مورژلونز، یک بیماری ناشناخته است که در آن فرد فکر می کند، چیزی زیر پوستش در حال حرکت است. در ادامه این بخش درباره علل ایجاد و راههای پیشگیری از این بیماری را می خوانید. بیماری مورژلونز یک وضعیت پوستی بحث برانگیز و غیرقابل توضیح است.
در اینجا به سوالات متداول در مورد مورژلونز و پیشنهادها برای مقابله با آن پاسخ وجود دارد.بیماری مورژلونز یک بیماری غیر معمول و غیرقابل توضیح است که با الیاف کوچک یا ذرات دیگر که از زخم های پوستی بیرون زده است، مشخص می شود.
افراد با این مشکل اغلب احساس می کنند که چیزی در حال خزیدن بر روی پوست و یا سوزش پوست آن ها است. برخی پزشکان این وضعیت را به عنوان آلودگی وهم آلود تشخیص می دهند و آن را با رفتار درمانی، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان پریشی و مشاوره درمان می کنند.
برخی دیگر فکر می کنند که نشانه ها مربوط به یک فرآیند عفونی در سلول های پوست هستند که البته مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
بیماری مورژلونز چیست و چه نشانه ای دارد؟
نشانه ها و علامت ها بیماری مورژلونز :
افرادی که بیماری مورژلونز دارند، علائم و نشانه های زیر را گزارش می کنند:
- جوش ها و یا زخم های پوستی که می تواند موجب خارش شدید شوند.
- احساس وجود خزنده در رو و زیر پوست، اغلب مانند راه رفتن، سوزش و یا گاز گرفتن حشرات است.
- الیاف، نخ یا الیاف سیاه در پوست و روی پوست.
- خستگی.
- سختی در تمرکز.
- فقدان حافظه کوتاه مدت.
- حال ناراحت.
- خارش شدید و زخم های باز مرتبط با بیماری مورژلونز می تواند به شدت با کیفیت افراد زندگی تداخل داشته باشد.
- خارش جوش های پوستی از علائم بیماری مورژلونز
محققان درباره بیماری مورژلونز چه می دانند؟
تحقیقات انجام شده بر روی مورژلونز توسط گروه های چندگانه در طول ده ها سال، نتایج متناقضی را به همراه داشته است. مطالعات متعدد امکان ارتباط احتمالی بین مورژلونز و عفونت با بورلیا اسپیروچتس را گزارش می دهد.
این نتایج با مطالعه قبلی مرکز کنترل و پیش گیری بیماری ها (CDC) در تضاد دارد، که به این نتیجه رسید که این شرایط ناشی از عفونت و یا انگل ها است. CDC به بررسی 115 نفر مبتلا به مورژلونز اشاره کرد که CDC به آن به عنوان توضیح غیرقابل توضیح اشاره می کند، نشان داد که بیشتر فیبرهای موجود در زخم های پوستی پنبه ای و نخی هستند.
گزارش CDC به این نکته اشاره کرد که این وضعیت اغلب در میان زنان سفیدپوست میانسال دیده می شود و علائم آن بسیار شبیه به بیماری های روانی مربوط به آلودگی ناشی از هجوم انگل ها (آلودگی وهم آلود) است. مطالعات تحقیقاتی کوچک کوشیده اند تا علت و درمان موثر برای این بیماری را تعیین کنند. اما هنوز هیچ راهنمای قطعی درباره تشخیص و درمان آن وجود ندارد.
چه کسانی به بیماری مورژلونز مبتلا می شوند؟
طبق نتایج تحقیقات و بررسی ها درصد ابتلا در کودکان و بزرگسالان یکسان است و ممکن است افرادی در خانواده نشانه ای از بیماری را نشان دهند در حالی که دیگر اعضای خانواده سالم باشند. بسیاری از بیماران در مطالعه این مرکز نشانه های وسواسی را نشان دادند. حدود نیمی از افراد این مطالعه مشکلات دیگری ازجمله افسردگی و سوءمصرف مواد را هم داشتند.
علت بیماری مورژلونز چیست؟
روشهای تشخیص بیماری مورژلونز:
نگرش های متداول متخصصان بهداشتی به سوی این بیماری عبارتند از:
- فکر کردن به این که بیماری مورژلونز یک شرایط خاص است که باید توسط تحقیقات تایید شود.
- فکر کردن به علائم و نشانه های بیماری مورژلونز ناشی از بیماری دیگر و اغلب بیماری های روانی است.
- عدم تایید بیماری مورژلونز و یا حفظ قضاوت تا زمانی که بیشتر شناخته شود.
- برخی از افرادی که مظنون به داشتن این بیماری هستند، ادعا می کنند که این بیماری را نادیده گرفته یا با چیزهای دیگر اشتباه گرفته بودند.
- در مقابل، برخی پزشکان می گویند افرادی که نشانه ها و علائم بیماری مورژلونز را گزارش می دهند معمولاً در برابر توضیحات دیگر برای شرایط خود مقاومت می کنند.
بیماری مورژلونز چگونه تشخیص داده می شود؟
مقابله با بیماری مورژلونز:
نشانه ها و علائم مربوط به بیماری مورژلونز می تواند نگران کننده باشد. حتی با اینکه متخصصان سلامت ممکن است در مورد ماهیت این مشکل با هم مخالفت کنند، شما سزاوار درمان با شفقت هستید.
برای مدیریت علایم و نشانه های خود این کارها را انجام دهید:
یک رابطه با یک تیم مراقبتی از بهداشت و درمان تهیه کنید ؛ پزشکی را پیدا کنید که نگرانی های شما را تایید می کند، یک بررسی کامل انجام می دهد، از طریق گزینه های درمان با شما صحبت می کند و با یک تیم چند رشته ای کار می کند.
صبور باشید:
پزشک شما احتمالاً به دنبال شرایط شناخته شده ای است که قبل از بررسی تشخیص بیماری مورژلونز به درمان مبتنی بر شواهد اشاره می کند.
آیا بیماری مورژلونز درمان دارد؟
ذهن باز داشته باشید:
علل مختلف علائم و نشانه های خود را در نظر بگیرید و توصیه های پزشکتان را برای درمان به بحث و بررسی قرار دهید - که ممکن است شامل درمان طولانی مدت سلامت روانی نیز باشد.
به دنبال درمان برای شرایط دیگر هم باشید:
درمان تنش و اضطراب، افسردگی و یا هر شرایط دیگری که بر تفکر، حالات و یا رفتار شما تاثیر می گذارد.
منبع :نمناک
