به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، چیزی که امروزه مثل نقل و نبات در دهان همه ی آدم ها است و چه عمدی و چه عمدی بر زبان ها جاری می شود چیزی جز دروغ نیست.
ما دروغ گفتن را از دوران کودکی می آموزیم و گاهی تا آخرین لحظات زندگی نیز به این کار ادامه می دهیم.گاهی اوقات آنچنان به دروغ کفتن عادت می کنیم که حتی متوجه دروغ گفتن خود نیز نمی شویم و یا نمی دانیم برای چه دروغ می گوییم. اما بهتر است بیشتر در گفتار و رفتارمان دقت کنیم چراکه یک دروغ به نظر ساده و کوچک می تواند اشتباهات بزرگ و غیرقابل جبرانی را به دنبال داشته باشد.
از قدیم گفتند دروغگو کم حافظه است
اگر به صحبت های فردی شک دارید بهتر است درابتدا به صحبت های او کامل گوش کنید و سپس با هوشیاری کامل صحبت های او را دنبال کنید تا صحت وسقم صحبت های او را بفهمید.به قول ما ایرانی ها دروغگو کم حافظه می شودو صحبت های خود را زود فراموش می کند بنابراین خیلی زود متناقض گویی او دستش را رو می کند.
دکتر علی باجلان در خصوص تعریف و علل دروغ گفتن می گوید: دروغ یعنی چیزی خلاف واقعیت بگوئیم. افراد با دلایا گوناگونی دروغ می گویند.اما گاهی دروغ گفتن دلیل نمی خواهد بلکه به صورت یک عادت درفرد درآمده است.
یکی از علل دروغ گفتن داشتن اعتماد به نفس پایین است که فرد سعی دارد خود را مهمتر از چیزی که هست جلوه دهد بنابراین شروع به دروغ گفتن می کند.
ترس از برخورد خشن مهمترین علت دروغگویی
این روانشناس در ادامه گفت: یکسری از افراد مشکل اعتماد به نفس ندارند اما شرایط اجتماعی و خانوادگی آنها را وادار می کند دروغ بگویند.
به طور مثال دو کارمند با تأخیر به محل کار می رسند یکی با کمال صداقت علت تأخیر خود را خواب ماندن اعلام می کند و شاهد برخورد مناسبی ازسوی رئیس خود نخواهد بود و دیگری به دورغ علت را ماندن در ترافیک اعلام می کند و رئیس رفتار بهتری با او خواهد داشت.
چرا کودکمان دروغگو بار می اید؟
اما درمورد نقش خانواده در گرایش یافتن فرد به دروغ میتوان کودکی را مثال فرد که به علت ترس ز واکنش ئالدین تحقیر شدن و تبیه شدن توسط آنها از گفتن حقیقت امتناع می ورزد و یا کودک می تواند دروغ گفتن را از والدین بیاموزد.
چراکه حرف های پدر و مادر ملاک یادگیری کودک نیستند این رفتار و عملکرد آنهاست که کودک می آموزد.
دروغ می گویم چون به نفع من است
و دسته سوم افرادی هستند که مشکل شخصیتی دارند به راحتی دروغ می گویند، صحبت های دیگران را تحریف می کنند و این سبک شخصیتی دارای شخصیتی ضد اجتماعی نمایشی، خودشیفته، با پتانسیل بالا برای دروغ گفتن است.
راه را نشانش بدهید
در روز های اخیر پیامی درباره ی نحوه ی رفتار با فرد دروغگوکه اصطلاحا در روان شناسی با آن قانون پل طلایی می گویند منتشر شده است.
که طبق این قانون وقتی فردی به ما دروغ می گوید اگر به طور مستقیم به او بگوییم که متوجه دروغ او شده ایم تمام پل های پشت سراو را خراب کرده ایم بنابراین فرد به دروغ گفتن و توجیه کردن حرف های خود ادامه می دهد و راهی برای بزگشت ندارد.لذا بهترین راه این است که با رفتار مناسب و به موقع پلی ازطلا پشت سر او بسازیم تا از این مسیر بازگردد و دیگر به دروغ گفتن خود ادامه بدهد.
باجلان در خصوص نحوه ی برخورد با فرد دروغگو معتقد است در ابتدا باید هدف خود را از برملاشدن دروغ فرد مشخص کنیم گاهی برملاشدن دروغ فرد برای رسیدن به حقی است که توسط او پایمال شده است.
سکوت همیشه جواب نمی دهد
اما گاهی موضوع مسائل خانوادگی است. در این مواقع اگر به طور مستقیم بگوییم که توبه من دروغ گفته ای موجب برهم خوردن ارتباطات می شود بنابراین باید از مهارت های ارتباطی کمک بگیریم.وقتی درباره ی کمک های ارتباطی صحبت می کنیم یعنی سکوت را روش مناسبی برای برخورد با مشکلات نمی دانیم.
چون ممکن است سکوت در برابر یک دروغ موجب شود که متوجه علل مشکل نشود و یا دچار سوء تعبیر از رفتار ما گردد.یعنی فکر کند که ما متوجه دروغ ا نشدیم و بازهم به رفتار خود ادامه دهد.
وی در ادامه افزود: بهتر است اول علت های دروغ در فرد را بشناسیم و سپس آنها را برطرف کنیم تا فرد دیگر مجبور به دروغ گفتن نشود.
باید با صحبت کردن در قالب حکایت یا داستان به او بفهمانیم که متوجه دروغ او شده ایم ولی زمان، نحوه گفتن الفظی که استفاده می کنیم خیلی اهمیت دارد.
دروغگویانی که یک روده راست ندارند
علی باجلان در خصوص نحوه ی درمان افراد دروغگو عنوان کرد: افراد دروغگویی که جزء دسته ی اول و دوم هستند(اعتماد به نفس پایین داردند-شرایط خانوادگی و اجتماعی آنها را وادار به دروغ می کند)با مهارت های گفتاری و صحبت کردن به تدریج درمان خواهند شد اما دسته ی سوم که مشکلات شخصیتی دارند و ۱تا ۵درصد افراد جامعه را شامل می شوند با مهارت های گفتاری قابل درمان نیستند.
این افراد علاوه بر مشکلات شخصیتی، اختلالات دیگر شخصیتی ورفتاری نیز دارند که باید برای درمان حتما به روانشناس و روانپزشک ارجاع داده شوند.
