به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، مسئله پورنوگرافی از مباحثی است که شاید سابقه دیرینه داشته باشد؛ یعنی حتی در سنگ نوشته هایی که از قدیم رسیده، تصاویر برهنه وجود داشته است.
در عصر ما این موضوع به عنوان صنعت و برای کسب درآمد رواج پیدا کرد و در ابتدا به صورت مجلات پورنوگرافی در اروپا و آمریکا گسترش پیدا کرد و سپس در قالب سینمای سکس خود را نشان داد و بعد از آن با شبکه اینترنت این مسئله گسترده تر شد؛ چراکه اولا اینترنت در دسترس بود؛ دوما هویت افراد پنهان می ماند و سوما با هزینه کم می توانند به راحتی به آن دست پیدا کنند.
هشت درصد فعالیت های تجاری آمریکا که بیش از ۱۸ میلیون دلار است به ترویج پورنوگرافی اختصاص دارد و قربانیان آن هم عمدتا نوجوانان ۱۲ تا ۱۷ ساله هستند که خیلی نکته عجیبی است.
آمارهایی که به صورت رسمی از صفحات مستهجنی که در فضای مجازی است، وجود دارد، بیانگر این واقعیت است که ۶۰ درصد صفحات مستهجن مربوط به کشور آمریکاست و این کشور بیش از تمام کشورهایی مثل هلند، انگلیس، فرانسه و ... که صنعت پورنوگرافی دارند، در این صنعت کار کرده است؛ به این معنا که هر فردی اگر بخواهد برای هر صفحه مستهجنی که آمریکا تولید کرده، پنج ثانیه وقت بگذارد، باید ۱۱۳ سال عمر کند تا تمام این صفحات را ببیند. آنان حجم گسترده ای از این فیلم ها و تصاویر را وارد این فضا می کنند.
در این مقاله به برخی باورهای اشتباه یا درست در رابطه با فیلم های پورنو و تحقیقات علمی در رابطه با مضرات آن می پردازیم.
هشت باور درست و نادرست در رابطه با پورنوگرافی
1- با تماشای پورنوگرافی، رابطه جنسی درست را می آموزید
این باور اشتباه است. بازیگران فیلم های پورنو برخلاف زندگی واقعی، برگزیده شده اند. همان طور که تمامی زن های مانکن میانگین قد 1.80 و وزن 45 کیلوگرم دارند تمام مردان و زنانی که در فیلم های پورنو شرکت داده می شوند غیر معمول، جذاب و ایده آل هستند. واضح است شخصی که مبادرت به تماشای همیشگی این فیلم ها می کند در نهایت دچار سردرگمی بین ایده آل های این فیلم ها و دنیای واقعی می شود.
2- پورنوگرافی محرک روابط جنسی است
این باور اشتباه است. براساس تحقیقات انجام شده در 6 درصد زوج هایی که یکی از آنها به تماشای فیلم های پورنو اعتیاد دارد، روابط جنسی دچار شکست می شود. در برخی از این زوج ها برای چند ماه و حتی چند سال رابطه جنسی قطع می شود و گاهی یکی از زوجین دیگر تمایلی به همسر خود نشان نمی دهد. دلیل این هم قضاوت ها و نگاه های منفی است که بیننده این فیلم ها به مرور به همسر خود پیدا می کند و به این نتیجه می رسد که همسرش نمی تواند به خوبی زنان یا مردان دیگر، رابطه جنسی برقرار کند.
در تحقیقی برای اثبات این مساله محققان 2 گروه از زوج ها را با هم مقایسه کردند. یک گروه در هفته یک ساعت و گروه دیگر ساعت ها پورنوگرافی دیدند. بررسی ها نشان داد گروه اول از زندگی جنسی خود رضایت بیشتری داشتند.
3- پورنوگرافی نمایشی از رابطه جنسی کلاسیک و نوعی آموزش جنسی است
این باور اشتباه است. هیچ یک از وضعیت های انتخاب شده، در واقعیت راحت و لذت بخش نیستند بلکه به نحوی انتخاب می شوند که باعث تحریک و تهییج بیننده این صحنه ها گردند. پورنوگرافی مملو از حرکات خشن است و تصویری اشتباه از رابطه جنسی به فرد منتقل می کند و به نحوی باعث گرایش فرد به ایده آل طلبی یا نفرت از رابطه جنسی خواهدشد.
برای فردی که تا لحظه تماشای این فیلم ها رابطه جنسی نداشته است، اطلاعات مخابره شده از پورنوگرافی مسمومیت زاست و تصویری نادرست از رابطه جنسی و میل جنسی به فرد می دهد.
4- پورنو اعتیادآور است
این باور درست است. 6 تا 9 درصد افرادی که پورنوگرافی نگاه می کنند به تماشای آن معتاد می شوند و نمی توانند تمایل خود را به تماشای این فیلم ها محدود کنند.
6- با تماشای فیلم پورنو مردان می آموزند که زنان چگونه از رابطه جنسی لذت می برند
این باور اشتباه است. زنانی که در این فیلم ها حضور دارند هیچ یک مقابل دوربین لذتی از رابطه جنسی نمی برند. در حالت طبیعی زنان حاضر نیستند در هر زمان از روز و با هر مردی رابطه جنسی برقرار کنند. برخلاف آنچه در فیلم ها نمایش داده می شود هیچ زنی دوست ندارد در یک زمان با چند مرد رابطه جنسی داشته باشد و حتی حضور زن دیگری حین برقراری رابطه با یک مرد خوشایند نیست.
پورنوگرافی درواقع بر گرفته از تخیلات مردانه است و فانتزی زنانه محسوب نمی شود. هیچ احساسی طی آن وجود ندارد و عشق کاملا نادیده گرفته شده است. این در حالی است که قلب و مغز نیز به اندازه آلت تناسلی در برقراری رابطه جنسی دخالت دارند. نگاه کردن به فیلم های پورنو هرگز باعث افزایش توانایی و مهارت های جنسی نمی شود بلکه برعکس اعتماد به نفس بینندگانش را کاهش می دهد.
7- مدت زمان رابطه جنسی در این فیلم ها طبیعی است
این باور اشتباه است. بازیگران این فیلم ها یا دارو مصرف می کنند یا صحنه ها ویرایش شده و ساختگی است. برای داشتن نعوظی طولانی و برقراری یک رابطه جنسی کامل به بازیگران مرد در فیلم پورنو هزینه پرداخت می شود. به همین دلیل این مردان داروهای تقویت کننده جنسی از جمله ویاگرا مصرف می کنند. این بازیگران با دادن آگهی و پس از بررسی های مختلف انتخاب می شوند.
8- زنان بیش از مردان به تماشای این فیلم ها تمایل نشان می دهد.
این باور نیز اشتباه است. آمار نشان می دهد مردان تمایل بیشتری به تماشای پورنو دارند. برخلاف مردان که با چشم تحریک می شوند زنان تمایل چندانی به تماشای این فیلم ها ندارند و در اکثر زنان تماشای فیلم پورنو باعث تحریک جنسی نمی شود.
پورنوگرافی به مغز آسیب می زند
تاکنون بیش از 20 تحقیق در رابطه با تاثیر پورنوگرافی بر مغز انجام شده است. همگی این تحقیقات ثابت کرده تماشای فیلم های پورنو آسیبی معادل مصرف مواد مخدر یا الکل بر مغز دارند. نتایج تحقیق جدیدی که محققان دانشگاه کمبریج انجام دادند نشان می دهد مغز افرادی که گرایش مکرر به تماشای فیلم های پورنو دارند همانند مغز افراد الکلیک است. در این تحقیق به کمک تکنیک تصویربرداری MRI مشخص شد تماشای پورنو بخشی از مغز را هدف می گیرد که مسئول خلاقیت و احساس خوشبختی است.
آمار نشان می دهد در هر ثانیه در اینترنت 38 هزار نفر فیلم پورنو جستجو می کنند و یک سوم این افراد را خانم ها تشکیل می دهند. با هر بار تماشای فیلم پورنو در بدن ترشح تستوسترون، دوپامین و اکسی توکسین افزایش می یابد و این موضوع باعث خستگی مغز می شود و به حافظه و تمرکز فرد آسیب می زند.
ترشح دوپامین به میزان بالا در هنگام تماشای فیلم پورنو، باعث خستگی مناطق جلویی مغز می شود که در تصمیم گیری و کنترل رفتار دخالت دارد. دوپامین برای حس خوشبختی حیاتی است اما وقتی فردی به تماشای این نوع فیلم ها وابسته می شود ترشح دوپامین افزایش می یابد و این موضوع سلول های تولیدکننده را خسته می کنند. در نتیجه ترشح به مرور کم می شود و رسیدن به حس خوشبختی در فرد به تدریج کمرنگ خواهدشد و فرد ناچار برای رسیدن به آن راه های دیگری از جمله اعتیاد یا مصرف الکل را انتخاب می کند که این موضوع خود به مغز آسیب می زند.
اکسی توسین نیز هورمونی است که باعث ایجاد اعتماد بین افراد می شود. افرادی که به تماشای این نوع فیلم ها اعتیاد دارند ابتدا اعتماد زیادی به همسرشان پیدا می کنند اما ترشح بیش از حد این هورمون به مرور زمان باعث تاثیر منفی بر زندگی اجتماعی، احساسی و زناشویی شان می شود و تحقیقات نشان می دهد می تواند باعث بروز مشکلاتی در زندگی زناشویی و حتی خشونت های خانگی شود.
محققان در بررسی های خود روی موش ها، منطقه مربوط به حس خوشبختی را تحریک کردند و ترشح زیاد ترکیبات شیمیایی در مغز در نهایت به مرگ موش ها انجامید. در انسان ترشح زیاد این ترکیبات باعث خستگی شدید مغز می شود و این مساله، حافظه، تمرکز، توجه و قدرت تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار می دهد. مغز افرادی که به تماشای فیلم های پورنو اعتیاد دارند صرفا تحریک می شود و این موضوع روی کارکرد مغزی و ضعیت روانی این افراد اثر منفی می گذارد.
در سال 2002 تحقیقی روی افراد معتاد به کوکایین انجام و مشخص شد مناطقی از لوب پیشانی در این افراد آسیب دیده است. در سال 2004 تحقیق دیگری به اثبات رساند اعتیاد باعث افزایش وزن بخشی از مغز می شود. تماشای پورنوگرافی نیز آثار مشابهی بر مغز دارد. بررسی های جدید تر نشان داده وابستگی به تماشای تصاویر جنسی و فیلم های پورنو باعث تغییر خود به خود و شدید ساختار مغز می شود.
محققان در بررسی های خود به این نتیجه رسیده اند که تماشای پورنوگرافی در کودکان زیر 14 سال به شدت به مغز آنها آسیب می زند و می تواند باعث تغییرات شدید رفتاری شود. یک سوم کودکانی که این نوع فیلم ها را تماشا می کنند تنها چند روز بعد، رابطه جنسی را آغاز می کنند و متاسفانه احتمال تمایل به تجاوزات جنسی و رفتارهای خشن جنسی در این افراد بیشتر است.
استمنا از عوارض دیگر تماشای پورنوگرافی است
بسیاری از جوانان با تماشای فیلم پورنو به استمنا روی می آورند. این کار باعث می شود فرد به مرور وارد دنیای تخیلی خود شده و از واقعیت و زندگی جنسی واقعی دور شود و دیگر از رابطه عادی زناشویی احساس لذت نکند.
چگونه خود را از اعتیاد به پورنو برهانیم
دانشمندان برای اعتیاد به پورنوگرافی 5 مرحله ذکر کرده اند که به آنها مراحل اعتیاد به پورنوگرافی گفته می شود:
• مرحله مواجهه با مواد پورنوگرافی: بسیاری از افرادی که به پورنوگرافی اعتیاد دارند، تماشای مواد پورنوگرافی را از سنین پایین شروع کرده اند.
• مرحله اعتیاد: در این مرحله، فرد مبتلا به مواد پورنوگرافی رجوع می کند و یک حالت اجبار در وی است که نمی تواند از رجوع به آن اجتناب کند.
• مرحله افزایش: در این مرحله روز به روز میزان استفاده از مواد پورنوگرافی بیشتر می شود و بیمار نمی تواند دست از آنها بکشد.
• مرحله حساسیت زدایی: در این مرحله مواد پورنوگرافی حساسیت اولیه خود را برای بیمار از دست می دهند و فرد دیگر مثل اوایل با مواد پورنوگرافی تحریک نمی شود. بیمار سعی می کند با استفاده بیشتر و متنوع تر از مواد پورنوگرافی به حساسیت اولیه دست پیدا کند، ولی این اتفاق نمی افتد.
• مرحله عمل: در این مرحله بیمار از دنیای پورنوگرافی خارج و وارد اعمال پورنوگرافیک می شود.
راه های مقابله با اعتیاد به مواد پورنوگرافی
بیمار می تواند با اقداماتی به شرح زیر به خودش کمک کند تا از دام اعتیاد به پورنوگرافی خلاصی پیدا کند:
• محیط خود را عوض کند و کارهایی را که هر روز انجام می داده تغییر دهد.
• از موقعیت های پرخطر (موقعیت هایی که سبب می شود فرد از مواد پورنوگرافی استفاده کند، مثل تنها بودن) اجتناب کند.
• فهرستی از نتایج منفی و مثبت استفاده از مواد پورنوگرافی تهیه و با خود مرور کند.
• سعی کند کمتر در موقعیت تنهایی قرار گیرد. بهتر است همیشه یک یا چند نفر در اطراف فرد باشند.
• دوستان و روابط خود را مرور کند. هر عاملی را که سبب کشیده شدن فرد به طرف استفاده از مواد پورنوگرافی می شود، کنار بگذارد.
• راه هایی پیدا کند که بتواند به اضطراب، خشم و افسردگی خود غلبه کند.
• سعی کند فعالیت هایی را پیدا کند که سبب آرامش می شود و می تواند از آنها لذت ببرد.
