به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از روزنامه خراسان، صرف نظر از این که انفجار بندر بیروت در این برهه زمانی خاص را توطئه ای از قبل طراحی شده توسط جریان ضد مقاومت بدانیم یا ندانیم، از لحظه اوّل انفجار، دو خط سیاسی در رسانه های دشمن با شدت و قوت مطرح شد:
انتساب انفجار به حزب ا... به بهانه نگهداری مواد منفجره یا سوخت موشک ها در بندر، با هدف ایجاد مطالبه خلع سلاح مقاومت از سوی افکار عمومی.٢- اتهام به دولت تازه روی کار آمده و برخوردار از پشتیبانی حزب ا... به فساد و اهمال و تقصیر منجر به انفجار بندر، با هدف اسقاط دولت و فرار به جلو و گریز از مسئولیت انفجار (با توجه به این که مقصر اصلی اهمال و تقصیر و فساد سال ها ذخیره مواد منفجره در بندر خود همین جریان است.)اتهام نخست به رغم تلاش پیوسته بلندگوهای تبلیغی سعودی- آمریکایی مورد اقبال مردمی واقع نشد؛ از سوی دیگر، توضیحات آرام و نفی قاطع سیدحسن نصرا... نیز آب سردی بر آتش دشمن ریخت. در چنین شرایطی، ماکرون پرونده لبنان را از ترامپ پس گرفت و ترامپ را قانع کرد سیاست های آمریکا در لبنان و تحریم اقتصادی این کشور، به تقویت حزب ا... منجر شده است (یا خواهد شد).
در واقع سفر ماکرون به بیروت، آغاز تحول سیاسی و بازگشت به وضعیت قبل از جنبش اعتراضی شهریور ٩٨ بود چرا که پیش شرط ماکرون برای مساعدت به لبنان، تشکیل "دولت وحدت ملی" بود و این به معنای پیگیری سیاست دوم (اسقاط دولت) از سوی فرانسه بود. حسان دیاب نیز که دست خود را خالی می دید، برای حفظ حکومت، مجبور به عملیات انتحاری شد: مطرح کردن انتخابات زودهنگام مجلس، به منظور شکل گیری طبقه جدید سیاسی اما این طرح پر ریسک، اگر چه با استقبال جریان ضد مقاومت روبه رو شد ولی از واقع بینی به دور بود. از سویی شرایط نامستقر کشور امکان برگزاری انتخابات زودهنگام را نمی داد؛ و از سوی دیگر، حزب ا... و امل و جریان آزاد (عون) که اکثریت پارلمانی فعلی را در دست دارند، زیر بار چنین طرحی نرفتند. بنابراین مقابله با دولت، در پارلمان کلید خورد: طرح مجلس برای استیضاح دولت در خصوص انفجار؛ و تهدید به سقوط دولت توسط مجلس. در این شرایط، دولت دید چاره ای جز استعفا ندارد؛ چون مشخص بود اگر پنج شنبه به مجلس برود، به دلیل جرم نکرده محاکمه خواهد شد بنابراین وزیران یکی یکی شروع به استعفا کردند. حسان دیاب هم دید عملاً با استعفای هفت وزیر، دولت ساقط خواهد شد؛ لذا در جلسه هیئت وزیران تصمیم به استعفای دسته جمعی گرفته شد و حالا دوباره همه چیز برمی گردد به خانه اول؛ احتمالا شکل گیری توافق بر سر تشکیل دولت وحدت ملی ماه ها طول خواهد کشید و احتمالا در نهایت سعد حریری مجدد برخواهد گشت!
فقط این وسط چیزی به اسم "الثورة" نمی دانم می خواهد چه کار کند!! از طرفی خوشحال است که به خیال خودش با تظاهرات های چند روز گذشته و ایجاد فشار مردمی (که البته کاملا در پازل سیاست دوم جریان ضد مقاومت عمل کرد) حکومت را ساقط کرده است؛ و از طرف دیگر متوجه نیست که همه چیز دارد برمی گردد به شرایط قبل از شهریور ٩٨ و این یعنی یک سال تضییع وقت و امکانات بدون هیچ دستاورد واقعی در کنار زدن طبقه سیاسی فاسد لبنان. البته با سقوط دولت، هدف اصلی دشمن، انحلال مجلس است و لذا آتش اعتراضات خیابانی را تا رسیدن به این هدف داغ نگه خواهند داشت اما در مجموع، حزب ا...بما هو حزب ا...، چیزی را از دست نداده است. مقاومت در شرایط سخت اقتصادی، کار خودش را پیش برده است. هم توان نظامی خود را توسعه داده و هم با راه اندازی «مقاومت کشاورزی و صنعتی» بنیه اقتصادی طرفداران خود را تقویت کرده است.
حتی می توان گفت حزب ا... همیشه در شرایط دولت تصریف اعمال(پیشبرد امور) راحت تر بوده و مشکلی با نبود دولت ها نداشته است!و البته حزب ا... از این که گشایشی ایجاد شود و به بهانه انفجار هم که شده، از تحریم های اقتصادی کشور کاسته شود و تعاطفی بین المللی با لبنان شکل بگیرد و فشار اقتصادی تا حدی از روی مردم برداشته شود، راضی است. لذا سیدحسن نصر ا... تاکید کرد به تلاش های بین المللی برای کمک به لبنان و از جمله سفر ماکرون (و در واقع خارج شدن پرونده لبنان از دست آمریکا) با دید مثبت نگاه می کنیم.
اما قصه این دولت که به اصطلاح تنها دولت تکنوکرات و غیر حزبی لبنان بود، درس عبرت و تجربه دیگری شد برای لبنان سیاسی شکل گرفته بر مبنای توافق طائف؛ که دولت تکنوکرات در لبنان شوخی بی مزه ای بیش نیست. دولتی که نه پشتوانه مردمی دارد، نه حزبی، نه بین المللی! این جاست که بار دیگر صدق کلام دبیر کل حزب ا... لبنان و افق نگاه دقیق او به اثبات رسید؛ زیرا قبل از تشکیل دولت تکنوکرات گفته بود: «همین نیروهای سیاسی که به دنبال دولت تکنوکرات هستند، خودشان اولین کسانی خواهند بود که برای اسقاط آن تلاش خواهند کرد.»
