به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، علی محتشمی متخصص اطفال اظهار کرد: گاهی والدین توانایی کنترل احساسات خود را ندارند و کودکان هم با آگاهی از این مطلب می‌توانند تا حد فریاد زدن والدین خود را تحریک کنند اما والدین برای خنثی کردن این حساسیت‌ها می‌توانند نحوه صحبت کردن خود را تغییر دهند و برای برقراری ارتباط با آنان از شکل فریاد زدن به دیالوگی احترام آمیز با کودکانشان رو آورند.
این متخصص اطفال بیان کرد: فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع کند، اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت؛ در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود می‌شود و به کودکان کمک نمی‌کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.
با کودک خود عصبانی رفتار نکنید
محتشمی گفت: کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و اگر عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند؛ والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح‌تر پیام کمک نمی‌کند، فریاد زدن بر سر کودکان باعث می‌شود تربیت و منظم کردن آنان سخت‌تر شود چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می‌یابد.
وی با اشاره به اینکه فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتار‌های فیزیکی و گفتاری خشن‌تر می‌کند، گفت: فریاد زدن باعث بروز ترس در کودکان می‌شود و در نتیجه احساس آرامش از کودکان گرفته می‌شود؛ همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده‌ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می‌تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود.
کاهش عزت نفس؛ پیامد منفی فریادزدن بر سر کودک
این متخصص اطفال بیان کرد: فریاد زدن بر سر کودکان می‌تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتار‌های خشونت‌آمیز از جمله آنهاست؛ به جای بالا بردن صدای خود رفتار‌های جایگزین دیگری را امتحان کنید به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت‌تر تربیت می‌شوند همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف‌های والدین خود گوش فرا می‌دهند.
محتشمی گفت: والدین می‌توانند پیش از آنکه مجبور به فریاد زدن بر سر کودک خود شوند رفتار‌های تربیتی مثبت دیگری را امتحان کنند؛ در مورد احساسات خود صحبت کنید، عصبانیت احساس طبیعی است و در صورتیکه به درستی کنترل شود می‌توان از آن نکته‌هایی آموخت.
وی بیان کرد: با تأیید تمامی احساسات از شادی و هیجان گرفته تا عصبانیت و حسادت می‌توان به کودک آموخت که این رفتار‌ها همگی بخشی از وجود انسان هستند؛ در مورد احساسات خود با فرزندانتان صحبت کنید و آنان را به انجام این کار تشویق کنید.
بارفتار بد فرزند، آرام و قاطع رفتار کنید
این متخصص اطفال با تاکید بر اینکه با رفتار‌های بد فرزند باید آرام اما قاطع برخورد کرد، گفت: کودکان در برخی مواقع رفتار‌های اشتباه دارند که بخشی از روند رشد آنان به حساب می‌آید، با آنان به شکلی قاطع صحبت کنید که به شأن آنان خدشه‌ای وارد نشود و در عین حال متوجه شوند برخی رفتار‌ها غیرقابل تحمل هستند.
محتشمی با اشاره به اینکه مادران نباید کودک را تهدید کنند، افزود: تنبیه و تهدید کردن باعث به وجود آوردن احساس عصبانیت و درگیری بیشتر می‌شود و در درازمدت مانع از آن می‌شود تا فرزند به یک نظم درونی دست پیدا کند، همچنین وجود نیاز‌های اساسی در کودکان و برطرف کردن آنها مثل خواب و گرسنگی آنان را شاد می‌کند و مجموع رفتار‌های کودکان را مناسب می‌سازد علاوه بر این، در نظر گرفتن برنامه‌های معین به آنان کمک می‌کند تا کمتر مضطرب شوند.
وی اظهار کرد: توجه کنید در برخی مواقع با وجود به کار گرفتن راهکاری برای جلوگیری از بالا رفتن صدا، والدین مجبور به فریاد زدن می‌شوند، در چنین شرایطی معذرت خواهی کنید در نتیجه کودکان این نکته مهم را آموزش می‌بینند که تمامی افراد اشتباه می‌کنند و لازم است معذرت خواهی کنند همچنین در صورتیکه فرزندتان فریاد زد، حد و مرز‌ها را به او یادآوری کرده و گوشزد کنید که داد زدن روشی قابل قبول برای برقراری ارتباط نیست.
محتشمی یادآوری کرد: در صورتیکه برای منظم کردن فرزند خود سر او فریاد می‌زنید، می‌توانید تاثیرات منفی آن را در رفتار کودک خود ببینید به طور مثال فرزندانتان هم برای انتقال پیام و منظور خود با صدای بلند صحبت می‌کنند، علاوه بر این، به جای آرام و محترمانه صحبت کردن، سر والدین خود فریاد می‌زنند، رابطه والدین با فرزند ناپایدار و آسیب پذیر می‌شود و در نتیجه برقراری ارتباطی سالم با آنان سخت می‌شود و همچنین ممکن است این شیوه رفتاری آنان را از والدین دور کند.
