پرایوسی کوین (Privacy Coin) همیشه از پروژه های جنجالی دنیای ارزهای دیجیتال بوده است. پروژه هایی که بسیاری از دولت ها به شدت با آن ها مخالف هستند و معتقدند ابزاری برای جرائم بین المللی است. اما آیا واقعاً اینگونه است؟ آیا ارزهای دیجیتال حریم خصوصی یا همان پرایوسی کوین ها برای سرمایه گذاری خوب هستند؟ در این مقاله به طور مفصل به بررسی پرایوسی کوین ها و معرفی بهترین آنها پرداخته شده است.
آشنایی با پرایوسی کوین ها
پرایوسی کوین ها یا رمزارزهای حریم خصوصی ارزهای دیجیتالی هستند که باهدف مخفی نگه داشتن هویت کاربر و تراکنش های او طراحی شده اند.اگرچه در رسانه ها از رمزارز به عنوان یک ارز ناشناس و دارک وب (Dark WEB) یاد می شود اما واقعیت خلاف این است. اکثر شبکه های بلاکچین تمام تراکنش ها و موجودی کیف پول کاربر را به صورت عمومی منتشر می کنند در نتیجه ردیابی کردن فعالیت های مالی افراد چندان دشوار نیست.تمرکز پرایوسی کوین ها بر ناشناس ماندن و غیرقابل ردیابی بودن تراکنش ها است. این ناشناس بودن ارتباط میان هویت کاربر و کیف پول و هر تراکنش خاص را مخفی می کند و قابلیت ردیاب گریز بودن مانع از آن می شود که طرف های خارجی بتوانند یک فعالیت بلاکچین خاص را به کاربر نسبت دهند. آنها این کار را در فرایندی به نام تحلیل زنجیره ای انجام می دهند.
پرایوسی کوین (Privacy Coin) چیست؟
پرایوسی کوین دسته ای از ارزهای دیجیتال است که با پنهان ساختن مبدأ و مقصد تراکنش ها، محرمانگی و ناشناس بودن تراکنش های بلاکچین را تأمین می کند. از این رو برای جلوگیری از تحلیل زنجیره از روش هایی مانند پنهان سازی موجودی و آدرس کیف پول کاربر و همچنین در هم آمیختن تراکنش ها استفاده می شود.
بیت کوین و سایر بلاکچین های غیرمحرمانه، مطابق با اصل شفافیت اجازۀ رؤیت آدرس ها و تراکنش های عمومی را در شبکه شان به دیگران می دهند و این امکان، پیگیری واریزها و برداشت های حساب افراد را نسبتاً آسان می سازد.با این حال، پرایوسی کوین دو جنبۀ متفاوت دارد: نه قابل شناسایی است (Anonymity) و نه قابلیت ردیابی دارد (Untraceability). جنبۀ ناشناس بودن، هویتِ پشتِ هر تراکنش را پنهان می سازد و جنبۀ غیر قابل ردیابی بودن نیز در عمل ردگیری تراکنش ها را با استفاده از اقداماتی نظیر تحلیل بلاکچین از سمت شخص ثالت غیرممکن می کند.
استراتژی های پرایوسی کوین ها (Privacy Coin)
پرایوسی کوین ها (Privacy Coins) برای حفظ مؤثر ویژگیِ ناشناس بودن و غیر قابل ردیابی بودن، گستره ای از استراتژی های متفاوت را به کار می بندند که رایج ترین آنها شامل چنین مواردی است: آدرس های مخفی، امضاهای حلقوی، کوین جوین و SNARK ها.
- آدرس های مخفی (Stealth addresses) به فرستنده ای نیاز دارد که به منظور جلوگیری از اتصال به یک دریافت کننده، برای هر تراکنش ارسالی، آدرس جدیدی بسازد. مونرو (XMR)، یکی از پرایوسی کوین های برتر، نسخه ای از آدرس های مخفی را به کار می گیرد که پروتکل آدرس مخفی دو کلیده (Dual-key Stealth Address Protocol) یا به اختصار DKSAP خوانده می شود.
- کوین جوین (CoinJoin) به مخلوط کن کوین معروف است و تراکنش افراد مختلف را در هم می آمیزد و در قالب یک تراکنش واحد ادغام می کند و سپس آنها را با استفاده از آدرس های جدید میان کاربران مربوطه توزیع می کند.
- روش Zk-SNARKs مخفف عبارت Zero-Knowledge Succinct Non-Interactive Argument of Knowledge (استدلال غیرتعاملی موجز اثبات دانش صفر) است و با استفاده از آن دارندگان ارزهای دیجیتال می توانند بدون نیاز به ارائه اطلاعات شناسایی حیاتی مانند هویت طرفین تراکنش و موجودی حساب، اعتبار یک تراکنش را تأیید کنند.
آیا پرایوسی کوین ها (Privacy Coin) قانونی هستند؟
پرایوسی کوین ها هم می توانند قانونی باشند و هم نباشند. قانونی بودن این کوین ها به حوزه های قضایی انفرادی بستگی دارد. به عنوان مثال دولت کره جنوبی به منظور جلوگیری از پولشویی معاملات پرایوسی کوین ها را در صرافی های ارز دیجیتال ممنوع کرده است. حتی در حوزه های قضایی که پرایوسی کوین ها ممنوع نیستند نیز معاملات آنها مورد تأیید نیست؛ به این معنی که وضعیت نامشخصی در قانون دارد. به عنوان مثال، دولت ایالات متحده راه متفاوتی در این میان در پیش گرفته و می کوشد برای رفع پوشش معاملات در شبکه های خصوصی، ابزارهایی ایجاد کند.
تراکنش های محرمانه الزاماً موجب ترویج فعالیت های خرابکارانه از قبیل پولشویی و تأمین مالی تروریسم نمی شوند. برخی از کاربران صرفاً حریم خصوصی مالی برایشان مهم است و از حقوق اساسی خود استفاده می کنند. با این حال شمار سازمان های دولتی که نسبت به ارزهای دیجیتال غیرقابل ردیابی سختگیری می کنند پیوسته در حال افزایش است. جالب اینکه افراد سرشناس بسیاری مثل ناوال راویکانت، ایلان ماسک و ادوارد اسنودن به حمایت خود از اپلیکیشن های متمرکز در حفظ حریم خصوصی ادامه می دهند.
باید بنشینیم و ببینیم که سازمان های تنظیم گر جهانی از جمله گروه ویژه اقدام مالی (FATF) چه اقدامات و دستورالعمل هایی در قبال پرایوسی کوین ها (Privacy Coin) انجام خواهند داد.با اینکه پرایوسی کوین ها هنوز ممنوع نشده اند، اما از آنجایی که کشورها و صرافی ها به موجب مقرراتی مانند قوانین سفر اف ای تی اف (FATF Travel Rule) در به اشتراک گذاری اطلاعات متعهد هستند، لذا دشواری هایی برای آنها در این زمینه وجود خواهد داشت.پیش نویس دستورالعمل جدید FATF که پس از مشورت عمومی به صورت رسمی در ژوئن 2021 اعلام خواهد شد، شامل توصیه های جدید AML/CFT (ضد پولشویی/ مبارزه با تأمین مالی تروریسم) در مورد پرایوسی کوین ها خواهد بود.
کاربرد پرایوسی کوین ها
دلایل زیادی برای استفاده از پرایوسی کوین ها در موقعیت های خاص و روزمره وجود دارد. کاربران معتقدند که تراکنش ها همیشه باید خصوصی باقی بمانند و از ابزارهای رمزنگاری قوی برای مخفی نگه داشتن هویت کاربر در حالت آفلاین و آنلاین استفاده شود.مشکل اساسی بلاکچین هایی مانند بیت کوین و اتریوم این است که می توان از طریق هر تراکنش به انجام دهنده آن رسید. از طریق کاوشگر (اکسپلورر) بلاکچین، هرکسی می تواند از هرگونه ارتباط ایجاد شده توسط یک آدرس خاص آگاه شود.کاربر با استفاده از یک پرایوسی کوین می تواند ردپای خود را برای همیشه پنهان کند. هیچ کس نمی تواند ارتباط او با یک صرافی غیرمتمرکز مانند یونی سواپ، یک پلتفرم دیفای مانند آوی یا یک صرافی رمزارز متمرکز بزرگ مانند کوین بیس را ثابت کند.
دلایل محبوب بودن پرایوسی کوین ها
یکی از دلایل محبوبیت پرایوسی کوین ها تقاضا برای آنهاست. هرگونه اطلاعیه ای که بانک ها، دولت ها یا موسسات دیگر در مورد محدود یا ممنوع کردن کامل رمزارزها منتشر کنند ممکن است منجر به افزایش محبوبیت رمزارزها شود.اما دلیل اصلی علاقه کاربران به پرایوسی کوین ها ناشناس بودن است. آنها با پیشرفت حوزه تحلیل درون زنجیره ای بیش از پیش خواهان پنهان کردن تاریخچه پرداخت های خود و غیرقابل ردیابی کردن تراکنش هایشان می شوند.
بازارهای دارک وب نیز تأثیر زیادی بر تقاضای برای پرایوسی کوین ها دارند. کارشناسان حتی معتقدند بازارهای مواد مخدر در وب سایت های اینترنتی غیرقابل دسترسی مورد اصلی استفاده از پرایوسی کوین ها محسوب می شوند.شایان ذکر است که این بازارها با وجود سقوط جاده ابریشم هنوز فعال و پرکاربرد هستند و اینکه هم فروشندگان و هم خریداران با استفاده از کوین هایی مانند مونرو هویت خود را ناشناس می کنند.
آخرین و شاید مهم ترین دلیل یک تابوی دیگر به نام فرار مالیاتی است. اگر مقامات بخواهند با افزایش مالیات از جذابیت رمزارزها برای مردم بکاهند ممکن است تقریباً همه برای مخفی کردن دارایی های دیجیتال خود به پرایوسی کوین ها روی بیاورند. حتی امروزه سرمایه گذارانی وجود دارند که برای فرار از دادن مالیات از چنین رمزارزهایی برای پنهان کردن رد خود استفاده می کنند.
آیا پرایوسی کوین ها کاملاً ناشناس هستند؟
هیچ پرایوسی کوینی ۱۰۰ درصد ناشناس نیست. هدف سازندگان از تمهیدات امنیتی متعدد دشوار کردن منتشر شدن اطلاعات تراکنش کاربران است اما این کار کاملاً شدنی نیست.برای مثال، پیشرفت های چشمگیر در محاسبات کوانتومی می تواند امنیت بلاکچین را تحت تاثیر قرار دهد. این کامپیوترهای قدرتمند می توانند الگوریتم های رمزنگاری را که از کلیدهای خصوصی و سایر جنبه های شبکه های غیرمتمرکز محافظت می کنند رمزگشایی کنند.شبکه ها زمان زیادی برای مقابله با این نفوذ دارند اما تا آن زمان بیشتر و بیشتر در معرض هک شدن قرار می گیرند زیرا سرعت کامپیوترهای کوانتومی از امنیت بلاکچین بیشتر است.
مزایا و معایب استفاده از پرایوسی کوین ها
پرایوسی کوین ها جایگزینی ارزشمندی برای بیت کوین و سایر رمزارزهای عمومی محسوب می شوند. کسانی که می خواهند در زمان انجام معاملات خود ناشناس بمانند می توانند بر اساس سلیقه خود یکی از پرایوسی کوین ها را انتخاب کنند. به هر حال رمزارزهای حریم خصوصی مزایا و معایب متعددی دارند که در زیر با آنها آشنا خواهید شد.
مزایای استفاده از پرایوسی کوین ها
کوین های خصوصی همواره بخش جدایی ناپذیر دنیای ارزهای دیجیتال بوده اند. این بخش از بازار که رشد چشمگیری را در کنار سایرین تجربه کرده است، بنا بر تضاد ذاتی آنان با قوانین مالی سنتی هیچگاه مورد توجه رسانه ها قرار نمی گیرند. با ما همراه باشید تا با مزایای پرایوسی کوین ها بیشتر آشنا شوید.
-
ناشناس بودن
بارزترین مزیت این کوین ها حفظ حریم خصوصی کاربر در آنها است. دفتر کل عمومی فناوری بلاکچین با وجود مفید بودن نمی تواند نیازهای همه را برآورده کند. پرایوسی کوین ها به کاربران این اطمینان را می دهد که بدون تحت نظر قرار گرفتن هر مبلغی را به هر شخصی بفرستند. حریم خصوصی حق مسلم افراد است و کاربران ارزهای دیجیتال باید از آن برخوردار شوند.با استفاده از اطلاعات شخصی کاربران به عنوان کالا، حریم خصوصی بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
-
امنیت مالی
گمنام ماندن نه تنها به پنهان ماندن هویت کاربر کمک می کند، بلکه از هدف قرار گرفتن او نیز جلوگیری می کند. مثلاً اگر شرکتی در حال مبادله کردن مبالغ هنگفتی با مشتریان خود است، رقبا یا هکرها می توانند این را دیده و سعی کنند در مورد آن تحقیق کنند. ناشناس ماندن مانع از آن می شود که عموم مردم بدانند چه کسانی در معامله ای شرکت دخیل است یا مبلغ آن معامله چقدر است.اما مثلاً تراکنش های مهم بیت کوین در حساب های توییتری مانند وال آلارت (Whale_Alert) منتشر می شود. این اطلاعات به بازیگران بدخواه کمک می کنند تا آدرس چنین تراکنش هایی را ردیابی کرده و در مورد دارنده آن اطلاعات بیشتری پیدا کنند.
معایب استفاده از پرایوسی کوین ها
پرایوسی کوین ها به گونه ای طراحی شده اند که پس از ارسال وجه، آدرس مبدأ و مقصد به صورت رمزنگاری شده در اکسپلورر شبکه نمایش داده شده و عملاً به جز ارسال کننده و دریافت کننده، هیچ کس دسترسی به آدرس واقعی آنان نداشته باشد. علاوه بر این یک سری معایبی دارد که در ادامه بیان میشود.
-
کارمزد تراکنش بیشتر
تراکنش های حریم خصوصی به دلیل داشتن تمام ویژگی های اضافی ذکر شده عموماً بزرگ تر بوده و در نتیجه کارمزد پردازش آنها بیشتر است. بسته به اینکه از این کوین ها در چه مواردی استفاده می شود، این نکته ممکن است برای کاربران ناخوشایند باشد.تراکنش های پرایوت سند دش نمونه بارزی از این مشکل است.
-
بدنامی
نسبت به پرایوسی کوین ها اغلب دیدگاه منفی وجود دارد زیرا این ناشناس بودن می تواند به تروریست ها، پولشویی و دیگر بازیگران خرابکار کمک کند. متأسفانه، ارتباط با پروژه های حریم خصوصی ممکن است موجب بدنامی اجتماعی شود و اطرافیان با خود فکر کنند که آنها چه چیزی برای پنهان کردن دارند.دولت ها اغلب مخالف پرایوسی کوین ها هستند زیرا این دارایی ها بیش از ارزهای دیجیتال سنتی قابلیت دور زدن قدرت نظارتی را دارند.
چرا پرایوسی کوین ها (Privacy Coin) در برخی صرافی ها از لیست خارج می شوند؟
از لیست خارج شدن پرایوسی کوین ها به دیدگاه های هر کشور، الزامات مربوط به پولشویی و نحوۀ تنظیم گری تراکنش های محرمانه بستگی دارد. تراکنش های ارز های دیجیتال حریم خصوصی محور می توانند از سیطره و نظارت نهادهای تنظیم گر بگریزند، حال آنکه سازمان های مالی پایشگر بر صرافی های متمرکز مسلط اند.
هنگامی که یک نهاد تنظیم گر ارز دیجیتال خاصی را در درون محدوده خود ممنوع می کند، صرافی مجبور است در اسرع وقت دست از معاملات آن رمزارز بکشد یا خطر تخته شدن کسب و کار خود را به جان بخرد. در چنین مواردی برخی از صرافی ها ترجیح می دهند معاملات آن رمزارز را متوقف کنند و برخی دیگر از آنها کوین مربوط را به طور کامل از پلتفرم خود حذف می کنند.
ارز های دیجیتال حریم خصوصی محور یا Privacy Coin در چند ماه اخیر مورد بازرسی دقیق نهادهای تنظیم گر قرار گرفته اند و برخی از صرافی ها مجبور شده اند که جهت اجتناب از عوارض جانبی تنظیم گری، از لیست حذفشان کنند.
در پی این رخداد، پرایوسی کوین های مطرحی مانند دش (Dash)، مونرو (Monero) و زی کش (Zcash) از لیست چندین پلتفرم معاملاتی شاخص از جمله بیترکس (Bittrex)، کوین چک (CoinCheck)، کوین بیس انگلستان (Coinbase UK) و شیپ شیفت (ShapeShift) حذف شدند.
دلیل حذف پرایوسی کوین ها به خاطر قانون FATF بود که بر اساس آن تنظیم گرهای کشور ملزم می شوند اطمینان حاصل کنند که صرافی ها و ارائه دهندگان دارایی مجازی (VASP) اطلاعات شناسایی کاربران را هنگام انتقال وجوه با یکدیگر به اشتراک می گذارند. نهاد تنظیم گر ارائه دهندگان خدمات دارایی مجازی را هنگام اخذ مجوز یا درخواست ثبت وادار به پذیرش چنین تعهداتی می کند.علی رغم چنین ضوابطی، برخی از گزارش ها نشان می دهند که تبهکاران همچنان بیت کوین را ترجیح می دهند (با وجود اینکه فاقد خصوصیات محرمانگی است).
لیست بهترین ارز های دیجیتال حریم خصوصی محور
در ادامه 5 نمونه از بهترین پرایوسی کوین ها یا ارز های دیجیتال حریم خصوصی محور را بررسی می کنیم. این رمزارزها شامل دش (Dash)، مونرو (Monero)، زی کش (Zcash)، بیم (Beam) و گرین (Green) می شود.
ارز های دیجیتال دش (Dash)
دش یکی از ارزهای دیجیتال ناشناس است که کار خود را در سال 2014 به عنوان فورک بیت کوین آغاز کرد. این پرایوسی کوین پیشتاز، در ابتدا XCoin نامیده می شد و بعدها به DarkCoin تغییر نام داد و دست آخر دش (Dash) نام گرفت. دش واجد ویژگی های ناشناس بودن گزینشی است؛ ویژگی هایی مانند ارسال محرمانه (PrivateSend) که از استراتژی CoinJoin برای اختفای ورودی های تراکنش واقعی استفاده می کند.
گروه مرکزی دش (DCG)، که حافظ توسعه پروژه به حساب می آید، اظهار می کند که دش بر کاربرد پذیری و محافظت از کاربر تمرکز دارد. انشعاب از بیت کوین به این معنا است که دش به طور طبیعی ناشناس نیست. علاوه بر این، رایان تیلور، مدیر عامل شرکت DashPay بر این باور است که دش یک ارز دیجیتال حریم خصوصی محور نیست.به عنوان فورک بیت کوین، جزئیات تراکنشش مانند موجودی کیف پول و آدرس به صورت عمومی در بلاکچین در دسترس است، مگر آنکه کاربر از گزینه PrivateSend یا همان ارسال محرمانه استفاده کند.
مقایسه دش با بیت کوین
تفاوت اصلی دش و بیت کوین به الگوریتم اجماع آنها مربوط است. به عنوان مثال، در حالی که هر دو به صورت طبیعی از الگوریتم گواه اثبات کار (PoW) بهره می گیرند، اما دش دارای لایه ای اضافه است که از مسترنودهایی میزبانی می کند که با مکانیزم گواه اثبات سهام (PoS) کار می کنند.
دش ممکن است از نظر سهولت استفاده، به خاطر سرعت بالای تراکنش و کارمزد تراکنش اندکش، بهترین پرایوسی کوین به نظر برسد. به ویژه اینکه، دش از ویژگی ارسال آنی (InstantSend) برخوردار است که مکانیزم مناسبی است برای فعال کردن تراکنش های آنی.بیت کوین از نظر حفظ حریم خصوصی به پای دش نمی رسد؛ زیرا به صراحت به کاربران اجازه می دهد انتخاب کنند که آیا می خواهند که تراکنش هایشان در معرض رؤیت عمومی باشد یا نه.
مقایسه دش با مونرو
با اینکه هر دوی این رمزارزها کاربردهای محرمانگی دارند، اماً اساساً در طراحی با یکدیگر متفاوتند. دش از سیستمی دو لایه بهره می گیرد که ترکیبی است از گواه اثبات کار و گواه اثبات دارایی و علاوه بر این، ویژگی ناشناس بودنش انتخابی است.از سوی دیگر، تراکنش های شبکه مونرو به طور طبیعی ناشناس هستند. دش از CoinJoin استفاده می کند، در حالی که مونرو برای ارتقای محرمانگی از مجموعه ای از استراتژی ها از قبیل امضاهای حلقوی (Ring signatures) و تراکنش های محرمانه حلقوی (RingCT) بهره می گیرد و باعث می شود که ویژگی غیرقابل ردیابی بودن آن نسبت به دش بیشتر باشد.مونرو هنگامی که به حوزه حفظ حریم خصوصی وارد شد، از دش سبقت گرفت، اما دش بسیار سریع تر و ارزان تر از XRM است.
مقایسه دش با زی کش
دش از الگوریتم هشینگ X11 بهره می گیرد، در حالی که زی کش از مکانیزم zk-SNARK و الگوریتم Equihash استفاده می کند. این دو شباهت هایی با هم دارند: هر دو فورکی از بیت کوین هستند، اندازه بلاک هر دو به 2 MB محدود می شود و مدت زمان تأیید بلاک در هر دو 2.5 دقیقه است.هنگامی که زی کش وارد عرصۀ محرمانگی شد، از دش پیشی گرفت و دیگر آنکه اگر فردی بتواند به مسترنودها دسترسی داشته باشد، می تواند تراکنش های دش را ردیابی کند.
ارز های دیجیتال مونرو (Monero)
مونرو (XMR) از سوی افراد بسیاری، بهترین ارز دیجیتال حریم خصوصی محور موجود در بازار شمرده می شود؛ زیرا از مجموعه ای قدرتمند از ابزار محرمانگی مانند تراکنش های محرمانه حلقوی (RingCT)، آدرس های پنهان و امضاهای حلقوی برخوردار است و با استفاده از آنها به طرز فراگیری به ناشناس بودن تراکنش ها کمک می کند.
در واقع، سطح محرمانگی مونرو آن قدر فوق العاده و بی نظیر است که سازمان خدمات درآمدهای داخلی آمریکا برای کسی که بتواند در تکنولوژی ناشناس بودن آن نفوذ کند، جایزه ای به مبلغ 625 هزار دلار تعیین کرده است. با این حال، یکی از کارکنان شرکت Chainalysis ادعا کرده:با اینکه مونرو ابداعی هوشمندانه است، اما بی عیب و نقص نیست.
مقایسه مونرو با بیت کوین
صرف نظر از اینکه هر دو از الگوریتم اجماع گواه اثبات کار استفاده می کنند، اما تفاوت های فراوانی با یکدیگر دارند؛ زیرا بیت کوین صرفاً یک ارز دیجیتال ناشناس (Pseudonymos) است، در حالی که مونرو یکی از محرمانه ترین کوین های موجود است.
استخراج بیت کوین اغلب نیازمند ایسیک (ASIC) است، در حالی که در استخراج مونرو از ایسیک استفاده نمی شود؛ زیرا ایسیک تنها گزینه CPU را پیش روی ماینرها قرار می دهد. علاوه بر این، بیت کوین از الگوریتم هشینگ SHA-256 استفاده می کند، اما پروتکل XMR هش ریت RandomX را به کار می گیرد.افزون بر اینها، شبکه بیت کوین اندازه بلاک ثابتی دارد، حال آنکه اندازه بلاک مونرو انعطاف پذیر است و برای افزایش گاه به گاه حجم معاملات بهترین گزینه به نظر می رسد. با وجود تمام مواردی که ذکر شد، تبهکاران همچنان بیت کوین را ترجیح می دهند؛ زیرا راحت تر مبادله می شود و تبدیل شدنش به ارز فیات آسان تر است.
ارز های دیجیتال زی کش (Zcash)
زی کش یکی دیگر از پرایوسی کوین های برتر است که در سال 2016 عرضه شد و ریشه مشترکی با دش دارد و یکی از فورک های بیت کوین محسوب می شود. این رمزارز که تحت سرپرستی شرکت الکتریک کوین کمپانی (Electric Coin Company) قرار دارد، برای تأیید تراکنش ها از مکانیزم انرژی بَر گواه اثبات کار (PoW) استفاده می کند.زی کش یا زد کش برای پنهان ساختن تراکنش ها گزینه ای ارائه می دهد که از مکانیزم های محرمانگی و ممانعت از ردگیری استفاده می کند که تراکنش های محفوظ و zk-SNARKS نامیده می شوند.
مقایسه زی کش با مونرو
اول آنکه زی کش از ابزار zk-SNARKs استفاده می کند، اما مونرو ترکیبی از آدرس های پنهان، تراکنش های محرمانه حقلوی و تراکنش های حلقوی را به کار می گیرد. زی کش حفظ حریم خصوصی را به عنوان یک آپشن و گزینه ارائه می دهد، حال آنکه هر تراکنشی که در مونرو انجام می شود، به صورت پیشفرض ناشناس است.کاربران در زی کش از امکان انتخاب برخوردارند و می توانند انتخاب کنند که کدام یک از تراکنش ها پنهان و کدام یک برای عموم قابل رؤیت باشد.از سوی دیگر، توسعه دهندگان مونرو معتقدند که انتخابی کردن ویژگی محرمانگی موجب تضعیف وضعیت محرمانگی در شبکه های خصوصی می شود.
مقایسه پرایوسی کوین زی کش با بیت کوین
زی کش روگرفتی از بیت کوین است، اما ویژگی ها و امکانات اضافه ای مانند محرمانگی انتخابی دارد. دیگر تفاوت میان این دو به نحوه توزیع پاداش استخراج مربوط است.
به عنوان مثال، در حالی که ماینرهای بیت کوین تمام پاداش استخراج را از آن خود می کنند، زی کش اما رویکرد متفاوتی در این باره دارد. برای روشن شدن موضوع باید اشاره کنیم که قبلاً 10 % از پاداش استخراج مونرو به شرکت می رفت و میان سهامداران توزیع می شد؛ به عبارتی دیگر وجوهی بود برای توسعه آینده شرکت. اما هاوینگ نوامبر 2020 باعث شد که سهم مؤسسان از پاداش از بین برود. در حال حاضر ماینرها 80 % پاداش را دریافت می کنند و 20 % باقی مانده به صندوق Major Grants Funds، ECC و بنیاد زی کش اختصاص می یابد.
ارز های دیجیتال بیم (Beam)
بیم (Beam) ارز دیجیتال ناشناس جدیدی است که از یک بلاکچین ناشناس جدید به نام میمبل ویمبل (Mimblewimble) استفاده می کند. صرف نظر از حریم خصوصی، این تکنولوژی با فشرده ساختن داده ها، مقیاس پذیری پروتکل های PoW را ارتقا می دهد و این راهکار باعث شده که دانلود داده ها سریع تر و تأیید و همگام سازی آسان تر انجام شود.بیم همچنین از طریق آدرس های غیرقابل شناسایی، تراکنش های غیرقابل ردیابی ارائه می دهد. علاوه بر این، بیم با استفاده از مکانیزم داندلیون (Dandelion) ترافیک شبکه اش را پنهان می سازد. تراکنش های کوچکی که یک واحد بلاک را می سازند در قالب یک تراکنش واحد بزرگ ارائه می شوند.
ارز های دیجیتال گرین (Green)
گرین (Green) نیز که همانند بیم از بلاکچین میمبل ویمبل استفاده می کند. گرین یکی دیگر از پراوسی کوین های برتر است که در برابر سانسور مقاوم است و مقیاس پذیری بالایی دارد. گرین خود را از بنیانگذار ناشناسش مستقل ساخته و از این رو انگیزه توسعه دهندگانش عمدتاً بر کمک های مالی و اهدا استوار است.جالب توجه اینکه این پلتفرم در زمینه استخراج، قانون جالب و البته جنجالی ای دارد. ماینرها به صورت نامحدودی نرخ پاداش یکسانی دریافت می کنند؛ یعنی ماینری که در دسامبر 2030 به شبکه ملحق می شود به ازای هر بلاک همان مقدار پاداشی را دریافت خواهد کرد که نخستین ماینر در ژانویه 2019 دریافت کرده است.این شبکه برای ارتقای تجربه توسعه دهندگان و کاربران و ایجاد حریم خصوصی، امنیت، سازگاری و بهبود مدیریت فایل ها از استاندارد تراکنشی یکسانی به نام Slatepack استفاده می کند.
سخن پایانی
رمزنگاری در واقع مجموعه ای از اقدامات و روش ها است که برای ایمن ساختن ارتباطات میان افراد طراحی شده است. در نتیجه پرایوسی کوین ها (Privacy Coin) یا همان ارزهای دیجیتال حریم خصوصی محور، علی رغم اینکه ماهیت غیرقابل ردیابی شان بسیار مناقشه برانگیز است و می توانند مورد استفاده مجرمین مالی قرار بگیرند، اما بخشی اساسی از یک اکوسیستم رمزنگاری شده به شمار می آیند.با اینکه بر اساس گزارش ها تنها درصد بسیار اندکی از پرایوسی کوین ها در پولشویی، تأمین مالی تروریسم و سایر اقدامات غیرقانونی به کار می رود، اما دولت ها در سراسر جهان روی خوشی به آن نشان نمی دهند.مونرو در حفظ حریم خصوصی بهترین عملکرد را دارد، زی کش و دش نیز حریم خصوصی را به صورت انتخابی ارائه می دهند. بیم و گرین هم برای کاربرانی مناسب اند که علاوه بر حفظ حریم خصوصی به مقیاس پذیری نیز اهمیت می دهند.
ارز دیجیتال ورج (Verge) چیست ؟
