به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از پارسینه، در مورد گم شدن یا جا گذاشتن بچه ها چیزی بیشتر از تکرار اینکه «حواستان باشد بچه ها را جا نگذارید» وجود ندارد! هر چند برخی پدر و مادرها دوست دارند در جاهای شلوغ از جلیقه هایی که طناب بلند آنها در دست والدین است استفاده کنند تا حرکت بچه ها در فضای باز و شلوغ را محدود کند اما این شیوه آنقدرها محبوب و مرسوم نیست و هنوز بچه های زیادی سالانه در بازارها، پارک ها، جنگل ها و تفرجگاه های دیگر گم می شوند. چه پیدا کردنشان چند ساعت طول بکشد، چه چند ماه و در موارد بسیار غم انگیز، وقتی بچه ها هیچ وقت پیدا نمی شوند بار مسئولیت حادثه هرگز از روی دوش اعضای خانواده سبک نمی شود و این جدا از آسیبی است که بچه ها در نتیجه حادثه با آن روبه رو می شوند.
واقعیت این است که نمی شود راهی برای گم نشدن بچه ها پیدا کرد اما می توان لااقل این توصیه ها را به کار بست؛ مخصوصاً در این روزها که بازار دید و بازدید و سفر رفتن داغ است:
۱. به بچه ها حداقل یک شماره تلفن یاد بدهید یا اگر کوچک تر از آن هستند که بتوانند شماره ای را حفظ کنند، شماره و آدرس را در جیب لباسشان بگذارید.
۲. به بچه ها یاد بدهید که از خانواده به قدری دور نشوند که اعضای خانواده نتوانند آنها را ببیند.
۳. مراقب پرچین ها، درختان بزرگ و جاهایی باشید که بچه ها یا غریبه ها می توانند از آن به عنوان مخفیگاه استفاده کنند.
۴. به بچه ها یاد بدهید با غریبه ها صحبت نکنند، از غریبه ها خوراکی نگیرند و با بچه هایی که بزرگ تر از خودشان هستند بازی های تنهایی نکنند.
۵. بچه ها را برای تنبیه از خودتان دور نکنید و به آنها نگویید که دیگر پدر یا مادر آنها نیستید.
۶. اگر می خواهید از کودکتان در برابر لمس شدن ناخواسته یا هر نوع تماس دیگری که ممکن است باعث آزار او شود حفاظت کنید، به یاد داشته باشید که هرگز به بچه ها نگویید «قبل از خداحافظی خاله و عمو را ببوس». وقتی شما از کودکتان می خواهید کاری انجام دهد و به او دستور می دهید که مثلاً «اسباب بازی هایت را جمع کن»، او می داند پیروی نکردن از این دستور، پیامدی منفی برایش خواهد داشت. در اصل، شما به کودکتان می گویید بدون توجه به احساسی که دارد، هرچه شما می گویید، باید انجام دهد. بنابراین وقتی از او می خواهید کسی را بغل کند یا ببوسد، دارید به او می گوئید در صورت انجام ندادنش، عواقب بدی در انتظارش است. این کار شما مانند این است که به او بگویید: «برایم مهم نیست با انجام این کار احساس راحتی می کنی یا نه، در هر صورت نسبت به آن علاقه نشان بده.» وقتی کودکی احساس اجبار به علاقه نشان دادن می کند، پیغامی که به او منتقل می شود این است که بدن او تحت کنترل خودش نیست.
کودکانی که فکر می کنند لازم است حتماً از درخواست های بزرگسالان اطاعت کنند احتمال سوءاستفاده جنسی از آنان بیشتر است. وقتی کودک آزار از کودک درخواست کاری کند که با انجام آن راحت نیست، ممکن است کودک فقط به خاطر اینکه خودش را ملزم به اطاعت از آن می داند، انجامش دهد اما اگر به کودک آموزش داده شود که «بدن تو متعلق به توست و تو می توانی به کارهایی که نمی خواهی انجام دهی، نه بگویی»، راحت تر می تواند به درخواست هایی که نمی خواهد انجام دهد، «نه» بگوید.
هنگامی که به کودکتان می آموزید او در اینکه «می خواهد کسی قلقلکش بدهد یا خیر»، «می خواهد روی پای کسی بنشیند یا خیر» و … حق انتخاب می دهید، او متوجه می شود که می تواند چنین تصمیماتی را بر حسب سطح راحتی خودش بگیرد. یک قانون خانوادگی وضع کنید مبنی بر اینکه: «هیچکس در صورتی که دوست نداری نباید با تو تماس فیزیکی برقرار کند، حتی نزدیکان و خویشاوندان».
این مسئله را برای کودکتان روشن کنید که مجبور نیست برای خشنود کردن دیگران به آنها محبت جسمانی نشان دهد. اینکه فردی سعی دارد با ایجاد احساس گناه در کودک او را مجبور به بغل کردن در هنگام خداحافظی کند، به این معنا نیست که کودک ملزم به انجام این کار است. پس اگر مثلاً دیدید که مادربزرگ می گوید «امروز به تو یک هدیه دادم پس حالا مرا ببوس تا بدانم چقدر هدیه ات را دوست داشتی!» یا عمو می گوید «به تو اجازه نمی دهم شیرینی بخوری مگر اینکه قبلش بغلم کنی»، فوراً دخالت کنید و به کودک یادآوری کنید هیچ اجباری به انجام این کارها ندارد.
علاوه بر یادآوری «تعلق بدن» به کودکتان، به او «مسئولیت داشتن نسبت به بدن» را هم آموزش دهید. این پیامی بسیار مهم برای کودکان است که باید در طول زندگی خود به یاد داشته باشند. زمانی که کودک شما تلاش دیگران برای برقرارکردن تماس فیزیکی از طریق ایجاد احساس گناه را رد می کند، برای مقاومت در مقابل پیشروی های جنسی در آینده نیز بهتر آماده می شود.
بسیاری از والدین نگرانند که بغل نکردن دیگران توسط بچه ها، نشانه بی ادبی باشد یا دیگران کودک را قضاوت کنند و در موردش حرف بزنند. برای همین برای تشویق کردن بچه ها به برقراری تماس فیزیکی با دیگران مثلاً می گویند «خاله فقط یه بار توی سال به دیدنمون میاد. حداقل موقع خداحافظی بغلش کن». این دستور در حالی صادر می شود که کاملاً طبیعی است وقتی شما کسی را کمتر می بینید کودکتان تماس فیزکی کمتری با او برقرار می کند. به جای اینکه بچه را مجبور به کاری کنید، مثلاً بگویید: «دوست داری عمو را قبل از رفتن بغل کنی؟» اگر کودکتان این درخواست را رد کرد، مجبورش نکنید.
همیشه می شود به جای ترغیب کردن بچه ها به بغل کردن دیگران، راه حل های دیگری پیشنهاد کرد. مثلاً می توانید بپرسید «دوست داری به جای بغل کردنش بزنی قدش؟» اما باز هم به یاد داشته باشد که کودک شما می تواند این پیشنهاد را هم رد کند و مطمئن باشد که تنبیهی در انتظارش نخواهد بود.
اگر کسی به بچه بگوید «بیا بغلم» و کودکتان نشان دهد که علاقه ای به در آغوش گرفته شدن ندارد، اینجا جایی است که باید دخالت کنید. مثلاً بگویید «ترجیح میدی بغلش کنی یا براش دست تکون بدی و خداحافظی کنی؟» ممکن است نیاز باشد به دوستان، اعضای خانواده و دیگر میهمانانتان هم یادآوری کنید که کودکتان را مجبور نکنند محبتش را با درآغوش گرفتن یا اجازه تماس فیزیکی ابراز کند.
