به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، روزنامه جوان نوشت: «هم اختلافات بین مسئولین مضر است؛ هم بدتر از آن، کشاندن اختلاف میان مردم مضر است. این را من به مسئولین محترم هشدار می دهم... مراقب باشند. نه اینکه این نامه نگاری ها خیلی مهم باشد؛ نه، صد تا نامه بنویسند؛ کار خودشان را بکنند، اختلافات را به میان مردم نکشانند، چیز های جزئی را مایه جنجال و هیاهو و استفاده تبلیغاتی دشمن و خوراک تبلیغاتی رادیو های بیگانه و تلویزیون های بیگانه نکنند، صد تا نامه بنویسند؛ نامه اهمیتی ندارد. مهم این است که همه ما بدانیم مسئولیتی داریم، همه ما بدانیم موقعیت حساسی داریم.»
این روزنامه در ادامه آورده است: آبان ۹۱ بود که رهبری معظم انقلاب در واکنش به اختلافات جدلی و علنی شده سران وقت سه قوه، در سخنانی که ذکرش رفت، به آنان اینگونه هشدار دادند که چیز های جزئی را مایه جنجال و مایه استفاده تبلیغاتی دشمن قرار ندهند. آن روز ها گرچه با هشدار رهبری، موج جدال محمود احمدی نژاد و علی لاریجانی و صادق آملی لاریجانی فرو نشست، اما تکرار آن در مواردی دیگر نشان داد که آن هشدار تند رهبری را، هم اینان و هم مسئولان دیگر، مصداقی در نظر گرفته اند و اصل مفهوم آن را درک نکرده اند. جدل تند و علنی این روز های دو فقیه شورای نگهبان با یکدیگر، مؤیدی بر این ادعاست که نه فقط آن هشدار سال ۹۱ رهبری، بلکه بسیاری دیگر از اصول مسلم کشورداری را آقایان نه بلد هستند و نه علاقه ای دارند بیاموزند و به کار برند.
مشغولیت سازی کاذب برای مردم
مسئله سازی برای مردم اتفاق کمی نیست. نه آنکه مردم نامحرم باشند یا دانستن حق آن ها نباشد، اما به همان نسبت هم حق مردم است که ذهن و وقت شان را هیاهو های بی سرانجام اشغال نکند. حق مردم است که در میان مشکلات ریز و درشتی که دارند، سرشان گرم جدل های بیهوده و ناشی از اختلافات شخصی آقایان نشود. جنگ و جدال های اینگونه برای مردم آورده ای ندارد و مسئولی که از تریبون مسئولیتش اقدامی انجام می دهد که نه تنها آورده ای برای مردم ندارد، بلکه اتفاقاً آنان را به مسیر یأس از مسئولان می کشاند، آیا شایسته مذمت نیست؟
شرایط کشور از لحاظ اقتصادی مناسب نیست و این موضوع را چه ناشی از عملکرد ضعیف دولتمردان بدانیم و چه ناشی از کارشکنی خارجی و چه هر دو، نباید باعث شود فراموش کنیم که این مردم دیگر ظرفیت باز شدن پنجره های جدید برای چالش را ندارند. باعث تأسف است، اما آقایان رؤسای قوه قضائیه سابق و اسبق را توصیه می کنیم تا اگر بحثی پیرامون «از کجا آورده ای؟» ها دارند، آن را از مسیر قانونی خود، یعنی دستگاهی که ۱۰ سال بر مسند آن نشستند، پیگیری کنند و نه پشت بلندگو! باقی هم که اختلافات شخصی است و علنی کردنش دون شأن آقایان. اختلافات حوزوی هم چنانکه مشی همواره علما بوده، باید در همان مباحثات غیرعلنی طلبگی و علمایی رفع شود و جایش فضای علنی رسانه ها نیست.
دراز کردن زبان طعنه زنان
یادآوری برخی اصول بدیهی به نظر خسته کننده می آید، اما وقتی همین بدیهیات را آقایانی که سال ها در این کشور از مقامات بوده اند و هستند، زیر سؤال می برند و رعایت نمی کنند، یعنی باید بدیهیات را هم گفت. باید گفت: وقتی از سخنرانی تند و بی سند علیه دیگری فارغ شدید و مهمانان مثلاً امین و محرم تان رفتند، وقتی نوشتن نامه تند و افراطی در دفاع از خود و علیه دیگری را به پایان بردید و ذیل آن را امضا کردید و بی آنکه بدانید که مقهور فضاسازی رسانه ای شده اید، احساس استقلال کردید، پس سر بلند کنید و دنیا های بزرگ تر از خودتان را هم ببینید.
این بار را ماهواره ببینید و شبکه های مخالف نظام را نگاه کنید، فیلترشکن نصب کنید و به توئیتر و تلگرام فیلتر شده بروید، سایت های معاند و فیلترشده را بخوانید و ببینید چگونه آبروی نظام برخاسته از آرمان های اسلامی یک ملت و امام شان را حراج زده اید. ببینید با علنی و بزرگ سازی کردن اختلافاتی که نیازی نبود در این سطح و با این ادبیات مطرح شود، چگونه زبان طعنه زنان علیه ایران و ایرانی و رهبری و نظام و انقلاب اسلامی را دراز کرده اید. ببینید چگونه با کلیدواژه هایی که شما دست دشمن مان داده اید، آنان علیه کل سرزمین مان جمله می سازند، گزارش می نویسند و ذوق زده از آنچه آن را جنگ قدرت در جمهوری اسلامی می نامند، خبرسازی می کنند. بله، این بهانه را دعوای شما دست این بهانه جو های همیشه پی جنجال داد. وقتی دو فقیه مجتهد عضو شورای نگهبان که هر یک فقط ۱۰ سال سابقه ریاست بر دستگاه قضایی را دارد، نمی داند چه سخنانی را کجا باید گفت و کجا نباید گفت، لاجرم از دیگران چه انتظاری ا ست؟!
رعایت شأنیت مقام حکومتی
وقتی کسی قبول می کند در جایگاه مدیران ارشد جامعه مسئولیت بپذیرد، لاجرم باید مقتضیات آن را بپذیرد. رعایت شأن این جایگاه یعنی نباید اتهاماتی را از تریبونی که در اختیار داریم، متوجه دیگری کنیم که پیش از این صرفاً نقل محافل غیررسمی و غیرمعتبر بوده و برای آن جز شواهد ظاهری، هیچ مستندی نداریم. قرار نیست مسئول حکومتی در سطح کاربران شایعه پراکن فضای مجازی ظاهر شود. از سویی رعایت شأن جایگاه حکومتی یعنی همان قدر که باید خویش را از موضع تهمت برهانیم، دیگر مسئول نظام را نباید با طعنه و کنایه تخریب کنیم. در دفاع از خود برای رهایی از موضع تهمت نباید آنچنان زیاده روی کنیم که خود منشأ ایراد تهمت های دیگر شویم. این میانه فراموش نکنیم که مسئولان باید مواظب اطرافیان خود باشند، هم از این رو که آنان دست از پا خطا نکنند و مسیر غیرقانونی و تخلف را نپیمایند و هم از این رو که مشاوره های غلط ندهند و بر آتش اختلاف و واکنش های ندمند.
باید به این آقایان یادآور شویم که مسئولیت گرفته اید که در خدمت ایران و ملت ایران باشید، نه آنکه کرسی مسئولیت را به تریبون اتهام زنی ها و دفاعیات شخصی تبدیل کنید که مردم در هیچ کجای این دعوا ها نیستند. اگر شما عضو فق های شورای نگهبان و رئیس مجمع تشخیص نبودید و هر کدام حداقل ۱۰ سال جزو سران ارشد کشور محسوب نمی شدید و الان صرفاً طلبه یا استادی در حوزه بودید، جنگ و جدال شما برای چه کسی می توانست مهم باشد که تیتر رسانه ها شود یا در فضای مجازی دست به دست بچرخد؟! پس حالا که سخن تان به دلیل مسئولیت داشتن در نظام شنیده می شود، حد و شأن و سطح یک مسئول حکومتی را هم رعایت کنید.
