به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایلنا، رییس اتاق بازرگانی ایران و ایتالیا اظهار کرد: سیاست گذاران و نخبگان ما بدانند که حتی اگر تحریم ها برداشته شود ولی نتوانیم ارتباط سوئیفت را برقرار کنیم و به FATF نپیوندیم هیچ فایده ای نخواهد داشت. چون اگر نتوانیم پول را جابجا کنیم برداشتن تحریم ها چه سودی خواهد داشت؟
احمد پور فلاح در مورد وضعیت تجاری ایران با ایتالیا اظهار داشت: سال های طولانی به خصوص در دهه های بعد از انقلاب، ایتالیا شریک اول تجاری ایران بود، تا جایی که تا ده سال پیش رکورد 1 میلیارد و 700-800 میلیون یورو در معاملات مان با ایتالیا را تجربه کردیم، ایتالیا تقریبا همه نیاز پالایشگاه هایش را از ایران تامین می کرد.
وی اضافه کرد: شبی که آقای ظریف برای نهایی کردن برجام به ژنو سفر می کرد؛ من با هیئتی از تجار ایران به آنجا رفتم. معاون انرژی ایتالیا می گفت ما تا این اندازه پولدار نیستیم که غیر از ایران از کشور دیگر هم نفت بخریم. سوال کردم مگر ما نفت را ارزان می فروشیم؟ گفت اینطور نیست، بلکه ما همه پالایشگاه هایمان را از نظر فرمولاسیون تنظیم کردیم که نفت ایران را مصرف کنند و تغییر دادن آن سرمایه گذاری زیادی را می خواهد. اما امروز ایتالیا یک بشکه نفت هم از ما نمی خرد , مجبور به سرمایه گذاری زیادی شد تا نفت دیگری را جایگزین ایران کند. البته بازگشت این وضعیت دشوار است، اینها فرصت های طلایی هستند که ما از دست دادیم.
رییس اتاق بازرگانی ایران و ایتالیا تصریح کرد: آخرین آماری که ما قبل از کرونا داشتیم نشان می داد که معاملات ایران و ایتالیا به حدود 600-700 میلیون دلار رسیده که بسیار ناچیز است ولی به نسبت ارتباط با بقیه کشورها، ارتباط ما با ایتالیا هنوز قطع نشده و به صورت مویرگی هنوز ادامه دارد، به خصوص شرکت های کوچک و متوسط به دلیل عدم ارتباط با آمریکا، از این نظر مشکلی ندارند.
وی اضافه کرد: این شرکت های کوچک حجم کمی را به خود اختصاص می دهند ما باید بتوانیم در سطح کلان تر با شرکت های دنیا رابطه داشته باشیم. حجم اقتصاد ما در دنیا هجدهم یا نوزدهم است و ما باید سهم بیشتری داشته باشیم. تحریم ها و نپیوستن ما به FATF روی این مقوله بسیار تاثیر گذاشته است. نداشتن ارتباط سوئیفت با دیگر کشورها بسیار مشکل ایجاد کرده و بسیاری از فرصت طلبان از این وضعیت سوء استفاده می کنند و منافع ملی ایرانیان به خطر می افتد. من امیدوارم با گشایشی که در سطح بین المللی در حال انجام است، به تدریج تحریم ها کمرنگ شود.
پورفلاح گفت: سیاست گذاران و نخبگان ما بدانند که حتی اگر تحریم ها برداشته شود ولی نتوانیم ارتباط سوئیفت را برقرار کنیم و به FATF نپیوندیم هیچ فایده ای نخواهد داشت. چون اگر نتوانیم پول را جابجا کنیم برداشتن تحریم ها چه سودی خواهد داشت؟
عضو اتاق بارگانی ایران تصریح کرد: ایتالیا هنوز پای کار ایستاده و متاثر از هیجان های خاص نشده و ارتباطات مان را در حد مویرگی با ایتالیا حفظ کردیم. ارتباط با سفارت، کنسولگری و بخش بازرگانی ایتالیا در تهران بصورت منظم وجود دارد.
وی افزود: ارتباطات اقتصادی حتی می تواند در فعالیت های سیاسی هم تاثیر بگذارد و تاثیر آن هم قابل مشاهده است. سعی کردیم که ارتباط را حفظ کنیم تا ریشه آن خشک نشود به امید آنکه روزی اتفاقی بیافتد تا ایتالیا دوباره شریک اول تجاری ما شود.
رییس اتاق بازرگانی ایران و ایتالیا در مورد پول های بلوکه شده ایران در ایتالیا تصریح کرد: پول بلوکه شده ایران در ایتالیا به اندازه کشورهایی مثل چین، هند و عراق نیست ولی انتقال پول مقداری از محموله های آخر نفتی که به ایتالیا فروختیم امکان پذیر نبود، این رقم خیلی بالا نیست و فکر می کنم حداکثر 4 تا 5 میلیارد دلار باشد.
وی در مورد تاثیرات روی کار آمدن جو بایدن اظهار داشت: بعضی از سیاست گذاران ما گفتند که برای ما فرقی نمی کند کدام رییس جمهور با چه تفکری روی کار بیاید. ولی من به عنوان یک فعال بخش خصوصی می گویم قطعا بی تاثیر نیست. دیدگاه های کسی که پافشاری می کرد تا درآمدهای ما به صفر برسد، با دیدگاه کسی که به گونه ای دیگر فکر می کند، متفاوت است. همین دموکرات ها بودند که در زمان آقای اوباما به برجام شکل دادند.
وی خاطرنشان کرد: ما باید با حفظ منافع ملی مذاکره کنیم. من به عنوان فعال بخش خصوصی باور دارم که با قهر کردن و دور بودن هیچ گاه مشکلات ما حل نمی شود بنابراین با منافع 50-50 باید مذاکره کنیم. مسلما امروز به شرایط آینده خوشبینانه تر از یک سال گذشته می توان نگاه کرد البته نباید آنقدر خوشبین باشیم که فکر کنیم مثلا یک ماه دیگر اتفاق خاصی می افتد.
پورفلاح خاطرنشان کرد: الان این التهابی که در بازار وجود دارد بیشتر از آنکه منطقی باشد هیجانی و احساسی است، قطعا این شرایط به شرایط 3-4 روز پیش می رسد ولی در میان مدت حتما شرایط ما در معامله با کشورهای دنیا بهتر خواهد شد. البته این شرایط مقدار زیادی به دیدگاه های سیاست گذاران داخلی ما مربوط می شود.
