معرفی قرص کورتیران
کورتیران با نام دیگر تریامسینولون (Triamcinolone) متعلق به یک دسته دارو به نام کورتیکواستروئیدهاست. این داروها از انتشار موادی که باعث التهاب در بدن می‌شوند، پیشگیری میکنند. کورتیران از انتشار موادی که باعث التهاب در بدن می‌شوند، جلوگیری میکنند. از این دارو به منظور درمان بیماری‌هایی مختلفی نظیر اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌شود. توجه داشته باشید که داروهای استروئید مانند کورتیران می‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کرده و باعث شود که عفونت‌هایی را که قبلا یا اخیرا داشته‌اید، بدتر شود. بنابراین در مورد هر گونه بیماری یا عفونت که طی چند هفته گذشته داشته‌اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
مصرف کورتیران در دوران بارداری و شیردهی
کورتیران در گروه c قرار دارد .برای دارو های گروه C در دوران بارداری مطالعات در حیوانات نشان داده است که دارو های گروه C روی جنین اثرات جانبی دارد ولی مطالعات کافی در مورد انسان در دست نیست؛ با این حال منافع استفاده از دارو در زنان حامله ممکن است در مقابل خطرات احتمالی آن بیشتر باشد؛ یا هیچ گونه مطالعه ای در حیوانات و یا مطالعات کافی در انسان موجود نیست. مصرف در شیردهی: با احتیاط مصرف شود.
مسمومیت با کورتیران و درمان آن
تظاهرات بالینی: بلع یک باره، حتی با مقادیر بسیار زیاد، به ندرت موجب بروز مشکلات بالینی می‌شود. اگر دارو به مدت کمتر از سه هفته، حتی با مقادیر زیاد مصرف شود، علائم و نشانه‌های مسمومیت به ندرت بروز می‌کند با این وجود مصرف طولانی مدت این دارو موجب بروز عوارض نامطلوب فیزیولوژیک، از جمله مهار محور HPA، ظاهر کوشینگوئید، ضعف عضلانی و استئوپروز می‌شود.
عوارض جانبی کورتیران
اعصاب مرکزی: احساس سرخوشی، تشنج، سرگیجه، بی خوابی، سردرد، رفتار سایکوتیک، سودوتومور مغزی، پارستزی. قلبی ـ عروقی: HF، زیادی فشار خون، ادم، آریتمی، ترومبوآمبولی، ترومبوفلبیت.
پوست: تأخیر در ترمیم، آکنه، بثورات پوستی. بینی، گوش، چشم، حلق: آب مروارید، گلوکوم.
دستگاه گوارش: زخم گوارشی، تحریک، افزایش اشتها، تهوع، استفراغ، پانکراتیت. متابولیک: کمی پتاسیم خون، زیادی قند خون، عدم تحمل کربوهیدرات، هیپوکلسمی.
عضلانی ـ اسکلتی: استئوپروز، ضعف عضله. ادراری ـ تناسلی: بی نظمی قاعدگی.
سایر عوارض: نارسایی حاد آدرنال، پرمویی، نشانه‌های شبه کوشینگ، سندرم قطع مصرف دارو (تهوع، خستگی، بی اشتهایی، تنگی نفس، کمی فشار خون، کمی قند خون، درد عضلانی، درد مفصلی، تب، سرگیجه و سنکوب) با قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از درمان طولانی مدت.
توقف رشد در کودکان، حساسیت به عفونت.
