به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، همه ما مواردی از تنبیه بدنی را تجربه یا مشاهده کرده ایم. این امر هرچند ناراحت کننده است اما غیرمعمول نیست و بسیاری از والدین، معلمان و مربیان از آن استفاده می کنند. پایان دادن به تنبیه بدنی یک وظیفه اخلاقی است تا زمینه های رشد کودکان سالم و مستقل فراهم آید.
استفاده از نیروی جسمانی که باعث درد می شود (اما نه زخم)، و به عنوان وسیله ای برای برقراری و یا حفظ نظم و انضباط بکار می رود. این وسیله انضباطی بر ترس و تسلیم متکی است و ظرفیت کودک را برای رشد به عنوان یک فرد مستقل و مسئول، کاهش می دهد.
تنبیه بدنی یکی از روش های نادرست منضبط کردن کودکان است. استفاده از تنبیه بدنی در بسیاری از جوامع ریشه کهن دارد و نسل به نسل منتقل می شود. والدین برای تنبیه بدنی دلایلی را ذکر می کنند، اما این امر به هیج وجه توجیه کننده آن نیست. برخی از دلایل همچون :
والدین خواهان آموزش مناسب کودکان هستند.
والدین می خواهند رفتارهای نادرست کودک را اصلاح کنند.
می خواهند تنش را کاهش می دهد.
از آنجا که آنها منابع کافی برای مقابله با یک وضعیت ندارند یا راهبردهایی برای دستیابی به آنچه که می خواهند ندارند، پس به تنبیه متوسل می شوند.
والدین نمی توانند احساسات خود را کنترل کنند.
پیامدهای تنبیه بدنی :
تنبیه هم بر کودکان و هم بر والدین اثر می گذارد. اثر تنبیه بر کودکان شامل موارد ذیل می باشد :
عزت نفس را کاهش می دهد.
خود کنترلی تضعیف می شود و موجب ترویج انتظارات منفی از خود می شود.
به آنها می آموزد که قربانی شوند. امروز ما می دانیم که تنبیه بدنی افراد را قوی و مستقل نمی کند؛ بلکه آنها را بیشتر مستعد قربانی بودن می کند.
در فرایند یادگیری و رشد شناختی، عاطفی و رفتاری آنها تاثیر نامطلوب می گذارد.
کاربرد استدلال را در کودکان از بین می برد. با جلوگیری از گفتگو و تفکر، ظرفیت درک ارتباط بین رفتار و عواقب آنها را تضعیف می کند.
باعث می شود کودکان احساس تنهایی، ناراحتی و بی توجهی کنند.
دیدگاه منفی نسبت به دیگران و جامعه را ترویج می دهد و آنان دنیا را به عنوان یک مکان تهدید کننده درک می کنند.
مانع ایجاد ارتباط مناسب بین والدین و کودک می شود و به روابط عاطفی آنها آسیب وارد می شود.
تنبیه باعث بروز خشم و تمایل به فرار از منزل می شود.
کودک بصورت غیر مستقیم خشونت را می آموزد و در نتیجه به اشتباه تصور می کنند که خشونت یک راه قابل قبول برای حل مشکلات است.
کودکان که تنبیه بدنی شده اند، در تعاملات اجتماعی با مشکل مواجه شوند.
این کودکان در حین آموزش درسی همکاری نمی کنند. آنها تمایلی به یادگیری قوانین ندارند و یا آنها را نقض می کنند.
این کودکان مکررا از آسیب های جسمی رنج می برند.
تاثیر تنبیه بدنی بر والدین :
ایجاد احساس گناه و اضطراب
بروز مکرر خشونت : استفاده از تنبیه بدنی احتمال این که والدین در آینده با فراوانی و شدت بیشتری و همچنین در سایر زمینه های دیگر رفتار تهاجمی را نشان دهند، افزایش می دهد.
کاهش تعامل والد- فرزند
به طور کلی، تنبیه بدنی روشی بی رویه، خطرناک و غیر قابل قبول است. جز نامطلوب ترین روش تغییر رفتار و در عین حال کم اثر ترین وسیله یادگیری و اصلاح رفتار می باشد.
