استیون کوک - پژوهشگر ارشد مطالعات خاورمیانه و آفریقا در شورای روابط خارجی، ستون نویس «فارین پالسی»؛ «پرزیدنت» جو بایدن «به یک استراتژی خاورمیانه ای نیاز دارد». این دست کم این جمله مشابهی است که از تعداد زیادی از تحلیلگران در نشریات مختلف از جمله در «فارین پالسی» خوانده ایم و درباره آن بحث صورت گرفته است. این اتهام که دولت بایدن استراتژی راهبردی ندارد، اغلب بازتاب دهنده تفاوت های ایدئولوژیک نویسندگان مطلب با رئیس جمهور و دولتی مستقر در کاخ سفید است و نه فقدان واقعیت های استراتژیک. این انتقاد به طور ضمنی بیان کننده این نظر است: «دولت فعلی سیاست مورد علاقه من را دنبال نمی کند».
با این وجود، برای من جالب است که بایدن یک استراتژی برای خاورمیانه دارد. او و مشاورانش مشکلات منطقه ای و تلاقی آن با منافع امریکا و این که چه منابعی در اختیار امریکا قرار دارد و هزینه های دنبال کردن انواع مختلف سیاست ها را بررسی کرده اند. نتیجه این تفکر یک استراتژی است که می توان آن را «پراگماتیسم (عمل گرایی) بیرحمانه» توصیف کرد. جای تعجبی ندارد که چرا هم فعالان حقوق بشر و هم جنگ طلبان تندرو در امریکا از بایدن گلایه می کنند.
پراگماتیسم (عملگرایی) بیرحمانه شاید واضح ترین نمود عینی خود را در سیاست دولت بایدن در قبال سوریه و یمن نشان داده است. بر اساس اظهارات رئیس جمهور در دوره نامزدی اش برای کسب این مقام انتظار می رفت او نقش فعال تری در مسئله سوریه داشته باشد. البته این گونه نبود که بایدن – هریس در سال ۲۰۲۰ طرحی مفصل در مورد نوع مواجهه با جنگ داخلی سوریه ارائه دهند، اما زمانی که بایدن به عنوان نامزد انتخابات در مورد این موضوع صحبت کرد نشانه ای از رویکرد قاطعانه او در برابر دولت سوریه داشت.
بایدن، ترامپ را به دلیل عدم درک درست از فضای ژئوپولیتیک مورد حمله لفظی قرار داد و گفت که قصد ترامپ برای خروج نیرو های امریکایی از سوریه به نفع اسد و ایران است و همین طور امنیت اسرائیل را برای تامین امنیت خود به روس ها وابسته می سازد. البته زمانی که رئیس جمهوری سوگند یاد می کند به ندرت اتفاق می افتد که لفاظی های تبلیغاتی در دوره انتخابات با سیاستگذاری هایش همسو شوند. جورج بوش پدر به «میخائیل گورباچف» رهبر وقت شوروی گفته بود «لفاظی های توخالی» ای که او احتمالا خواهد شنید را ناشنیده فرض کند.
به جای رویکرد تهاجمی و قاطعانه در قبال سوریه، بایدن این پیام را ارسال کرده که ظاهرا به این نتیجه رسیده که تنش زدایی بهترین راه برای تامین اهداف ژئواستراتژیک امریکا خواهد بود. بر این اساس، برنده شدن بشار اسد رئیس جمهوری سوریه به طور ضمنی تایید می شود و هیچ کس نمی تواند در مورد این واقعیت موجود کاری انجام دهد.
تیم بایدن ظاهرا معتقد است که با کنار آمدن با این واقعیت، امریکا فرصت بیش تری برای کمک به مردم سوریه خواهد داشت و می تواند به فقرای لبنانی کمک کند و روابط با روسیه را تغییر دهد (هر چند که در حال حاضر امریکا و روسیه با یکدیگر درگیر مسئله اوکراین هستند).
دولت بایدن به این نتیجه رسیده که از طریق این رویکرد می تواند سوری ها را از ایران دور کند. در این راستا، اردن طرحی را برای بازسازی حاکمیت سوریه و اتحاد در آن کشور ارائه داده که به نظر می رسد با دیدگاه کلی بایدن هماهنگ شده هر چند کاخ سفید هنوز این طرح را به طور رسمی امضا نکرده است.
گزارش ها حاکی از آن است که دیپلمات های امریکایی در تلاش برای استفاده از خطوط لوله گاز غربی برای ارسال گاز مصر به اردن و پس از آن به لبنان از طریق سوریه دخیل بوده اند و از طریق سوریه به لبنان کمک کردند تا آن کشور بر مشکل قطع متناوب برق فائق آید. با چنین رویکردی، اعضای کنگره از هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه که اسد را متهم به ارتکاب جنایت جنگی کرده اند، متعجب شده اند که چرا دولت بایدن در کنار کشور های عربی از جمله امارات و اردن برای بازسازی سوریه ایستاده است.
نیازی به گفتن نیست که نمایندگان با رویکرد بایدن در قبال سوریه موافق نیستند، اما واضح است که در پس تصمیمات اخیر بایدن در قبال سوریه یک استراتژی اساسی وجود دارد. پراگماتیسم بیرحمانه در سوریه با منافع امریکا در مبارزه با تروریسم، تامین امنیت اسرائیل و منع گسترش تسلیحات کشتار جمعی انطباق دارد و البته در زمینه حقوق بشری که بایدن به دنبالی یافتن راه هایی برای افزایش جریان کمک رسانی به مردم سوریه است. آیا این علت اصلی مسئله را درمان می کند؟ پاسخ قطعا منفی است. شاید استراتژی بایدن بد باشد، اما این تنها گزینه عمل گرایانه ای است که او پیش روی خود دارد.
یمن نقطه دیگری است که پراگماتیسم بیرحمانه بایدن تعیین کننده رویکرد امریکا بوده است. زمانی که سنا به نفع یک بسته کمک تسلیحاتی ۶۵۰ میلیون دلاری برای عربستان سعودی رای داد خشم زیادی را در میان گروه های مدافع حقوق بشر و اعضای مترقی کنگره برانگیخت. دولت امریکا اظهار داشت که تسلیحات ماهیت دفاعی داشته اند، اما مخالفان قانع نشدند.
در مورد بحران یمن، این استدلال مطرح شده که حملات موشکی و پهپادی انصارالله به قلمروی سعودی ماهیت دفاعی دارند. سعودی ها که متحمل رنج ناشی از حملات انصارالله شده اند این استدلال مطرح شده از سوی آن گروه را رد می کنند. سیاست دولت بایدن در قبال عربستان سعودی سخت گیری در قبال آن کشور درباره قتل جمال خاشقجی، مداخله در یمن و نقض حقوق بشر بوده است. دولت او بر این باور است که بیش از آن که واشنگتن به ریاض نیاز داشته باشد این عربستان سعودی است که نیاز مبرمی به امریکا دارد.
درگیری در یمن در سال ۲۰۱۵ میلادی پس از مداخله عربستان سعودی بدتر شد. بایدن در مورد عربستان سعودی متوجه جریان آزاد نفت و توانایی سعودی ها برای تاثیرگذاری بر قیمت نفت و تاثیرگذاری بر قیمت پرداختی مصرف کنندگان امریکایی برای سوخت در پمپ بنزین شده است. در نتیجه، بایدن عربستان سعودی را تا زمانی دوست خواهد داشت که نفت بیش تری به بازار ها عرضه کند چرا که از نظر سیاسی افزایش قیمت سوخت در امریکا به ضرر او خواهد بود.
تا زمانی که تغییر فرهنگی در امریکا رخ ندهد و امریکایی ها کماکان معتقد باشند که حقی الهی برای رانندگی با کامیون های بزرگ و پرمصرف از نظر سوختی را دارند عربستان سعودی کشور مهمی برای امریکا باقی خواهد ماند.
رویکرد عمل گرایی بیرحمانه بایدن نه قهرمانانه است و نه اخلاقی. واقعیت آن است که سیاست خارجی اغلب عرصه ای در مورد تصمیم گیری هایی است که از نظر اخلاقی مشکوک بوده و جای تردید در مورد آن وجود دارد. برخلاف آن چه منتقدان بایدن می گویند او و تیم اش به این موضوع فکر می کنند که در کجا می توانند اعتبار کسب کنند. برخلاف نظر منتقدان بایدن، او و تیم اش در حال تفکر استراتژیک هستند.
تغییر استراتژی اسرائیل در قبال ایران
