علل چربی شکمی و راههای درمان آن

چربی شکم

گاه افزایش چربی شکمی علامت طبیعی ناشی از افزایش سن تلقی می شود. این مسئله در مورد خانم ها عموما پس از یائسگی که چربی در اطراف شکم تجمع بیشتری پیدا می کند اتفاق می افتد. اما چربی شکمی فقط باعث بد شکلی بدن شما نمی شود، بلکه این پدیده شایع برای سلامت شما نیز خطرات بسیاری ایجاد می کند.چربی شکمی فقط به لایه زیر پوست محدود نمی شود و این نکته خطرناک ترین جنبه تجمع چربی شکمی است. عمق این چربی ها آنقدر زیاد است که اعضای داخل شکم را نیز احاطه می کند. هرچند که چربی زیر پوست از لحاظ زیبایی و تناسب اندام برای شما ایجاد مشکل می کند، اما چربی هایی که اطراف اندام های داخلی تجمع پیدا می کنند به مراتب خطرناک تر هستند.

عوامل ایجاد چربی دور شکم و پهلو

• تنقلات بی خاصیت و پرکالری
• مصرف زیاد کربوهیدرات
• مصرف غذای سنگین قبل از خواب
• عوامل ارثی
• کم تحرکی
• کار پشت میزی

خطرات سطوح بالای چربی شکمی

افزایش التهاب

نگرانی عمده چربی شکمی تولید ترکیبات هورمونی و التهابی می باشد که مستقیماً وارد کبد شده و منجر به التهاب بیشتر و اختلالات هورمون ها می گردد.
در صورتی که تجمع چربی بیش از حد نیاز باشد خصوصاً اطراف اندام های احشایی نظیر کبد، قلب، کلیه، پانکراس و روده، بدن ملتهب، متابولیسم طبیعی دچار اختلال شده و بازگرداندن آن به حالت تعادل کاری دشوار می باشد.
التهاب ریشه ی بسیاری از بیماری ها بوده و به همین دلیل چربی شکمی با اختلالات شناختی، آرتریت، دیابت و غیره در ارتباط می باشد.

خطرات بالاتر دیابت

چربی دور شکمی بیش از سایر انواع چربی ها در مقاومت به انسولین که خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد نقش دارد. به عنوان مثال چربی شکمی در مقایسه با چربی کل بدن یا دور باسن با خطرات بالاتر ابتلا به دیابت و بسیاری از بیماری های مزمن در ارتباط است.
اگرچه مردان در مقایسه با زنان بیشتر در معرض خطر تجمع چربی دور شکمی می باشند ولیکن زنان نیز در معرض خطر می باشند.
کاهش چربی دور شکمی از طریق رژیم سالم و سایر روش ها یکی از مهمترین اجزای درمان دیابت محسوب می شود.

کاهش وزن دشوارتر

افرادی که دارای وزن زیادی بوده و برای طولانی مدت دارای اضافه وزن هستند به دلیل اینکه چربی سطوح گرسنگی را تحت تأثیر قرار می دهد، بیشتر مستعد ابتلا به چربی های دور شکمی هستند.
متابولیسم بدن بشدت تحت تأثیر سطوح چربی های بدن قرار می گیرد. چربی با اشتها در ارتباط بوده و به دلیل تغییرات هورمونی منجر به خوردن بیش از حد می گردد.

بافت چربی خود به صورت یک اندام تولیدکننده هورمون و مواد التهابی عمل می کند. ذخیره و تجمع بیش از حد چربی اطراف اندام ها تولید ترکیبات التهابی که سایتوکین نامید می شوند را افزایش داده که خود منجر به ایجاد التهاب شده و از طرف دیگر با هورمون هایی که اشتها، وزن، خلق و خو و عملکرد مغزی را تنظیم می کنند تداخل می کند

سطوح بالاتر انسولین که در افراد چاق دیده می شود نیز منجر به تبدیل انرژی دریافتی بدن به چربی و تجمع آن می شود و بدین ترتیب سیکل معیوب ادامه می یابد.
خوردن قندهای ساده در مقایسه با کربوهیدرات های پیچیده که در سبزیجات و میوه ها یافت می شود منجر به تغییر "نقطه تنظیمی" وزن بدن و حرکت به سوی افزایش وزن می شوند.
"نقطه تنظیمی" وزن بدن، همان وزن اصلی شماست که بدن سعی می کند با مکانیسم های تطابقی و تغییرات متابولیکی و کنترل مغزی هورمون ها آن را حفظ کند.
در صورت مصرف کربوهیدرات های ساده (قندهای تصفیه شده) نظیر آرد سفید و شکر، هورمون های مترشحه از بافت چربی افزایش یافته و منجر به افزایش نقطه تنظیمی در وزن های بالاتر، مصرف بیشتر غذا شده و اشتها را افزایش و بدین ترتیب منجر به چاقی بیشتر و خطرات سلامتی می گردد.

خطرات بالاتر ابتلا به بیماری های قلبی و سکته مغزی

التهاب ناشی از بافت چربی دلیل اصلی بیماری های قلبی و سایر اختلالات التهابی بشمار می رود.
زمانی که بدن دچار التهاب می شود، در کبد عوامل التهابی در اثر تجمع کلسترول و سموم افزایش یافته و منجر به ایجاد پلاک در شریان ها و لذا بیماری های قلبی می گردد.
چربی دور شکمی با فزایش خطر شاخص های بیماری های قلبی عروقی نظیر تری گلیسیرید بالا، فشارخون بالا و کلسترول بالا در ارتباط است.
بر اساس مطالعات اخیر چربی دور شکمی ارتباط بسیار نزدیکی با خطر بیماری های قلبی عروقی، افزایش چربی خون، افزایش ترشح عوامل التهابی از بافت چربی، مقاومت به انسولین، التهاب کبد و کاهش چربی خوب بدن (HDL) دارد.

احتمال بیشتر ابتلا به دمانس

تحقیقات جدید نشان می دهند که ارتباط قوی میان چاقی، بیماری عروقی، التهاب و کاهش شناخت از جمله دمانس وجود دارد.
به نظر می رسد افزایش چربی بدن منجر به کاهش حجم مغزی و عملکرد ضعیف تر در سنین بالا می شود. این خطرات حتی در افرادی که چربی دور شکمی بالایی دارند ولی دارای وزن نرمال هستند نیز دیده شده است.
اخیراً پیشنهاد شده است که پایش چربی شکمی نسبت به شاخص توده بدنی (BMI) که هم اکنون جهت سنجش وزن بکار می رود، بایستی به عنوان یکی از فاکتورهای خطر ابتلا به دمانس مورد توجه و ارزیابی قرار گیرد.
مطالعات نشان می دهند که افزایش چربی دور شکمی در افراد دیابتی دارای عملکرد نرمال ذهنی با تغییرات غیرطبیعی در حجم هیپوکامپ مغزی (بخش مرتبط با حافظه) و مقاومت به انسولین همراه است.
همچنین افزایش نسبت دور کمر به دور باسن نیز با خطر بالاتر سکته مغزی و کاهش عملکرد مغزی در ارتباط است.
هرچند ارتباط دقیق چربی دور شکمی و دمانس مشخص نیست ولیکن به نظر می رسد هورمون لپتین که از بافت چربی ترشح شده و مقادیر بالای آن دارای اثرات سوء بر مغز، تنظیم اشتها، یادگیری و حافظه می باشد، در این میان نقش داشته باشد.
لپتین و گرلین دو نوع از هورمون هایی هستند که از بافت چربی ترشح شده و با کاهش وزن کاهش می یابند.

احتمال بالاتر افسردگی و اختلالات خلق و خو

از آنجا که بافت چربی با تغییرات هورمونی از جمله سروتونین، گالانین و سایر واسطه های سیستم عصبی همراه است لذا فزایش چربی بدنی تأثیرات منفی بر خلق و خو می گذارد.
بر اساس تحقیقات علائم افسردگی با چربی دور شکمی ارتباط دارد. سطوح بالاتر چربی شکمی برابر است با احتمال بالاتر افسردگی. چربی شکمی، چربی مضر و دارای بافت فعال متابولیکی است که با عملکرد نرمال واسطه های سیستم عصبی تداخل می کند.
افسردگی با تجمع بیشتر چربی در خانم ها در ارتباط بوده لذا برای زنان پیروی از رژیم سالم جهت پیشگیری از افسردگی بسیار حیاتی می باشد.

درمان و خلاصی از چربی شکم

از مصرف کربوهیدرات های ساده و قندهای تصفیه شده اجتناب کنید: جالب است بدانید کسانی که از چربی شکمی رنج می برند نیز می بایست به دقت مصرف کربوهیدرات های خود را کنترل کنند. اجتناب از مصرف کربوهیدرات های ساده که خود را به صورت چربی ظاهر می کنند نقطه شروع خوبی است که می تواند حذف شکر تصفیه شده در موادی مثل شکلات و شیرینی و نوشابه های انرژی زا از رژیم غذایی باشد.

با مصرف پروتئین و فیبرهای غنی شده بدن خود را بازسازی کنید: مصرف پروتئین و فیبر علاوه بر توانگر کردن بدن، در طول زمان به کاهش چربی شکمی نیز کمک می کند.

پروتئین به کاهش تمایل بدن به غذاهای ناسالم کمک می کند (تا حدود ۶۰ درصد) درحالی که میزان کالری آن برای بالا بردن متابولیسم فقط حدود ۸۰ تا ۱۰۰ کالری است. یک رژیم غذایی که حاوی فیبرهای محلول باشد نیز باعث آهسته شدن فرایند گوارش می شود که موجب می شود شما مدت طولانی تری احساس سیری کنید و اشتهای طبیعی شما را کاهش می دهد. فقط در نظر داشته باشید که به لحاظ پیچیدگی ساختاری٬ فیبرها هم مثل کربوهیدرات ها عمل می کنند، پس شما باید در مورد اینکه کدام فیبرها می توانند به کاهش وزن کمک کنند و در بهبود سلامتی مؤثر باشند درست تصمیم بگیرید.

رژیم غذایی را با تمرین های ورزشی ترکیب کنید: هنگامی که به یک بدن خوش اندام و تراشیده فکر می کنیم، کنار گذاشتن کلید اصلی آن (تمرین های ورزشی) غیرممکن است.

برای رسیدن به نتایج بهینه، باید ورزش را هم تراز و در ترکیب با رژیم ورزشی قرار داد. اگرچه رسیدن به توازن بین تمرین های عضلانی و قلبی-عروقی نیز امری بسیار مهم است. انجام ورزش های شکمی به تنهایی برای کاهش چربی های شکمی کافی نیست و شما باید در فعالیت های شدیدتری به منظور سوزاندن چربی ها و کاهش وزن خود شرکت کنید.

درمان های خانگی چربی شکم

عسل: یک لیوان متوسط را با آب گرم پر کنید و سپس آب یک لیمو ترش و یک قاشق عسل به آن اضافه کنید. هر روز بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب این ترکیب را بنوشید و نتیجه باور نکردنی آن را ببینید.
آب گرم: حدود یک لیتر آب گرم را با شکم خالی بنوشید. این کار بدن شما را به طور کامل شستشو می دهد
سیب زمینی: خوردن سیب زمینی خام به آب شدن چربی دور شکم کمک می کند.
سیر: صبح ها 3 یا 4 حبه سیر خام را بجوید و بخورید. سپس مقداری آب لیمو بنوشید.
زنجبیل: مقداری آب، زنجبیل، عسل و فلفل را به مدت 5 دقیقه بجوشانید و بنوشید. عسل به حل شدن چربی کمک می کند و زنجبیل و فلفل میزان متابولیسم را افزایش می دهند.
سرکه سیب: به همراه غذا، سرکه سیب مصرف کنید. این کار نه تنها به آب شدن چربی دور شکم و پهلو کمک می کند، بلکه باعث تنظیم قند خون می شود.
کاری: استفاده از برگ کاری باعث دفع سموم بدن و جلوگیری از جمع شدن چربی دور شکم می شود.
روغن ماهی: روغن ماهی شکم شما را هدف قرار می دهد و چربی اطراف آن را از بین می برد.
کرفس: میزان کالری کرفس بسیار کم است و باعث لاغری شکم و پهلوی شما می شود. می توانید کرفس را خام به عنوان سالاد مصرف کنید و یا آب آن را بنوشید.
موز: موز مانند سیب سرشار از پتاسیم و مولتی ویتامین است. این میوه باعث پر شدن شکم شده و ولع خوردن فست فود را کم می کند. موز همچنین میزان متابولیسم بدن را افزایش می دهد و باعث آب شدن چربی ها می شود.

جلوگیری از جمع شدن چربی در اطراف شکم

• نخوردن برنج، گوشت و مواد قندی به میزان زیاد
• پیاده روی روزانه به میزان حداقل 1 کیلومتر در هر روز
• خوردن میوه و سبزیجات
• کم کردن میزان مصرف سدیم
• دوری از استرس

سخن پایانی

در مطالعه ای که تاثیر ورزش موضعی را بر کاهش چربی اطراف شکم مورد مطالعه قرار داده بود مشخص گردید که، ۶ هفته تمرین عضلات شکمی هیچ تاثیر قابل اندازه گیری بر روی دور کمر و یا مقدار چربی موجود در حفره شکمی نداشت. بنابراین ، تنها ورزش های مداوم و تمرینات دائمی می توانند سبب چنین تغییراتی در بدن شوند.