به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از فرارو، دور جدید درگیری ها میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان بعد از توقف کوتاه درگیری ها بر سر اختلافات ارضی دو کشور آغاز شده است. سوشان استپانیان سخنگوی وزارت دفاع ارمنستان روز پنجشنبه گفت: نیرو های جمهوری آذربایجان با پرتاب خمپاره به روستای ارمنستان حمله کرده اند. وزارت دفاع جمهوری آذربایجان نیز در بیانیه ای از ادامه درگیری ها در منطقه شمالی این کشور به دنبال حمله ارمنستان به روستا های این کشور خبر داد.
این دو کشور در چند دهه گذشته درباره منطقه مورد مناقشه قره باغ اختلاف داشته اند. اختلافی تاریخی که به فروپاشی امپراتوری نیکلای دوم، انقلاب روسیه (۱۹۱۷) و ظهور دولت های مستقل در قفقاز در سال های آخر جنگ جهانی اول بر می گردد که موجب شد تا رقابت در زمینه تسلط بر قره باغ و اختلاف مرزی، قومیتی و تاریخی در کوهستان زانگزور (نخجوان) باعث درگیری های شدیدی میان اولین جمهوری ارمنستان و جمهوری دموکراتیک آذربایجان ایجاد شود. جنگی که از سال ۱۹۱۸ آغاز شد و چهار سال طول کشید. جنگی که ریشه هایش را سیاست تزاری رقم زده بود. چون مقامات تزاری برای ممانعت از هر گونه وحدت اتباع در قلمرو امپراطوری، مرز های داخلی امپراتوری را مرتبا تغییر می دادند و سعی می کردند اقوام مختلف و مناطق جغرافیایی گوناگون را در یک واحد اداری جای دهند. همین شد که روستا های مسلمان نشین در میان ارتفاعات ارمنی نشین جای داشتند و پاره ای از روستا های ارمنی نشین نیز در جلگه ها برجای مانده بودند.
تداوم اختلافات قومی و ارضی میان این دو کشور در سال ۱۹۸۸ موجب وقوع جنگ قره باغ شد. قره باغ از نظر منافع استراتژیک برای ارمنی ها و آذربایجانی ها به یک اندازه اهمیت داشت. قره باغ مرز طبیعی مسلطی بود که سلطه هر کدام از آن ها بر این منطقه، دیگری را در موضع ضعف قرار می داد. این جنگ از فوریه ۱۹۸۸ تا مارس ۱۹۹۴ در ناحیه قره باغ، واقع در جنوب غربی جمهوری آذربایجان به طول انجامید. در این جنگ اکثریت ارمنی ساکن با پشتیبانی ارمنستان در مقابل جمهوری آذربایجان قرار گرفتند. با بالاگرفتن درگیری، هرکدام از طرفین سعی در پاکسازی قومی مناطق تحت تصرف خود کردند.
این جنگ موجب قطع روابط دیپلماتیک جمهوری آذربایجان و ترکیه با ارمنستان و انسداد مرز ها شد. در این بحران کشورهایی، چون ایران، ترکیه، روسیه، آمریکا، فرانسه و سازمان های بین المللی نظیر سازمان امنیت و همکاری اروپا و شورای امنیت سازمان ملل متحد نقش آفرینی کردند. در نهایت در ۲۴ دسامبر ۱۹۹۴ میلادی آتش بس اعلام شد و شورای عالی قره باغ، روبرت کوچاریان را به عنوان نخستین رییس جمهور آنجا انتخاب کرد.
بار دیگر در اوایل آوریل ۲۰۱۶ درگیری های خونینی بر سر منطقه قره باغ میان دو کشور رخ داد که دست کم ۱۱۰ نفر از هر دو طرف کشته شدند. در نهایت در پنجم آوریل با میانجی گری روسیه، هر دو کشور تن به پذیرش آتش بس دادند.
حالا پس از گذشت چهار سال بار دیگر آتش اختلاف بین دو کشور زبانه کشیده است. این اختلافات در حالی است که مذاکرات صلح میان دو کشورو تحت نظارت بین المللی تاکنون به راه حلی درباره اختلافات ارضی دو کشور نینجامیده است و کمکی به حل مشکل نکرده است. ولی با بروز درگیری های اخیر میان نیرو های جمهوری آذربایجان و ارمنستان، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در تماس های تلفنی جداگانه با وزرای امور خارجه جمهوری آذربایجان و ارمنستان، آمادگی جمهوری اسلامی ایران را برای کمک به پایان دادن به تنش ها و میانجی گری اعلام کرده است.
لو رفتن اطلاعات نظامی جمهوری آذربایجان نزد ارمنستان علت اختلافات اخیر دو کشور است
رضا صدرالحسینی در باره اختلافات اخیر جمهوری آذربایجان و ارمنستان گفت: موضوع این بار اختلافات بین این دو کشور، قره باغ نیست. هر چند مسئله آذربایجان و ارمنستان یک موضوع بسیار قدیمی است و به تنش ها و اختلافات این دو کشور حول قره باغ برمی گردد، اما این دفعه اختلاف بر سر منطقه مورد مناقشه یعنی قره باغ صورت نگرفته وخارج از آن رخ داده است.
وی افزود: علت درگیری به گذشته برمی گردد و همواره هم میان این دو کشور تبادل آتش به صورت کوچک و محدود وجود داشته است، اما در شرایط کنونی، تحرکات اصلی رژیم اسرائیل موجب این مسئله شده است. به دلیل فعالیت زیاد رژیم صهیونیستی در منطقه قفقاز، اخبار و اطلاعاتی در دست است که آن ها تلاش می کنند منطقه قفقاز را به هم بریزند. چون مسئله ناامنی در مناطق مختلف به نفع امنیت رژیم صهیونیستی است. همچنین اخباری وجود دارد که این بار رژیم صهیونیستی مقداری از اخبارو اطلاعات نظامی آذربایجان را به ارمنستان داده و در قبال آن درخواست کرده تا ارمنستان افتتاح سفارت خود را در سرزمین های اشغالی سرعت ببخشد؛ بنابراین لو رفتن اطلاعات نظامی جمهوری آذربایجان و دسترسی ارمنستان به این اطلاعات به دلیل اقدامات رژیم صهیونیستی علت شعله ور شدن آتش در شرایط فعلی در سطح منطقه است.
صدرالحسینی اضافه کرد: تنش و درگیری فعلی به رغم ریشه های تاریخی، ارضی و قومی به دلیل مداخلات رژیم صهیونیستی در سطح منطقه صورت گرفته است و می تواند عواقب وخیمی برای منطقه داشته باشد. هر قدر فعالیت رژیم صهیونیستی در منطقه افزایش پیدا کند خطر برای کشور های منطقه زیاد می شود. اگر هم طرفین وارد کنترل و مدیریت درگیری این مسئله نشوند عواقب وخیمی را هم برای این دو کشور و هم کشور های دیگر منطقه در بر دارد. هر چند به نظر می رسد این درگیری به مانند درگیری های گذشته کنترل شود و همین الان هم کنترل شده است، اما عواقب کنترل نشدن این اختلافات جنگ و تنش بین کشور ها و مداخلات دیگر کشورها، افزایش فروش اسلحه فروشندگان تسلیحات جنگی و ورود تروریسم به منطقه، مسئله آوارگی و کشتار است که این عواقب در شرایط کرونایی آسیب هایش برای ملت های منطقه افزایش پیدا می کند.
این کارشناس اظهار کرد: رژیم اسرائیل با جا به جا کردن اطلاعات کشور های منطقه به رغم اطلاع از تنش تاریخی بین این دو کشور به دنبال امتیاز گرفتن از هر دوی آن ها است. تلاش کوتاه مدت این رژیم این است ارمنی ها هر چه زودتر در سرزمین اشغالی سفارت خود را باز کنند. ارمنی ها قرار بود اوایل فروردین سفارتخانه خود را در سرزمین های اشغالی افتتاح کنند، اما با توجه به شرایط مجموع منطقه، این اتفاق نیفتاد. حالا رژیم صهیونیستی با دادن چنین امتیازی به ارمنستان، این کشور را ترغیب کرده تا هر چه زودتر این کار را بکند.
او افزود: همه تلاش رژیم صهیونیستی برای ناامن کردن منطقه مشهود است و باید خطر جدی این رژیم مورد توجه قرار بگیرد. هر قدر تنش و درگیری و ناامنی زیاد باشد برای این رژیم شرایط مناسبی است؛ چه از نظر فروش اسلحه، چه نفوذ این رژیم و چه یارگیری؛ بنابراین خطرناک است. همچنین از نظر اوضاع واحوال تروریسم در منطقه خطرناک خواهد بود. جمهوری اسلامی از گذشته برای حل بحران فی مابین این دو کشور اعلام آمادگی کرده است. هیچ کشوری مانند ایران به دلیل ارتباط با هر دو کشور و همسایگی با آن ها برای حل و فصل این موضوع گزینه مناسبی نخواهد بود، شاید از این طریق تنش میان دو کشور به حداقل برسد.
صدرالحسینی با توجه به رشد اسلامگرایی در قفقاز و برنامه بلندمدت رژیم اسرائیل در این منطقه گفت: درهر منطقه ای که رشد اسلامگرایی زیاد باشد عصبانیت رژیم صهیونیستی بیشتر است و تلاش می کند آن منطقه را بیشتر به هم بریزد و اختلافات قومی یا هر اختلاف دیگری را گسترش بدهد برای اینکه بتواند مسئله اسلامگرایی را تحت پوشش این اختلافات مدیریت کند؛ بنابراین یکی دیگر از خطرات جدی مقابله با رشد اسلامگرایی در منطقه قفقاز است.
جعبه سیاه هواپیمای اوکراینی بالاخره به کدام کشور منتقل شد؟
