به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از برترین ها، شاید خیلی دل و دماغ نوروز و مناسکش را نداشته باشید اما خب این از عزیزترین چیزهایی ست که داریم، «کرونا» رفتنی ست و در نهایت و در ورق های تاریخ این «نوروزِ» عزیزِ ماست که می ماند، خواستیم با این مطلب یادتان بیاوریم چیز زیادی تا تحویلِ سال نمانده. بهانه جمع آوری این مطلب ارائه اطلاعاتی دقیق از فلسفه ی وجودی «سین های نوروزی» است از کتاب «نوروز» تالیف دکتر سید محمد علی دادخواه، امیدواریم به طبع شما مقبول بیفتد و یادتان نرود که دلِ بهار هم به مردمانی از سرزمین پارس خوش است.
سنجد
بیاییم دل را ترازو کنیم بسنجیم، نی زور و بازو کنیم (فردوسی)
سنجد، نماد سنجیده اقدام کردن است، در اندیشه ایران کهن «خرد» تنها نگهبان همه لحظات زندگی انسان است از این رو سنجد را بر این باور بر سفره می نهند تا هر کس با خویشتن عهد کند که در آغاز سال، هر کاری را سنجیده انجام دهد، قرار دادن سنجد بر سفره هفت سین نشانه گرایش به خرد است و احترام به تفکر و ترویج خرد مندی است، پس به سبب عظمت عقل و تاثیر آن در زندگی انسان ها و به نشانه دل سپردن به رهنمود های عقل، نخستین سین سفره هفت سین، نمادی از عقل است، گزافه نیست اگر اعلام کنیم دموکراسی که برترین حاصل تمدن بشری است در غایت مشارکت عقول است، کسی که می خواهد بر مشکلات زندگی چیره شود باید باید اجازه نظارت و دخالت عقل را در کار های خویش بپذیرد، در حقیقت ملتی پایدار و مقاوم است که اندیشمندان و آگاهانش بیشتر باشد و در هنگام تصمیم نظر خردمندان کسب و اجرا شود.
سیب
دانی که چرا ز میوه ها سیب نیکوست
نیمی رخ عاشق است و نیمی رخ دوست
زردی رخ عاشق است سرخی رخ دوست
به به چه نکو بود دو تن در یک پوست
دومین سینی که بر سفره نهاده می شود «سیب» است که آن را مادر یا بزرگ خانواده در کنار سنجد قرار می دهد. سیب نماد سلامتی است ودرس نخست استمرار حیات را که باید «سالم زیست» را یادآور می شود، سین دوم در پی آن است که در های سلامت و آرامش را به روی ما بگشاید: سین سلامت، کلید راهیابی به همه کامیابی ها و خواست و آرزو ها است، نکته بسیار با اهمیت آن است که سلامت هر نسل سلامت نسل بعد از خود را به همراه می آورد اگر جامعه ای فرسوده و افسرده شد زندگی و در آمد خود را صرف دارو و درمان می کند: یعنی شهر از سلامتی دور می شود و به بیابان مرض و ناخوشی می رسد، سیب را میوه سلامتی، آگاهی و هوشیاری نیز نام داده اند، در ادب پارسی به واژه های سیب ستان و سیب چهره برخورد می کنیم همانند پری چهر و گل چهره کسی که روی وی همانند سیب سرخ باشد و بشاش و بانشاط.
سبزه
گذشت و دلنوازی را عزیزم از درخت آموز که سایه از سر هیزم شکن هم برنمی گیرد
سومین سین سفره هفت سین سبزه است، سبزی نشانه خوش اخلاقی و خرمی و شادابی است، سبزه نماینده کوچکی از درخت است باید از درخت آموخت که در اوج توانایی یا نهایت تنگ دستی از لطف و مهر و ایثار آنچه داری خودداری نکنی و بر بدی و پلشتی و بی حرمتی و پرخاش غلبه داشته باشی و پاسخگویی جهت نیاز هم نوعان باشی، در ایران باستان خانواده ها معمولا سه قاب از سبزه ها به نماد هومت (اندیشه نیک)، هوخت (گفتارنیک) و هوورشت (کردار نیک) بر خوان می نهادند. از جهتی دیگر رنگ سبز آرام بخش است و اضطراب را از ما دور می کند و موجب رفع تنش و گرمای عضلانی میشود، سبز رنگ ایده آل برای فضا هایی است که در آن ها نیاز به تمرکز و آرامش است.
سمنو
سمنو را از آن جهت که قدرت توان افزایی در تن آدمی دارد نماد «قدرت» دانسته اند از طرف دیگر، چون طبخ آن دشوار است و برای تهیه ی آن باید ازکمک دوستان و همسایگان استفاده نمود، از این دریچه سمنو نماد توجه به دیگران و همکاری و همبستگی تلقی شده است، در گذشته های دور دو غذای شیرین برای پیشکش تهیه می کردند یکی غذای شل (سمنو) و دیگری غذای سفت (حلوا) امروز هم که سوهان همان سمنوی سفت شده است برای سوغاتی استفاده میشود، سمنو یادآور آن است که آدمی در کشاکش زندگی خود و مبارزه باطبیعت باید نیرومندی و قدرت خویش را حفظ کند و درازنای زندگی توان لازم برای مقابله با دشواری ها را به دست آورد، برای مقابله بر قهر طبیعت و مقابله با سختی ها، قدرت الزام آورترین مولفه ای است که می تواند ما را در برابر ناملایمات نگهداری کند، قدرت تعبیر به قدرت در پشت میز و یا زور بازو نیست، قدرتی که در صبر و شکیبایی و دیگرخواهی نهفته است قدرت باشرافتی است.
سیر
گر زمین را بر آسمان دوزی، ندهندت زیاده از روزی
سیر در ادب پارسی به معنای کامل و کافی، تمام و پر نیز به کار رفته است، این اشارات در واقع مفهوم نیازنداشتن را برای ما افاده می کند سیر نماد و نشانه «مناعت طبع» است، توانگری به ثروت زیاد نیست به بی نیازی دل است، اگر مانع و مهاری از باید ها و نباید ها در برابر نباشد به هر جای پای می نهد و به هر مالی دست بر می آورد و هر حریمی را می شکند و ارکان جامعه از بنیاد از هم پاشیده و معدوم می شود، پس «سیر چشمی» و چشم سیری از بزرگترین صفات انسان برتر و یار محبوب و مقبول است که باسیر در هفت سین بیان می شود، در ایران باستان گرامی داشتن حقوق و آسایش دیگران تا بدان جا رسید که یک روز در سال یعنی ۱۴ دی ماه جشنی به نام «سیر سور» می گرفتند که در روزی یگانه همگان سیر بخورند، تا بوی آن دیگران را نیازارد، در مورد خواص دارویی سیر هم که کتاب ها نوشته شده است.
سرکه
همه ساله نباشد کامکاری، گهی باشد عزیزی گاه خواری
ششمین سین سفره هفت سین سرکه است، سرکه نماد پذیرش ناملایمات نماد رضا و تسلیم است، چکیده مفهوم نهادن سرکه قبول ناهمواری های زندگی است، در ادب پارسی، سرکه: گویای تلخی و سختی و تندی و ناگواری است، هیچ انسان معتقد و با مسئولیتی نیست که بدون دغدغه بتواند به زندگی ادامه دهد بر این مبادی است که سرکه را بر سفره می نهند بدین مفهوم هر آسایشی با رنج همراه است وسختی لازمه حیات است، سرکه به عنوان نماد ناگواری، در ادبیات ما سابقه دیرینه ای دارد از جمله «سرکه بر ابرو داشتن» کنایه از ترشرویی و عبوسی است یا «سرکه جبین» به معنای ترش رو و بداخلاق است و «سرکه فشاندن» کنایه از بدخلقی است، مخلص کلام اینکه سرکه در سفره یعنی: از لطف گیتی شاد مشو و از کین او خراب مشو ...
سماق
صد هزاران کیمیا حق آفرید کیمیای همچون صبر آدم ندید (مولوی)
آخرین سین سفره هفت سین سماق است، نماد شکیبایی، بردباری و تحمل دیگران است، ایستادگی و صبر و استاقمت برای رسیدن به خواست ها و آرزو ها معنای دیگر سماق است، صبر از ناحیه نگرش مثبت نه گفتن است نه به تحقیر، نه به شکست، نه به زبونی، نه به سیطره غم و اندوه، نه به بی سامانی و بلاتکلیفی، این تاثیر سماق که چشم را باز و بینا می کند دقیقا بر صبر و تامل منطبق است که به دور از عجله و شتاب راه را از چاه باز شناسد، هفت سین فلسفه زندگی خوب و سالم را به ایرانیان می آموزد، سماق نشانه ی این است که تا رسیدن به پیروزی از تلاش باز نایستیم و تلاش کنیم گویی چکاد صبر و امید است.
