به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز،پرستو عباسی با اشاره به این‌که بهترین عواملی که می‌توانند نشانگر شاد بودن فرد باشند، عوامل درونی هستند نه بیرونی، عنوان کرد: کودکان شاد دارای ویژگی‌های خاصی از جمله اعتماد به نفس، آرامش، درک بهتر محیط، اجتماعی بودن و خوش بینی است که او را از سایر کودکان متمایز می‌کند.
وی با بیان این‌که یک کودک شاد و خوشحال می‌خندد، بازی می‌کند، از خود کنجکاوی نشان می‌دهد و به تحریک دائمی نیاز ندارد، ادامه داد: عموم والدین تمایل دارند کودکانشان در یک جا بنشینند و با اسباب بازی‌هایشان بازی کنند، در حالی که دویدن و پریدن از فعالیت‌هایی است نه تنها اقتضای دوران کودکی است، بلکه موجب شادابی و نشاط کودک و در مواردی تخلیه انرژی‌های هیجانی او می‌شود.
عباسی با اشاره به این‌که هنگامی که کودکان بتوانند بین کلمات و احساسات خود ارتباط برقرار کنند، توانایی درک و مدیریت احساسات خود را پیدا می‌کنند، بیان کرد: توجه زیاد به کودکان به هیچ وجه او را لوس نمی‌کند، بلکه والدین با توجه به نیازهای او احساس امنیت و اطمینان خاطر در وی را ایجاد می‌کنند و باید در کنار رشد کودک کمی عقب کشیده و اجازه دهند تا بدانند بدون حضور دائمی والدین خود به منظور تأمین نیازهایشان نیز می‌توانند زندگی کنند.
عباسی با ذکر این نکته که گفتار و رفتار والدین به فرزندانشان می‌آموزد که آیا می‌توان به دیگران اعتماد کرد یا نه، افزود: پدران و مادران باید به گونه‌ای رفتار کنند تا حس استقلال کودک را تقویت کنند و در نهایت کودک خود را قادر به ارتباط پایدار و سازنده‌ای مبتنی بر عقل و منطق با دیگران در سال‌های آتی زندگیشان سازند.
این کارشناس با ذکر این نکته که کودکان به طور فطری خود محور هستند، عنوان کرد: قبل از سه سالگی برای کودکان واقعاً سخت است که همدردی کنند، لذا والدین می‌توانند با رفتار و واکنش به‌موقع و با محبت خود به آنها نشان دهند که احساساتشان را می‌فهمند و برایشان مهم است.
وی با اشاره به این‌که باید در سنین پایین به کودکان مسئولیت داده شود، تصریح کرد: ندادن مسئولیت به فرزندان از سوی والدین دلسوزی نابجایست، چرا که این محبت بی معنا باعث بروز رفتار عدم تعهد در کودکان و در نتیجه تضعیف اعتماد به نفس و عدم استقلال او در سال‌های آینده زندگیش شود.
عباسی با بیان این‌که سرگرمی، بازی و شادی کودک به اندازه آموزش اهمیت دارد، خاطرنشان کرد: کودکان می توانند در بازی و تعامل با دیگر افراد با نحوه ارتباط مؤثر، اعتماد و احترام آشنا شده و این امر، خود منجر به پیشرفت های فردی و خانوادگی او در زندگیش خواهد شد.
