موارد مصرف سالبوتامول
اسپاسم برونش در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی برگشت پذیر راههای هوایی
پیشگیری از اسپاسم برونش ناشی از ورزش
عوارض جانبی شربت سالبوتامول
اعصاب مرکزی: تحریک CNS، گیجی، سردرد، پر تحرکی، افزایش تون عضلات، افزایش حس، بی خوابی، کسالت، میگرن، عصبانیت، لرزش، ضعف.
قلبی - عروقی: افزایش فشار خون، طپش قلب، تاکیکاردی. گوش، حلق ، بینی: خشکی و تحریک بینی و گلو (با فرم استنشاقی)، خونریزی از بینی، خشن شدن صدا، احتقان بینی.
دستگاه گوارش: بی اشتهایی، سوزش سر دل، افزایش اشتها، تهوع، تغییر حس چشایی، استفراغ. متابولیک: هایپوکالمی (با دوزهای بالا).
عضلانی - اسکلتی: کرامپ عضلانی. تنفسی: برونشیت، اسپاسم برونش، سرفه، تنگی نفس، افزایش خلط، ویزینگ.
سایر عوارض: واکنشهای ازدیاد حساسیت.
فراموش کردن دوز سالبوتامول
در صورت فراموش کردن یک دوز سالبوتامول، به محض به خاطر آوردن دوز فراموش شده آن را مصرف کنید. اما اگر تقریبا زمان نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، طبق برنامه منظم خود عمل کنید. هرگز مقدار دارو را دو برابر نکنید.
مسمومیت با سالبوتامول و درمان آن
تظاهرات بالینی: سمیت با سالبوتامول ، عوارض جانبی شایع به ویژه علائم آنژین، هایپرتانسیون، هایپوکالمی و تشنج را تشدید مینماید. ایست قلبی ممکن است رخ دهد.
درمان: برای درمان از بتابلوکرهای انتخابی (مثل متوپرولول) با احتیاط زیاد استفاده نمایید. این داروها ممکن است باعث حمله آسم شوند. دیالیز مناسب نیست. علائم حیاتی و سطح الکترولیتهای خون را بطور مرتب کنترل کنید.
مصرف سالبوتامول در دوران بارداری و شیردهی
مصرف در بارداری : ممکن است شکاف کام و نقص اعضاء رخ دهد ، هرچند که الگوی یکنواختی برای ناهنجاریهای جنینی گزارش نشده است .
مصرف در شیردهی : بی ضرری مصرف این دارو در دوران شیر دهی ثابت نشده است .
نکات قابل توصیه سالبوتامول
1- مصرف اسپری می تواند باعث خشکی گلو و دهان شود ، شستشوی دهان با آب پس از هر بار استفاده می تواند به رفع خشکی کمک کند .
2- مصرف مداوم ممکن است به طور متناقض موجب اسپام برونش شود .
3 - در صورت نیاز به کاربرد هر یک از اسپری های کورتیکواستروئیدها ( مثل بکلومتازون ) ، آن را 15 دقیقه پس از سالبوتامول استفاده نماید .
4 - ممکن است برای سالمندان به دوزهای کمتری نیاز باشد ، چرا که سالمندان به آمین های مقلد سمپاتیک حساستر هستند .
5 - مصرف قرص و شربت سالبوتامول در کودکان کوچکتر از دو سال توصیه نمی شود.