؛ او یکی می فرستد با رنگی که خودش می خواهد؛ آن خوب است؟ شما در خانه باشید و او یک ماشین با رنگی که کارخانه می خواهد و آنکه روی دستش مانده را برای شما می فرستد.
بیاییم لااقل بین آن 20 رنگ آنکه را می خواهیم انتخاب کنیم؛ این انتخابات ممکن است مطلوب و صد در صد ما نباشد؛ ممکن است در فرآیندها نظری داشته باشیم؛ ولی باید برویم پای صندوق و میان اینها انتخاب کنیم. به نظر من امروز بهترین راه این است که ما برویم پای صندوق انتخابات و رأی مان را به صندوق بیندازیم.
