جراحی های پلاستیک؛ از جراحی بینی گرفته تا تزریق لب و گونه هر کدام عوارضی دارند که با هم چند مورد از آنها را مرور می کنیم.
یکی از روش های جراحی زیبایی که نسبتا رواج پیدا کرده، تزریق ژل برای از بین بردن چین و چروک و ترمیم بخش هایی از صورت است که به دلیل دخالت افراد سودجو و غیرمتخصص در سال های اخیر تبدیل به یکی از جراحی های پرخطر شده است. بسیاری از ژل های تزریقی در کشور استاندارد نبوده و استفاده از آنها به عوارض فراوانی در سر و صورت منجر می شود.
خطر ژل های غیر استاندارد
این ژل ها با نام پلی آکریلامیدژل یا «ژل پاژ» برای از بین بردن چین و چروک، حجم دادن و شکل دادن سر و صورت و برخی اندام های بدن استفاده می شود، صدمات ناشی از استفاده از این ژل ها به صورت آبسه، تورم، عفونت، قرمزی، ناصافی صورت و آویزان شدن (ریختگی) صورت و عوارض متعدد دیگر بروز می کند، بنابراین توصیه می شود حتی الامکان از ژل های مذکور استفاده نشده و در صورت نیاز نیز حتما در این خصوص با جراح پلاستیک مشورت شود.
ژل پاژ ماده ای مصنوعی است و چند سالی از تولید آن برای کشورهای بلوک شرق می گذرد که متاسفانه به عنوان یک پرکننده حجمی و با مقادیر زیاد مورد استفاده قرار می گیرد.
در واقع برخی از ژل های موجود در کشور که اغلب به صورت غیرقانونی وارد می شود، تاییدیه بهداشتی ندارد و استفاده از آنها طی دهه اخیر، خسارات جبران ناپذیری را بر افراد متحمل ساخته و به انجام بسیاری از جراحی های غیرضروری قبل و بعد از تزریق منجر شده است.
این ژل ها از جنس پلی آکریلامید و غیرقابل جذب برای بدن است، متخصصان پوست به هیچ وجه از این ژل برای رفع چین و چروک و فرم دادن به چهره استفاده نمی کنند و انجمن متخصصان پوست هم چنین اجازه ای را نداده است.
پاژ نام تجاری یک نوع از این ژل هاست که نام ژنریک آنها ژل پلی آکریلامیدی است و انواع دیگری را هم شامل می شود و از آنجایی که موضعی است و غیرقابل جذب، در زمره داروها به حساب نمی آید. این ژل نوعی پروتز است که نمی توان نام دارو را بر آن گذاشت و جزو ملزومات دارویی به شمار می آید، از این رو تاکنون مجوز دادن به آن در اختیار سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت نبوده است و از جانب سازمان تجهیزات پزشکی باید مورد تایید قرار می گرفت.
گونه هایی که می افتند
ژل های تزریقی انواع متعددی دارند که برخی ماهیتاً ژل بوده و بعضی دیگر گرچه ماهیتی متفاوت دارند، اما در زمره ژل ها طبقه بندی می شوند، مثلا هیالورونیک اسید هم که نوعی پروتئین تزریقی است از همین دسته به شمار می آید، با این تفاوت که مصرف آن مجاز و استاندارد است، اما ژل پاژ که در دسته اول است نه تنها از سوی انجمن جراحان پلاستیک بلکه از سوی جمعیت متخصصان پوست نیز مردود است.
هیچ یک از متخصصان پوست از پاژ استفاده نمی کنند چرا که عوارض ناشی از مصرف ژل های پلی آکریلامیدی مثل پاژ بسیار زیاد است و ماده تزریقی که درحال حاضر برای متقاضیان استفاده می شود همان اسیدهیالورونیک است.
متاسفانه تزریق این ژل توسط افراد غیرمتخصص نظیر پزشکان عمومی و یا سالن های زیبایی و عمدتا در ناحیه صورت تزریق می شود و حتی دوزهای مصرفی هم بسیار بالاست و از ۲۰ سی سی تا ۲۰۰ سی سی نیز بعضا مشاهده می شود، درحالی که این ماده در موارد بسیار خاص که راه های علمی دیگری وجود ندارد توجیه مصرف داشته و تنها در مقدار محدود و کنترل شده و فقط توسط افراد متخصص باید مورد استفاده قرار گیرد.
برای استفاده از این ژل بیمار باید از هفت خوان جراحی بگذرد که این موارد اضطراری نیز شاید تنها در یک درصد موارد باشد.
بینی های کوچک لزوما زیبا نیستند
زیبایی بینی لزوما به معنای کوچکی بینی نیست؛ بلکه زیبایی بینی در گرو تناسب قسمت های مختلف بینی با هم و نیز تناسب کل بینی با قسمت های مختلف چهره است. هدف جراحی زیبایی بینی زیباتر به نظر رسیدن چهره است نه صرفا کوچک کردن بینی. چه بسیار بینی هایی که با وجود اندازه های بسیار کوچک نه تنها بر زیبایی چهره نیفزوده اند بلکه تناسب قبلی را هم از بین برده اند.
دوم آنکه نوع بافت های بینی فاکتور محدودکننده ای در جراحی بینی است. بینی های با پوست ضخیم و بافت غضروفی ناچیز بارزترین نمونه تاثیر بافت بینی بر نتیجه عمل است. این بینی ها تمایل دارند در مقابل تلاش جراح برای زیبایی مقاومت کنند و با ضخامت پوست ظرافت های بینی را کم کنند. این هنر، دانش و تجربه جراح است که باید در چنین تنگناهایی بر محدودیت های بافتی فایق آید.
سوم آنکه کوچک شدن بینی تا حدی مطلوب است که عملکرد تنفسی بینی به مخاطره نیفتد. کاهش بیش از حد اندازه سوراخ های بینی و برداشته شدن بیش از اندازه بافت های استخوانی، غضروفی و پوست، ممکن است سلامت فرد را به خاطر از دست دادن مسیر تنفسی بینی با مشکلات جدی مواجه سازد. جراح بینی با ارزیابی دقیق وضعیت داخل بینی پیش از جراحی، با پیش بینی بسیاری از احتمالات، می تواند ریسک عوارض تنفسی را به حداقل برساند.
