به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نت نوشت:
من هر بار که به موضوع چاقی کودک در اتاق معاینه می پردازم، کلماتم را می سنجم. بله! من می دانم، شما احتمالاً می خواهید به من بگویید که نباید از واژه “چاق” استفاده کنم. اما در پرونده الکترونیکی پزشکی کودک، اگر شاخص توده بدنی، برابر یا بالاتر از صدک ۹۵، مبتنی بر سن و جنس باشد، صحت این واژه را تصدیق می کند. فعالان بهداشتی و پزشکی، درست مانند والدین، ممکن است کار سختی برای بحث درباره این موضوع سنگین داشته باشند؛ بدون افزایش پریشانی هایی که بسیاری از کودکان همین حالا هم به آن دچار هستند.
هرگز به فرزندتان تان “چاق” نگویید!
دکتر استفان جون پونت، استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس دال می گوید: «گناه و سرزنش، باعث تغییرات نمی شوند، بلکه فقط باعث می شوند مردم احساس بدی کنند و وقتی مردم احساس بدی داشته باشند، انگیزه ای برای رفتار سالم ندارند.»
دکتر پونت، یکی از نویسندگان اصلی یک مقاله جدید است که به طور مشترک توسط آکادمی پزشکی کودکان و جامعه چاقی منتشر شده است. این مقاله، “ننگی که کودکان و نوجوانان باچاقی مفرط تجربه کرده اند” نام دارد که در مجله Pediatrics منتشر شده است. این بیانیه به پزشکان متخصص اطفال توصیه می کند که از واژه های خنثی مانند “وزن” و “شاخص توده بدنی” استفاده کنند؛ نه اصطلاحات “چاق” و “چربی”. نویسندگان، همچنین پیشنهاد می کنند از واژگانی مانند “کودک با وزن بیش از حد” به جای “یک کودک دارای اضافه وزن یا چاق” استفاده کنیم.
آن ها به طور گسترده تر توصیه می کنند که کارآموزان پزشکی باید در روش ها و نگرش های خود دقت کنند تا مطمئن شوند که هیچ تعارضی برای کودکان دارای اضافه وزن نسازند. و فراتر از این، از ما می خواهند که در جامعه بر علیه این کم لطفی، اقدام کنیم. آن ها این توصیه را در قالب یک مقاله پژوهشی گسترده ارائه کرده اند که به صورت متداول، بر روی کودکانی که به خاطر وزنشان دچار آزار و اذیت و اهانت می شوند، انجام داده اند و بررسی کرده اند چگونه این موضوع دقیقاً نتیجه معکوس خواهد داشت.
ربکا پهل، روانشناس بالینی، استاد بخش مطالعات انسانی و خانواده در دانشگاه کانکتیکات و یکی دیگر از نویسنده های اصلی این مقاله گفت: “چون تمام توجه به وزن و اثرات سلامت آن در تنظیمات پزشکی انجام می شود، بخش اجتماعی و احساسی، غالباً دچار بی توجهی می شود. وزن، در حال حاضر یکی از عوامل مکرر آزار و اذیت کودکان چاق و اهانت به آن ها است.” تحقیقات، علاوه بر اثرات مستند این امر بر سلامت روان و عزت نفس کودکان، اثرات بسیار مضر بر روی عادات غذایی کودکان، و افزایش خطر ابتلا به یکجانشینی و وزن گرفتن را بررسی کرده اند.
طی یک تحقیق که اخیرا در یک مجله پزشکی منتشر شده، دکتر Puhl و همکارانش، برخی اثرات را بر روی نوجوانانی که در مورد وزن شان مورد اهانت قرار گفته بودند، بررسی کردند. این مطالعه بیش از ۱۸۰۰ نفر را شامل می شود که برای ۱۵ سال بررسی شده اند و اکنون در اواسط ۳۰ سالگی اند.
دکتر Puhl گفت: “اهانت در مورد وزن نوجوانان چاق ، چاقی و همچنین خوردن غذا، سرکوب احساسات را به دنبال دارد. این اهانت ها، پیامدهای طولانی بر روی سلامتی و رفتارهای بهداشتی دارند؛ مخصوصاً برای زنان که با تجارب مسخره شدن به وسیله همسالان و اعضای خانواده در دوران نوجوانی برای پرخوری، جلوه ضعیف بدنی، چاقی و یک شاخص توده بدنی بالاتر رو به رو شده اند”. ۱۵ سال بعد، او گفت: “مردان اگر در نوجوانی توسط همسالان مسخره شده باشند، برخی موارد مشابه شامل چاقی را در بزرگسالی نشان می دهند.”
دکتر پول گفت: “تحقیقات نشان می دهند دو سوم نوجوانان در اردوگاه های کاهش وزن، گزارش می دهند که بیش از ۹۰ درصد اوقات توسط همسالانشان، در مورد وزنشان مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. یک گزارش دیگر می گوید که آن ها همچنین توسط اعضای خانواده مورد تمسخر قرار گرفته اند. متخصصان بهداشت اطفال ممکن است از معدود افرادی باشند که بتوانند از این افراد، حمایت و از آسیب، جلوگیری کنند.”
دکتر ماری جوسیتیو، مدیر امور چاقی اطفال در بیمارستان Bellevue، گفت: “بدترین چیز، این است که وارد اتاقی با حضور یک دختر ۱۱ ساله شوم و بگویم فرزند شما چاق است. کودک، شروع به گریه می کند.”
کاترین باوئر، اپیدمیولوژیست و استادیار دانشکده علوم تغذیه در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه آریبورگ میشیگان، ذکر کرد: “مسئله رایج این است که مردم نمی دانند این قبیل جمله ها نامناسب هستند. در حالی که اگر ما فقط به آنان اطلاع دهیم، به طرز جادویی برای تغییر رفتارشان با انگیزه خواهند شد.” در واقع، او گفت، نشان دادن چاقی به عنوان یک ننگ، دقیقاً اثر معکوس دارد. انتقاد و تحریک شرمساری فقط موجب می شود افراد در مورد خودشان احساس وحشتناکی کنند؛ نه انگیزه می دهد و نه آن ها را قادر به انجام تغییرات می کند.
ما، همه، از جمله فرزندانمان، با فرهنگی زندگی می کنیم که عمیقاً از وزن بیش از حد انتقاد می کند و در عین حال، به طور مداوم، فرصت ها و آگهی هایی برای پرخوری مفرط ارائه می دهد. دکتر پونت گفت: “مهم، این است که بر تقویت نقاط مثبت تمرکز کنیم و به سمت منفی ها نرویم.” برای والدین و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی، این کار، به این معنی است که اطمینان حاصل کنیم کودک را می بینیم؛ نه فقط عدد ترازو را. متوجه باشید که خود یک کودک، به مراتب مهم تر از وزنش است. برای همه نقاط مثبتش ستایشش کنید. با این کار، وقتی به بعضی از موضوعات چالش برانگیز می رسیم، آنها هنوز هم می توانند عزت نفس خود را حفظ کنند.”
دکتر پول گفت: “مدت زمانی که در اتاق معاینه صرف می شود، باید شامل صحبت کردن درباره تغذیه و ورزش باشد. اما تمرکز باید بر سلامتی و عادات بهداشتی باشد. بنابراین کاملاً منطقی است که در مورد الگوهای خوردن غذا، زمان غذا خوردن خانواده، غذاهایی که بچه ها در خانه و مدرسه انتخاب می کنند، زمان تماشای تلویزیون و ورزش، صحبت کنید. البته، تماشای بیش از حد تلویزیون و یا مصرف مواد غذایی بی کیفیت، بیش از حد مسئله ساز است؛ حتی اگر شما لاغر باشید!”
او گفت: “موثرترین راه والدین برای کمک به یک کودک، ایجاد تغییراتی سالم برای تمام اعضای خانواده، صرف نظر از شکل و اندازه است. سعی کنید تغییرات کوچک مانند افزودن یک سبزی جدید به رژیم غذایی خانواده، نگه نداشتن نوشیدنی های شیرین در خانه یا پیاده روی تا مدرسه به جای رانندگی را به آرامی ایجاد کنید.”
اگر فرزندی دارید که روی این موضوع حساس است، سعی کنید اطمینان حاصل کنید که هیچ کس او را از این جهت نیازارد.
دکتر مسیتو گفت: “بحث های عمومی سر میز غذا که آزاردهنده و منفی هستند، مفید نمی باشند. برخی از مردم در پاسخ به احساس استرس، پرخوری می کنند.”
همه کارشناسان متوجه می شوند که یک پیام ضروری برای کودکان این است که هر چند تغییرات سالم در رژیم غذایی آن ها ممکن است ضروری باشد، اما آن ها هنوز هم می توانند از روزهای خاص و رفتارهای ویژه و غذاهای خاص لذت ببرند. دکتر پونت گفت: “از تعطیلات لذت ببرید! تغییرات را در تعطیلات انجام ندهید!”
