به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، مینا سلامت بخش : مبتلایان به اختلالات سایکوتیک یا روانپریش، هذیان گفتن را که به افکار و ادراک غلط همراه است با وجود شواهد مسلم و واقعیت های موجود برای خود حفظ می کنند. اختلالات سایکوتیک از انواع اختلالات روانی شدید به شمار می رود، این دسته از بیماران با واقعیت قطع رابطه کرده و اغلب توهم و هذیان را تجربه می کنند.
وی ادامه داد: توهم در حقیقت، ادراک غلطی است که هیچ پایه واقعی ندارد. می تواند به صورت دیداری، شنیداری، بویایی و لمسی باشد. بیمار چنین افکاری را حتی با بودن شواهد مسلم علیه آن، در ذهن خود حفظ می کند و دیگران آن را قبول ندارند.
این روان درمانگر گفت: اختلال سایکوتیک در افراد دارای اسکیزوفرنی یا همان روان گسیختگی از مهمترین اختلالات روانی است و اسکیزوفرنی فرم، اسکیزوافکتیو، هذیانی، سایکوتیک گذرا، سایکوتیک مشترک و سایکوزهای پس از زایمان نیز دیگر انواع این نوع اختلالات هستند.
سلامت بخش نسبت به خصوصیات مبتلایان به روان پریشی اظهار داشت: اگر فردی دچار روان پریشی شد در وضعیتی قرار خواهد گرفت که توان تشخیص یا شناخت تفاوت میان افکار درونی، فانتزی ها و واقعیت های اطراف خود را نخواهد داشت. برخی از افراد ممکن است دچار یک روان پریشی گذرا و روان پریشی موسوم به روان پریشی واکنشی یا دچار بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی شوند.
وی تصریح کرد: اکثر بیماران که دچار روان پریشی می شوند با گذشت زمان به طور کامل یا تا حدودی بهبود می یابند. به دنبال آن بر اثر مداوا خطر روان پریشی های تازه کمتر می شود.
روان پریشی یا خیال پردازی
این روانپزشک گفت: آنچه که یک فرد روانپریش در یک حالت درک می کند برای دیگران واقعیت ندارد. این واقعیت یا خیال پردازی به عبارت دیگر رویا یا توهم زدگی است برای نمونه می تواند به معنای این باشد که فرد مبتلا به این اختلال صداهایی می شنود یا پدیده هایی را احساس می کنید که دیگران قادر به دیدن یا شنیدن آن نیستند.
این رواندرمانگر اظهارداشت: در یک حالت روان پریشی افکار تبدیل به حقیقت محضی می شود که نمی توان با آن استدلال کرد. افراد گوناگون در یک حالت روان پریشی واکنش های گوناگونی بسته به موقعیت، شخصیت و شرایط پیرامونی از خود نشان می دهند.
وی افزود: فردی که دچار روان پریشی است برای نمونه می تواند، فکر کند که یک شخصیت تاریخی است که پلیدی یا دیگر خصوصیت ها را نمایندگی می کند. یک روان پریش در صورت عصبانی شدن ممکن است حتی با اطرافیان خود برخورد کند، فرد دیگری خود را به مثابه یک نجات بخش مطرح کند که می خواهد همه کسانی را که در پیرامون خود می بیند در آغوش گیرد در حالی که فرد سوم درون گرا شده و خود را منزوی می سازد. برای اطرافیان همه اینها پوچ یا ناخوشایند جلوه می کند.
شناخت مبتلایان به اختلال سایکوتیک
سلامت بخش اظهار داشت: شناسایی کسی که دچار اختلال سایکوتیک یا همان روان پریشی است همچنان مشخص نیست. اما این بیماری می تواند یک آسیب پذیری فردی باشد که یا ارثی یا به دوران رشد فرد مربوط باشد یا اینکه به ویژه به یک ضربه روانی یا حادثه بهت آور فرد به این اختلال مبتلا شده است.
وی با بیان اینکه افرادی که مواد مخدر مانند حشیش، ماری جوانا مصرف می کنند مستعد روان پریشی هستند. افزود: آسیب های احتمالی در این نوع اختلال بیخوابی، اضطراب، نیمه شیدایی یا افسردگی اساسی می توان نام برد که در بین این بیماران چشمگیر است.
این روانپزشک تصریح کرد: چنانچه فردی دچار روان پریشی طولانی و منظم است مبتلا به اختلال سایکوتیک شده که نیاز به مداوا دارد.
روان گسیختگی یا اسکیزوفرنی
سلامت بخش با بیان اینکه از عمده اختلال سایکوتیک می توان به افراد دارای اسکیزوفرنی یا همان روان گسیختگی اشاره که حدود یک درصد انسان ها به آن مبتلا هستند، گفت: روان گسیختگی در واقع اختلالی است که حداقل شش ماه طول می کشد. در این دوره به مدت حداقل یک ماه، بیش از دو مورد از علائم مرحله فعال از جمله هذیان، توهم، تکلم نابسامان، رفتارهای به وضوح نابسامان و علائم منفی در فرد مبتلا مشاهده می شود.
وی افزود: روان گسیختگی پیش از ۲۵ سالگی شروع و به طور نامحدود ادامه خواهد داشت. از این رو کم توجهی و انزوای اجتماعی که به دلیل ناآگاهی عمومی نسبت به این اختلال گریبانگیر مبتلایان اسکیزوفرنی می شود، بیماران و خانواده های آنان را آزار می دهد.
وی با بیان اینکه اگرچه اسکیزوفرنی بنیادی زیستی دارد اما عوامل محیطی و روانی نیز در پیدایش آن مؤثر است، اظهار کرد: خودکشی از علل شایع مرگ این دسته افراد است، به نحوی که بالغ بر ۵۰ درصد مبتلایان به روان گسیختگی در طول عمر خود حداقل یک بار اقدام به خودکشی می کنند.
درمان فرد روان پریش یا روان گسیخته
سلامت بخش مصرف داروهای آنتی سایکوتیک را بخشی از راهکار درمان بیماران روان گسیخته و روان پریش برشمرد و افزود: بخش دیگر و اصلی درمان این نوع بیماران تقویت مداخله های روانی- اجتماعی و از جمله روان درمانی بهبود بالینی است.
وی افزود: کاربرد ترکیبی داروهای ضد روان پریشی و درمان های روانی- اجتماعی، برای درمان اکثر بیماران اسکیزوفرن سودمندتر از کاربرد هریک از درمان ها به تنهایی است.
