به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، با خروج دولت ترامپ از برجام و تشدید تحریم و دامنه دار شدن مشکلات، غوغاسالاران دلواپس کمی آرام و قرار یافتند و مدتی بود که خط سکوت ناشی از رضایت در پیش گرفته بودند. اما به یکباره با صدای زنگ تلفن های مکرون-روحانی، از خواب تعبیرنشده مرگ برجام پریدند و برای دور جدید هجمه به دیپلماسی دولت روحانی و شخص ظریف وارد میدان هیاهو شدند. البته تشدیدِ دلواپسیِ ذی نفعانِ وضعیتِ بحران، تنها به درون مرزها محدود نبود و همچون گذشته عناصر متخاصم بیرونی با تحرکات آشکار، دلواپسی و عصبانیت خود را بروز دادند.
ذبح مصالح ملی پای منافع جناحی-انتخاباتی
از زمان آغاز به کار دولت روحانی تاکنون، تندروها به دلایلی که بر همگان روشن است، هیچ فرصتی را برای تهاجم علیه تعامل از دست نداده و همواره بر طبل تقابل و تشدید تنش ها کوفته اند. اینبار اما علاوه بر دلایل پیشین، با یک فوریت مواجه اند؛ «انتخابات مجلس».
تندروهای شکست خورده در انتخابات های اخیر از مدت ها پیش روی وضعیت بحرانی حساب باز کرده اند. دلواپسین نیک می دانند که پیروزی دوباره دیپلماسی دولت روحانی نتیجه اش شکست دوباره تندروها در عرصه انتخابات مجلس است. محقق شدن امید تندروها برای موفقیت در انتخابات اسفند و بازگشت به کرسی های قدرت، عملاً در گرو شکست تدابیر دولت روحانی و در نتیجه قطع امید کامل مردم از انتخاب های پیشین خودشان است.
لذا تداوم فضای بحرانی و شرایط نامطلوب کنونی، عملاً شرایط مطلوب برای دلواپسان محسوب می شود و طبیعی است که هرگونه تحرک برای تغییر این فضا را نیز برنتابند و به سرعت واکنش نشان دهند. اما فارغ از این نگاه منفعت جویانه که مصلحت ملی را پیش پای منفعت گروهی و جناحی ذبح می کند، تندروهای دلواپس با مصادره به مطلوب توصیه ها و اظهارات رهبری درباره برجام و مذاکره سعی در پیش برد مواضع [به بیان بهتر منافع] خود و تخطئه دستگاه دیپلماسی دارند.
هجمه های تکراری به ظریف
مصادره به مطلوب ها با چاشنی تقطیع، تحریف و تفسیر به رأی، بارها به ابزارِ تندروهابرای فضاسازی و تخریب دیپلماسی دولت تبدیل شده است. مورد اخیر یعنی سفر ناگهانی ظریف به محل برگزاری نشست سران گروه هفت در فرانسه بود که دوباره هجمه دلواپسان را علیه ظریف و دستگاه دیپلماسی دولت برانگیخت؛ با این بهانه واهی که اقدامی است برخلاف منویات رهبری.
این در حالی است که بازگشت ظریف از پاریس به تهران و پس از تنها یک روز عزیمت مجدد وی به محل برگزاری اجلاس گروه هفت در فرانسه، به وضوح حاکی از مشورت و رایزنی و سپس تصمیم گیری در عالیترین سطح نظام و اقدام هماهنگ شده ای که ظریف تنها نقش مجری آن را ایفا کرد. یا آنطور که حسام الدین آشنا با زبان توئیتری خاص خودش نوشت: «مسئول تدبیرنظام بر اساس {حکمت}- رهبری/ مسئول مدیریت راهبردی سیاست خارجی بر اساس {مصلحت} -رئیس جمهور/ مسئول اجرای سیاست خارجی بر اساس {عزت}- وزیر امور خارجه/ نتیجه: حصر ایران خواهد شکست.»
در کشور ما سیاست های کلان خاصه در عرصه دیپلماسی بدون مشورت در سطوح بالای نظام نه قابل طرح است و نه به مرحله اجرا می رسد. کما اینکه در دور قبل مذاکرات هسته ای از زمان آغاز محرمانه در عمان تا پایان مذاکرات ایران و ۵+۱ در هتل کوبورگ وین، و نهایتاً امضای برجام و تصویب آن در مجلس از همین قاعده پیروی می کرد.
همچنین در طول مذاکرات تمامی محورهای مهم از طرق مختلف (خطوط امن و یا در موارد حساس با سفر یک فرد معتمد به تهران و سپس بازگشت به محل مذاکرات) به اطلاع رهبری می رسید و توصیه ها و رهنمودهای مربوطه نیز از ایشان دریافت می شد.
حرکت در مسیر توصیه های رهبری
یک سال و چند ماه پس از توافق حسن روحانی طی سخنرانی روز دانشجو در دانشگاه تهران، روحانی با تأکید بر اینکه هیچ قدمی در مسأله برجام برنداشتیم مگر آنکه با مقام معظم رهبری مشورت کردیم، اظهار داشت: نامه های مکتوب ایشان خطاب به بنده موجود است و هیچ نامه ای نبوده که ایشان به من داده باشند و دستور قاطعی برای اجرای آن صادر نکرده باشم و همواره مبنا دولت بر این بوده که دستورات ایشان کاملاً اجرایی شود ... در روند مذاکرات، روزی ایشان دستوری فرمودند و در پاسخ چنین گفتم که اجرای آن چه بسا مشکل و دشوار باشد، اما ایشان تأکید کردند که با توکل به خدا کار را به جلو ببرید، بلافاصله پس از آن تیم هسته ای را به تهران فرا خوانده و توضیح دادم که نظر مقام معظم رهبری چنین است و باید اینگونه عمل شود و آنها چنین مطرح کردند که اگر اینگونه عمل کنیم، دیگر مذاکره تمام شده است، ولی پس از چند ساعت مشورت، به آنها اطمینان دادم که با توکل به خدا از این مشکل عبور خواهیم کرد و شما با ایمان قوی کار را به جلو ببرید و با توکل به خدا نکاتی را که رهبر معظم انقلاب بر آنها تأکید داشتند، اجرا کردیم ... برای تصمیماتی که در روند مذاکرات اتخاذ می شد، ساعت ها با مقام معظم رهبری جلسه داشتیم.
محمدرضا باهنر از چهره های اصیل اصولگرا اخیراً در شبکه افق حاضر شد و پاسخ هایی صریح به افاضات مجری دلواپس داد که مدعی مخالفت رهبری و اصولگرایان با تصویب برجام بود: «اینکه می گویید جریان اصولگرایی با برجام مخالف بوده است! من این را قبول ندارم. شما فکر می کنید اگر برجام مخالف جدی در سطح بالای نظام داشت اصلاً کسی این اجازه را داشت که برجام را امضا کند؟ شما فکر می کنید رهبری با برجام مخالف بودند اما نتوانستند جلو آن را بگیرند؟ شما فکر می کنید اگر در مملکت رهبر معظم انقلاب نهایتاً تصمیمی بگیرند کسی هست که بتواند خلاف آن عمل کند؟»
فصل مشترک دلواپسین داخلی، اپوزیسیون خارجی و تیم ب
این روزها با بررسی اجمالی هشتگ ظریف در توئیتر و سپس تفکیک توئیت هایی که بر علیه وی نوشته شده اند، نکته ای قابل تأمل پیش رو قرار می گیرد که هم تآسف آور است و هم هشدارآمیز. کافی است نام و عکس اکانت ها را بپوشانید (صرف اینکه با مواضع و بستگی های کاربر مربوطه آشنایی قبلی نداشته باشید) احتمالاً به سختی می توان مرز قابل ملاحظه ای میان دو طیف تخریب چی داخلی و خارجی که با جنگ روانی مجازی علیه ظریف فضاسازی می کنند دریافت. هر دو طیف با ادبیاتی تند و واژگان توصیفی نسبتاً مشابه ظریف را خائن، دروغگو، نوکر، گوش به فرمان، توجیه گر و ... لقب می دهند. تنها نکته ای که می توان از آن برای مرزبندی تفکیک این دو طیف به کار گرفت می تواند این باشد که مخالفان نظام جمهوری اسلامی ظریف را مجری دستور کار رهبری و توجیه گر و گوش به فرمان نظام و ... می دانند و ارزشی ها سعی می کنند ظریف را در مقابل رهبری و در نوکری آمریکا لقب دهند.
