به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از راستینه،
عوارض خودارضایی
نوشته های نادرست سبب شده است که طی قرون متمادی ، خودارضایی به عنوان یکی از پلیدترین رفتارهای آدمیان شناخته شود و هزاران گونه بیماری و گرفتاری از این بی اطلاعی و بی فکری حاصل آید .
از بررسی حاصل مطالعات آمارگران بزرگ جهان به نتیجه می رسیم که بیش از ۹۰ درصد مردان و ۷۰ درصد زنان در مرحله ای از دوران زندگی خود خودارضایی می زنند . در کلینیک های راهنمایی اطفال ، طی مصاحبه هایی که با اولیای اطفال بعمل آمده ، معلوم شده است که بیش از ۷۵ درصد مادران ، کودکان خود را از خطرات خودارضایی آگاه کرده و آنان را تهدید نموده اند . و همین تهدیدهاست که بچه ها را به وحشت می اندازد و اثرات نامطلوب روانی در ایشان ایجاد می کند بنابراین روش برخورد با این موضوع از طرف والدین از مباحث اصلی بهداشت جنسی است .
عوارض حاصل از روش نادرست خودارضایی :
فروکردن افزارهای گوناگون در مهبل ، ممکن است در دختران ، سبب پاره شدن میزراه گردد . گاه وارد شدن جسم خارجی در مثانه و ایجاد آماس یا خونروی در آن گردد ( چه بسا که عفونت نیز بر آن افزوده می شود ) یا پرده بکارت پاره شده و گرفتاری های اجتماعی و حقوقی به بار آورد .
اما یکی از عوارضی که همیشه مورد بحث بوده است ، مسئله پرخونی اندام های لگنی به سبب خودارضایی های ناکامل در دختران و پسران است .
گروهی از پسران ( و به میزان کمتری دختران ) به اشتباه تصور می کنند که با خودارضایی ، منی که آب حیات و مایه نیروی آدمی است از دست می رود و خوب است که پیش از رسیدن به اوج لذت جنسی و وقوع انزال ، از ادامه عمل خودداری شود و آب حیات هدر نگردد . بیشتر کارشناسان معتقدند که در این مورد ، در اندام های ناحیه لگن پُرخونی ایجاد میشود و این پُرخونی ممکن است باعث بزرگ شدن پروستات و کیسه های منی در مرد و درد کمر در زنان شود .
نکته بسیار مهم از نظر بهداشتی این است که عوارض استمناء ، بیشتر به کشمکش های روانی آن مربوط می شود . مثلاً وقتی یک جوان استمناء را باعث کوری و دیوانگی و غیره بداند ، هر بار که به این کار مبادرت می کند خود را حقیر و گنهکار می داند و این احساس به صورت دائمی موجب اختلالاتی در طرز تفکر او خواهد شد . بنابراین آموزش بهداشت جنسی در این مقطع از طرف پزشکان و متخصصان مربوط حائز اهمیت است .
امروزه عقیده برآنست که یا خودارضایی از انواع طبیعی است که در این صورت نیازی به درمان ندارد و جوان پس از تماس یافتن با جنس مخالف آن را ترک می گوید ، و یا از انواع انحرافی و بیمارگونه است که درمان آن با درمان رفتارهای انحرافی دیگر تفاوت چندانی ندارد . اما گاه جوانی با علائم اضطرابی و ترس و احساس گناه و مانند آن به پزشک مراجعه می کند و از اینکه مجبور است برای کاهش تنش های جنسی خودارضایی بزند و از کوری و دیوانگی و فرجام های ناگوار دیگر آن بیمناک است ، گلایه می کند … در این حال پزشک موظف است که از بی زیان بودن این رفتار نوجوان را آگاه سازد و برای او روشن کند که این روش در شرایط فعلی تنها راه طبیعی کاهش تنش های جنسی است و مطابق قاعده ، اندام آمیزشی نوجوان را بیازماید تا اگر احیاناً نشانی از آماس پروستات ، کیسه های منی ، مجاری ادرار و کلاهک آلت او بیابد به درمان آن همت گمارد . در صورتیکه شکایت نوجوان تنها از زیادی دفعات خودارضایی در شبانه روز باشد و پزشک با بررسی های خود سبب این حالت را ، زیادی نیروی جنسی بیابد ، می توان از داروهای کاهنده تنش و میل جنسی استفاده کند .
